Αν και γέννημα – θρέμμα του Πειραιά, η Σταυρούλα Αντωνάκου αποτελεί γνήσιο τέκνο της Μάνης και άρα δεν θα μπορούσε να γλιτώσει από τα χαρακτηριστικά που έχουν όλοι όσοι βλέπουν το φως του ήλιου σε εκείνη τη γωνιά της Ελλάδας! Σε μία περιοχή δύσβατη όπως η ζωή! Γι’ αυτό και οι Μανιάτες σκληραγωγούνται από παιδιά και οπλίζονται με υπερηφάνεια, επιμονή και αποφασιστικότητα. Στοιχεία που τους βοηθούν να φτάσουν στην επίτευξη των στόχων τους. Φυσικά και δεν γίνεται να φτάσουν όλοι στο τέρμα του δρόμου που έχουν χαράξει. Όσοι, όμως, τα καταφέρνουν αισθάνονται ευλογημένοι! Καλή ώρα σαν τη… Μανιάτισσα της ιστορίας μας!
συνέντευξη Σταύρος Γεωργακόπουλος
[email protected]
Από τις 2 Μαΐου του 1982 που με το κλάμα της άλλαξε τη ζωή του Άγγελου και της Κυριακής Αντωνάκου, η Σταυρούλα έμαθε να πρωταγωνιστεί σε κάθε τομέα της ζωής της. Με πείσμα, επιμονή, αλλά και τον καλώς εννοούμενο εγωισμό, η Σταυρούλα κατάφερε να εξελιχθεί σημείο αναφοράς για κάθε δραστηριότητά της. Πάνω απ’ όλα, όμως, έγινε ένας θρύλος για την ελληνική υδατοσφαίριση, για το πόλο. Εν ενεργεία αθλήτρια μέχρι το απόγευμα της Τετάρτης 30 Αυγούστου 2014,όταν με μία γραπτή δήλωση ανακοίνωσε στο προφίλ της στο Facebook την αποχώρησή της από την ενεργό δράση. Αυτόματα το… google πήρε φωτιά! Όλοι ψάχναμε τα κατορθώματά της. Τους τίτλους της!
Το σπίτι της στο Πασαλιμάνι έχει γεμίσει μετάλλια! Σε Ολυμπιακούς Αγώνες, σε παγκόσμια πρωταθλήματα, σε ευρωπαϊκά. Τα πάντα όλα, που θα έλεγε και μία ποδοσφαιρική ψυχή. Με 256 συμμετοχές στην Εθνική και 212 γκολ σφράγισε μια ολόκληρη εποχή. Αλλά τα 599 γκολ στην Α1 την έκαναν serial killer! Επιτεύγματα που θα διατηρήσουν αναλλοίωτο τον μύθο της στο πέρασμα των χρόνων παρά την αποχώρησή της από την ενεργό δράση.
Από τη στιγμή που μού έλειπε το κίνητρο της Εθνικής ομάδας, η αποχώρησή μου έμοιαζε ως απόλυτα φυσιολογική εξέλιξη, διότι κάποια στιγμή κινδύνευα να χάσω το ενδιαφέρον μου. Με την Εθνική έφτασα στην κορυφή του κόσμου και την τελευταία διετία δεν είχα κάποιο κίνητρο.
Έχεις αντιληφθεί τη σημασία της απόφασης που πήρες;
Δεν την πήρα μέσα σε μία μέρα… Το σκεφτόμουν καιρό. Όχι μόνο από τότε που τελείωσε το πρωτάθλημα, αλλά και κατά τη διάρκεια της σεζόν. Ήμουν πάντα ότι ένας αθλητής υψηλού επιπέδου πρέπει να αποχωρεί όταν είναι καλά αγωνιστικά. Ήθελα να είχα την ικανότητα να καταλάβω πότε ήταν η κατάλληλη στιγμή για να αποχωρήσω με το κεφάλι ψηλά. Ακούω διάφορους αθλητές κατά καιρούς να λένε ότι αντέχει το σώμα τους και συνεχίζουν χωρίς να σκέφτονται ότι πρέπει να αποσύρονται με το κεφάλι ψηλά, την κατάλληλη στιγμή. Για μένα νομίζω ότι αυτή είναι η καλύτερη στιγμή. Το σώμα μου αντέχει, δεν έχω τραυματισμούς, κάνω καλή ζωή, αλλά νομίζω ότι αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή.
Τι σε οδήγησε στην απόφαση της απόσυρσης;
Από τη στιγμή που μού έλειπε το κίνητρο της Εθνικής ομάδας, η αποχώρησή μου έμοιαζε ως απόλυτα φυσιολογική εξέλιξη, διότι κάποια στιγμή κινδύνευα να χάσω το ενδιαφέρον μου. Με την Εθνική έφτασα στην κορυφή του κόσμου και την τελευταία διετία δεν είχα κάποιο κίνητρο. Βοήθησα νέες αθλήτριες, την ομάδα μου. Αλλά το έζησα και αυτό. Δεν νομίζω ότι μπορώ να περιμένω κάτι άλλο.
