Η αποχώρηση του Όσλο από την κούρσα της ανάληψης των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2022 άφησε πλέον το Πεκίνο και την πρώην πρωτεύουσα του Καζακστάν, Αλμάτι , ως τις μοναδικές διεκδικήτριες μίας διοργάνωσης που κανείς δεν μοιάζει να θέλει.
του Νίκου Κούδα
[email protected]
follow me @nkoudas
Όταν η πρωθυπουργός της Νορβηγίας, Έρνα Σόλμπεργκ, ανακοίνωνε ότι η κυβέρνησή της δεν πρόκειται να στηρίξει οικονομικά την υποψηφιότητα της πρωτεύουσας της σκανδιναβικής χώρας, κατέστρεφε τα όνειρα των επικεφαλής της ΔΟΕ για τους ιδανικούς Χειμερινούς Αγώνες επί ευρωπαϊκού εδάφους. Άλλωστε η βασιλικότερη του βασιλέως Ολυμπιακή Επιτροπή έφτασε για χάρη του Όσλο σε πρωτοφανή σημεία… αυτοταπείνωσης, συντάσσοντας ένα προσχέδιο συμβολαίου συνεργασίας με παραχωρήσεις και υποχωρήσεις -σύμφωνα με τις ορέξεις των Νορβηγών- πρωτόγνωρες για τις παραδόσεις της. Μάταια όμως. Τι κι αν οι κύκλοι μέσα από την Επιτροπή προσπάθησαν να μεταστρέψουν τεχνηέντως την απόφαση, προσπαθώντας να μεταπείσουν έστω και την ύστατη στιγμή τους Νορβηγούς; Τι κι αν ο εκτελεστικός διευθυντής της ΔΟΕ, Κριστόφ Ντουμπί, εξαπέλυσε επίθεση στους πολιτικούς της χώρας κατηγορώντας τους ότι έλαβαν την απόφασή τους βασισμένοι σε «ελλιπή πληροφόρηση, μισές αλήθειες και αντικειμενικές ανακρίβειες», και κάνοντας λόγο στην επίσημη ανακοίνωσή του περί «χαμένης ευκαιρίας για την πόλη του Όσλο, όλους τους πολίτες της Νορβηγίας που είναι παγκοσμίως γνωστοί ως λάτρεις των χειμερινών αθλημάτων, αλλά κυρίως για τους εξαιρετικούς Νορβηγούς αθλητές»;
Βάζοντας έναν επίλογο στο ναυάγιο, ο πρόεδρος της ΔΟΕ, Τόμας Μπαχ, ξεκαθάρισε πριν από λίγο ότι η Επιτροπή δεν πρόκειται να ανοίξει εκ νέου τη διαδικασία υποβολής υποψηφιοτήτων, βάζοντας τέλος στην παραφιλολογία που πήγε να αναπτυχθεί, και ανοίγοντας ταυτόχρονα διάπλατα τον δρόμο στους Κοζάκους του Αλμάτι, το οποίο θα πρέπει να θεωρείται πλέον με απόλυτη βεβαιότητα η πόλη που θα φιλοξενήσει τους Αγώνες που καμία ευρωπαϊκή πόλη δεν ήθελε να διοργανώσει: Μόναχο, Νταβός/Σεντ Μόριτζ, Κρακοβία, Στοκχόλμη, Λβιβ (έστω με βαριά καρδιά λόγω του πολέμου στην Ουκρανία) και Όσλο συναποτελούν τη μακρά λίστα της άρνησης. Όπως φαίνεται ξεκάθαρα, το εξωφρενικό ποσό των 40 δισ. ευρώ που σπατάλησε το Σότσι για τους Χειμερινούς Αγώνες του περασμένου Φεβρουαρίου, σπάζοντας κάθε ρεκόρ υπερβολής, έχει δημιουργήσει ένα τρομακτικό προηγούμενο που θα αποτελεί φόβητρο και σημείο αναφοράς για κάθε επόμενη υποψηφιότητα από εδώ και στο εξής. Και όπως φάνηκε στην περίπτωση του Όσλο, οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν μοιάζουν διατεθειμένοι να πληρώσουν το μάρμαρο για αγώνες αμφίβολης οικονομικής ανταπόδοσης για τη χώρα τους.
Πάντως, οι λόγοι που συνηγορούν στη νίκη του Αλμάτι είναι πολλοί, με πρώτο και καλύτερο το γεγονός ότι η ΔΟΕ δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να αναθέσει μία ακόμη Ολυμπιακή διοργάνωση στην Άπω Ανατολή, αφού θα έχουν προηγηθεί οι Χειμερινοί Αγώνες της Πιεονγκτσάνγκ (Νότια Κορέα) το 2018 και οι Θερινοί του Τόκιο το 2020. Επιπλέον, η Επιτροπή δεν θα ενδώσει στη μεγαλομανία των Κινέζων που, μετά τους Θερινούς Αγώνες του 2008 στο Πεκίνο, επιθυμούν διακαώς η πρωτεύουσά τους να γίνει η πρώτη πόλη στην ιστορία που θα έχει διοργανώσει και τις δύο εκδοχές των Ολυμπιακών Αγώνων. Δεν είναι επίσης μυστικό ότι στους κόλπους της ΔΟΕ η Ασία δεν είναι και ο πλέον ελκυστικός προορισμός, τόσο λόγω των «ανάποδων» τηλεοπτικών ωρών, όσο κυρίως για τις μειωμένες ευκαιρίες επιχειρηματικής φύσεως, σε σχέση με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
Τιμωρία ή λύση ανάγκης; Όπως και να έχει, το νεόπλουτο Αλμάτι -πρώην άντρο του ισόβιου ολιγάρχη της χώρας, Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγιεφ- ψάχνει εναγωνίως τη δυτική του ταυτότητα μέσω του αθλητισμού, μιμούμενο άλλες πετρελαιοπαραγωγικές χώρες της Κασπίας θάλασσας, όπως το Αζερμπαϊτζάν που το καλοκαίρι του 2015 θα φιλοξενήσει στην πρωτεύουσα Μπακού τους 1ους ευρωπαϊκούς αγώνες. Όπως φαίνεται για την ώρα, αυτοί -και άλλοι αντίστοιχοι- τείνουν να γίνουν οι Ολυμπιακοί προορισμοί του μέλλοντος…
