Είναι η αδιαφιλονίκητη ηγέτης της γηραιάς ηπείρου, ωστόσο η πανίσχυρη Γερμανία δείχνει ανήμπορη να διοργανώσει τους δικούς της Ολυμπιακούς Αγώνες , για πρώτη φορά από το μακρινό 1972 στο Μόναχο. Πάντως η Ολυμπιακή ομοσπονδία της χώρας δε δείχνει διατεθειμένη να τα παρατήσει έτσι εύκολα.
του Νίκου Κούδα
[email protected]
follow me @nkoudas
Η πρόσφατη εμπειρία των γερμανικών Ολυμπιακών υποψηφιοτήτων είναι μία απογοητευτική ιστορία, γεμάτη από παταγώδεις αποτυχίες. Η προσπάθεια της πρωτεύουσας, Βερολίνου, να φέρει τους Αγώνες του 2000 και πάλι στην πόλη μετά από το 1936 δεν καρποφόρησε, ενώ το ίδιο συνέβη και με τις απόπειρες της Λειψίας και του Μονάχου για τους Θερινούς του 2012 και τους Χειμερινούς Αγώνες του 2018 αντίστοιχα. Πριν από λίγους μήνες μάλιστα η υποψηφιότητα της βαυαρικής μεγαλούπολης για τους Χειμερινούς του 2022 εξελίχθηκε σε φιάσκο άνευ προηγουμένου, με τους κατοίκους να καταψηφίζουν την ιδέα της ανάληψης, σε τέσσερα διαδοχικά δημοψηφίσματα. Πέφτει άραγε ακόμη τόσο βαριά η σκιά του Αδόλφου Χίτλερ και των διάχυτων από ναζιστική προπαγάνδα Αγώνων του 1936 ή της περιβόητης «Σφαγής του Μονάχου» του 1972 από την τρομοκρατική οργάνωση «Μαύρος Σεπτέμβρης»;
Όπως και να έχει, η γερμανική Ολυμπιακή ομοσπονδία (DOSB) δεν χάνει την αισιοδοξία της ενόψει των Αγώνων του 2024 και του 2028, οι οποίοι θα μπορούσαν να φιλοξενηθούν είτε στο Βερολίνο είτε στο Αμβούργο, στο πλαίσιο ενός ιδιαίτερα γεμάτου από αθλητισμό καλοκαίρι, που θα περιλαμβάνει ακόμη τη διοργάνωση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου. Αυτό προκύπτει άλλωστε και από τα λεγόμενα του προέδρου της ομοσπονδίας, Άλφονς Χέρμαν, ο οποίος ισχυρίζεται ότι έχει μάθει από τα λάθη του παρελθόντος. Πρώτο μέλημα, μία διπλωματική επίθεση φιλίας, με στόχο -ποιον άλλο;- τον δύσπιστο γερμανικό λαό, που εκφράζει ανοιχτά τον προβληματισμό του αναφορικά με θέματα διαφάνειας, οικονομικού ρίσκου, περιβαλλοντικής καταστροφής, αλλά και βιωσιμότητας, τόσο των ίδιων των Αγώνων, όσο και των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων που θα αφήσουν πίσω τους. Σε αυτό το πνεύμα καθησυχασμού διεξήχθη η πρόσφατη συνάντηση του Χέρμαν με εκπροσώπους της τοπικής κοινωνίας στη Φρανκφούρτη.
«Το κρίσιμο ερώτημα είναι το εξής: πώς μπορούμε να μετατρέψουμε τη θετική άποψη του κόσμου για Ολυμπιακούς Αγώνες στη Γερμανία, σε μία επιτυχημένη υποψηφιότητα ανάλήψής τους;», απευθύνθηκε στο ακροατήριό του ο Χέρμαν. «Θέλουμε να εμπλέξουμε την κοινωνία στη διαδικασία από την αρχή, και όχι απλά να τους παρουσιάσουμε μία απόφαση για την οποία θα πρέπει να τους πείσουμε κατόπιν εορτής. Είναι ένας νέος και διαφορετικός τρόπος σκέψης», συμπλήρωσε ο Γερμανός αξιωματούχος.
Βέβαια αυτή η φερόμενη ως «θετική άποψη» των Γερμανών πολιτών, θα πρέπει να αποδειχθεί και στην πράξη, αφού για την ώρα κάθε άλλο παρά αυτονόητη ή δεδομένη δεν είναι. Πρόσφατο γκάλοπ της εταιρείας δημοσκοπήσεων «Φόρσα» έδειξε ότι μόλις το 52% των Γερμανών θα υποστήριζε μία υποψηφιότητα του Βερολίνου, ενώ το 46% είναι κάθετα αντίθετοι με αυτό το ενδεχόμενο. Όχι και το πιο στέρεο έδαφος για να χτίσεις μία επιτυχημένη προεκλογική καμπάνια.
Σε κάθε περίπτωση, η συνάντηση της Φρανκφούρτης, με 70 εκπροσώπους από οργανώσεις ολων των εκφάνσεων της καθημερινής ζωής (πολιτική, αθλητισμό, τοπικές κοινότητες), μοιάζει αναμφίβολα ως ένα βημα προς τη σωστή κατεύθυνση. Άλλωστε το πρόσφατο παράδειγμα του Όσλο, που απέρριψε τους Χειμερινούς Αγώνες του 2022 εν μέσω έντονου προβληματισμού για το οικονομικό σκέλος της διοργάνωσης, απέδειξε περίτρανα ότι χωρίς τη στήριξη του κόσμου, δεν πηγαίνεις πουθενά. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Χέρμαν σπεύδει να ανοίξει από τώρα τα χαρτιά του, μην αφήνοντας χώρο για σκιές και αμφισβητήσεις: «Το εκτιμώμενο κόστος των Αγώνων στο Βερολίνο ή το Αμβούργο θα είναι κοντά στα 2 δισ. ευρώ. Αυτά θα είναι… πενταροδεκάρες σε σύγκριση με τα 40 δισ. ευρώ που σπαταλήθηκαν στο Σότσι».
Aς είναι καλά οι ρωμαϊκού τύπου υπερβολές των Ρώσων…