Πώς μπορεί μία αθλήτρια τόσο υψηλού επιπέδου να διαχειριστεί την αποχώρησή της;
Καθόλου εύκολο δεν είναι. Μία ελαφριά κατάθλιψη είναι προ των πυλών. Έβλεπα τις προηγούμενες εβδομάδες την Εθνική στο ευρωπαϊκό της Βουδαπέστης και ζήλευα. Ήθελα να ήμουν εκεί. Τον Σεπτέμβριο, όμως, θα πάθω το μεγάλο σοκ. Τότε που θα αρχίσει η προετοιμασία των ομάδων και αποτελούσε προτεραιότητά μου κάθε χρόνο. Θα μού λείψει η καθημερινότητα. Ο χρόνος, ωστόσο, είναι ο καλύτερος γιατρός και νομίζω ότι και με τις άλλες δραστηριότητες θα καταφέρω να ξεπεράσω το πρόβλημα.
Ποιες δραστηριότητες θα καλύψουν τον χρόνο που αφιέρωνες στο πόλο;
Ένα μεγάλο κομμάτι θα είναι ο δήμος. Είμαστε λίγοι οι πρώην αθλητές και έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε. Όταν καταπιάνομαι με κάτι, θέλω να αγγίζω το τέλειο και γι’ αυτό θα αφιερώσω τον καλύτερο εαυτό μου. Υπάρχει και η επαγγελματική δραστηριότητα. Συνεργάζομαι με μία χρηματοοικονομική εταιρεία, έχω παρακολουθήσει μαθήματα και έτσι θα καλύψω τον χρόνο που αφιέρωνα στο πόλο.
Ποια είναι η πρώτη ανάμνηση που έρχεται στο μυαλό από τα 18 χρόνια παρουσίας στις πισίνες;
Μού έρχονται διάφορες σκηνές, αλλά από την καθημερινότητα. Τέτοιες σκέψεις μού έρχονται… Όχι από αγώνες, μετάλλια και επιτυχίες. Για παράδειγμα, μία ημέρα στον Άγιο Κοσμά με καύσωνα που μας έκαιγε και εμείς προσπαθούσαμε με αστεία να διασκεδάσουμε την κατάσταση….
Είχες κλάψει όταν αποκλείστηκε η Εθνική από το Προολυμπιακό. Πόσες φορές αισθάνθηκες να βουρκώνεις τις τελευταίες ώρες;
Δεν είμαι άνθρωπος που κλαίει εύκολα κι ενώ περίμενα ότι θα έκλαιγα πάρα πολύ, φαίνεται στις φωτογραφίες του reuters πως είχα ένα παγωμένο βλέμμα. Είχα μουδιάσει και δεν το πίστευα. Λες και σκεφτόμουν ότι ήταν ένας εφιάλτης και προσπαθούσα να ξυπνήσω για να πάω να παίξω το παιχνίδι. Μετά όταν μαζευτήκαμε όλες οι αθλήτριες και ήρθαν και φίλοι που βρίσκονταν δίπλα μας, τότε όλες κλάψαμε πολύ κι εγώ. Όταν έγραφα την ανακοίνωσή μου, αλλά κυρίως με τα μηνύματα που έλαβα, η αλήθεια είναι ότι έκλαψα.
Οι μεγάλες προσδοκίες ήταν μία ταινία που σε σημάδεψε. Εσύ ανταποκρίθηκες στις δικές σου προσδοκίες;
Νομίζω πως ναι. Θεωρώ ότι είμαι ευλογημένη! Επειδή η οικογένειά μου ήταν μία αθλητική οικογένεια και θέλαμε να βρισκόμαστε στον αθλητισμό. Δεν είχα φανταστεί ποτέ τον πρωταθλητισμό, τη συμμετοχή μου σε Ολυμπιακούς Αγώνες, το χρυσό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Έκανα πραγματικότητα, λοιπόν, όνειρα που δεν τα είχα κάνει καν. Πάνω απ’ όλα, όμως, μέτρησε για μένα ότι ανταποκρίθηκα στις προσδοκίες των ανθρώπων που συνεργάστηκα και με τη συμπεριφορά μου. Μπορεί να ήταν εκρηκτικός ο χαρακτήρας μου, να συγκρούστηκα με αρκετό κόσμο, αλλά πάντα έβαζα πάνω απ’ όλα το συλλογικό καλό. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι η Σταυρούλα ήταν παρτάκιας, ότι αδιαφορούσε για τους άλλους και πως νοιαζόταν μόνο για τον εαυτό της. Θεωρώ, λοιπόν, ότι άφησα το στίγμα μου και δεν μπορώ παρά να είμαι ικανοποιημένη που ανταποκρίθηκα στις προσδοκίες.
Αντιλαμβάνεσαι το μέγεθος της κληρονομιάς που αφήνεις στο ελληνικό πόλο;
Τώρα που ανακοίνωσα ότι σταματάω και πήρα πολλά μηνύματα από ανθρώπους του αθλήματος, αλλά και από απλό κόσμο. Καταλαβαίνω ότι κάτι άφησα. Κυρίως απ’ όσα εισπράττω από τους απλούς ανθρώπους. Χαίρομαι ιδιαίτερα γι’ αυτό και πήρα μηνύματα που δεν περίμενα ότι τα πίστευαν για μένα.
Υπάρχει κάποια που μπορείς να τη χαρακτηρίσεις διάδοχό σου; Να της δώσεις το χρίσμα;
Γενικότερα υπήρχε ένα αστείο από τότε που σταμάτησα από την Εθνική ομάδα. Η αλήθεια είναι ότι ο κάθε παίκτης πρέπει να έχει τη δική του ταυτότητα. Να θαυμάζει άλλους μεγάλους παίκτες, αλλά να παίρνει ένα στοιχείο από τον καθέναν και να δημιουργεί το δικό του στιλ, τη δική του προσωπικότητα. Διάδοχος δεν είναι όποιος μιμείται έναν άλλον αθλητή. Με αυτό το σκεπτικό, αν και δεν μοιάζει το στιλ μας με την κουμπάρα μου, τη Φιλιώ Μανωλιουδάκη, τη θεωρώ ως την πιο κοντινή διάδοχό μου. Έχει πείσμα, βοηθάει τις μικρότερες αθλήτριες, κάνει το κάθε τι με πάθος. Όσο για αγωνιστική διάσταση, σίγουρα θα βγουν αθλήτριες που θα χαρακτηριστούν διάδοχοί μου.
Ποιος θα γίνει δικός σου κουμπάρος;
Η έννοια γάμου για μένα σημαίνει τη διάθεση να γίνω μητέρα, να κάνω μία ολοκληρωμένη οικογένεια. Μέχρι τώρα δεν έχει ξυπνήσει το μητρικό ένστικτό μου και έτσι μπορούμε να περιμένουμε.
Το ρεκόρ των γκολ στην Α1 μπορεί να σπάσει στο μέλλον ή θα ‘χεις μόνιμη θέση στα στατιστικά;
Μπορούν να το σπάσουν το ρεκόρ. Εγώ θεωρώ τιμή ότι τα 10 από τα 16 χρόνια δεν έπαιξα σε πρωταγωνίστριες ομάδες. Άρα, κάθε γκολ ήταν σημαντικό. Ξεχωριστό. Θα σπάσει κάποια στιγμή. Δεν ξέρω αν θα είναι σε ένα ή δύο χρόνια. Σίγουρα, όμως, θα μείνω μέσα στη 10άδα των στατιστικών κατηγοριών.
Έχει αισθανθεί μόνη κάποια στιγμή της ζωής σου;
Προέρχομαι από μία πολύ δεμένη οικογένεια. Με τον αδερφό μου τον Κώστα, πρώτα είμαστε φίλοι κι έπειτα αδέρφια. Και πάντα είχα γύρω μου ανθρώπους, με τους οποίους ήμουν δεμένη. Άρα, δεν έχω αισθανθεί μόνη μου. Έχω ένα στοιχείο στον χαρακτήρα μου. Θέλω να είμαι δίπλα στους ανθρώπους που αγαπώ, να τους βοηθώ σε κάθε δύσκολη στιγμή. Να τους δείχνω τα συναισθήματά μου. Αλλά εγώ προτιμώ μερικές φορές να λύνω μόνη μου τα προβλήματά μου. Κλείνομαι μερικές φορές στον εαυτό μου και αναζητώ τις λύσεις. Ίσως και επειδή δεν θέλω να επιβαρύνω τους ανθρώπους που αγαπώ.
Εξακολουθείς να πιστεύεις ότι τα καλύτερα θα έρθουν;
Είναι ένα τραγούδι της Αλεξίου που μου αρέσει πολύ. Σαν άνθρωπος είμαι ρεαλίστρια, αλλά και αισιόδοξος. Εμείς δημιουργούμε το μέλλον μας.
Λεφτά πήρες από το πόλο;
Είμαι από τις παίκτριες που έβγαλαν χρήματα από το πόλο. Αναλογικά με τα ποσά που κυκλοφορούσαν στο άθλημά μας. Είμαι τυχερή, αλλά δεν μπορώ να πω ότι έκανα και κομπόδεμα. Απλά είμαι από τις αθλήτριες που έζησαν από το άθλημα που αγάπησαν. Ότι μπόρεσαν και είχαν μία άνετη ζωή. Σε σύγκριση με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο πόλο, αλλά και στον αθλητισμό γενικότερα είμαι τυχερή….
Όπως είμαστε κι εμείς τυχεροί που ζήσαμε την εποχή της Σταυρούλας Αντωνάκου στο ελληνικό πόλο…
