Πόσα μπορούν να αλλάξουν μέσα σε πέντε μήνες; Πολλά και τίποτα είναι η απάντηση που μπορεί να δώσει κάποιος… Όταν όμως η συζήτηση πάει στην Εθνική ομάδα βόλεϊ ανδρών και το πόσο διαφορετικά ήταν τα συναισθήματα της αποστολή στο ταξίδι της επιστροφής από το Πόπραντ της Σλοβακίας στις 26 Μαΐου, συγκρινόμενο με το αντίστοιχο ταξίδι από την ίδια πόλη στις 6 Ιανουαρίου, τότε η απάντηση είναι «πολλά».
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Στις αρχές του χρόνου η Εθνική ταξίδεψε στη Βορειοανατολική Σλοβακία για τα προκριματικά του παγκοσμίου πρωταθλήματος 2014 όπου με αντιπάλους τη Σλοβακία, τη Φινλανδία και την Ουκρανία ηττήθηκε τρεις φορές (3-0, 3-1, 3-2 αντίσtοιχα).
Όταν στις 23 Μαΐου στην πρεμιέρα του 1ου τουρνουά του Γ’ προκριματικού ομίλου του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος 2015, η Εθνική ηττήθηκε (πάλι στο Πόπραντ) με 3-0 από την Εσθονία πολλοί άρχισαν να σκέφτονται ότι πρόκειται για καταραμένο μέρος, ωστόσο οι δεισιδαιμονίες το βράδυ της Κυριακής 25 Μαΐου μπήκαν στην άκρη. Οι νίκες με 3-1 επί της Ουγγαρίας και κυρίως με 3-0 επί της Σλοβακίας άλλαξαν άρδην τα δεδομένα και η τριπλή ισοβαθμία (από 6 βαθμούς Σλοβακία, Ελλάδα, Εσθονία) δίνοντας τεράστιο ενδιαφέρον στους αγώνες του ομίλου που ξεκινούν σήμερα στο κλειστό του Ρέντη.
Για να βάζουμε όλα τα πράγματα στη θέση τους, οι αντίπαλοι του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος στον συγκεκριμένο όμιλο δεν είναι κάποια μεγαθήρια (Σλοβακία, Εσθονία, Ουγγαρία), ωστόσο αυτό που θα πρέπει να γίνει κατανοητό απ’ όλους είναι ότι και η δική μας ομάδα δεν αποτελεί σημείο αναφοράς για το Ευρωπαϊκό βόλεϊ.
«Για να ξεκολλήσει το κάρο από τη λάσπη, δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Κι η Εθνική αυτό που χρειάζεται απεγνωσμένα είναι μια επιτυχία. Μια μεγάλη πρόκριση, ένα καλό πλασάρισμα, κι όχι απλά “μεγάλες ήττες” με “καλές εμφανίσεις», γράφαμε μεταξύ άλλων στις 8 Ιανουαρίου λίγο μετά τις τρεις ήττες στον προκριματικό όμιλο του Παγκοσμίου πρωταθλήματος και τώρα έχουμε μπροστά μας μια μεγάλη ευκαιρία: να βρεθούμε μετά από 6 χρόνια ξανά σε τελική φάση Ευρωπαϊκού…
Κι αν πριν λίγα χρόνο η παρουσία μας στα τελικά θεωρείτο αυτονόητη, όπως είπαμε και πιο πριν οι εποχές έχουν αλλάξει. Ευτυχώς όμως, σ’ αυτό το νέο κύκλο φαίνεται ότι υπάρχει μια φουρνιά παιδιών που μπορούν να ξαναφέρουν το χαμόγελο στο ελληνικό βόλεϊ. Κι αν τον Τζούριτς και τον Φιλίποφ τους ξέραμε και τους είχαμε δει, τι να πεις κανείς για τη ‘συμμορία των κοντών’, το δίδυμο Κοκκινάκη, Πρωτοψάλτη που όσο μπόι τους λείπει άλλο τόσο βολεϊκό μυαλό και θράσος έχουν;
Όσοι δε προσπερνούν με ευκολία, το γεγονός ότι στη 12άδα που συμμετέχει στα προκριματικά υπάρχουν πέντε (5) παίκτες (Κοκκινάκης, Κουμεντάκης, Πρωτοψάλτης, Δαλακούρας, Τζιουμάκας) οι οποίοι πέρσι τέτοιο καιρό αγωνιζόταν με την Εθνική εφήβων στα προκριματικά του παγκοσμίου θα πρέπει να αντιληφθούν πόσο σημαντική είναι αυτή η παράμετρος. Γιατί δείχνει πάνω απ’ όλα ότι παρά τις αποτυχίες (μικρές ή μεγάλες) υπάρχει η απαραίτητη μαγιά για την επόμενη μέρα.
Η ομάδα του Δρίκου μετά τη χθεσινή της νίκη επί της Ουγγαρίας με 3-0, απέχει πλέον δύο νίκες από την απευθείας πρόκριση της στα τελικά του Ευρωβόλεϊ 2015, ωστόσο σήμερα και αύριο έχει τα δύο ‘δύσκολα’ παιχνίδια με Εσθονία, Σλοβακία.
Αν κερδίσει αυτά τα ματς τα κέρδη θα είναι πολλαπλά. Με ένα μέσο όρο ηλικίας κοντά στα 25 χρόνια (στο πρώτο τουρνουά είχαμε μόλις τρεις παίκτες άνω των 30 και στο δεύτερο έγιναν τέσσερις λόγω τη αντικατάστασης του τραυματία Φιλίποφ από τον Στιβαχτή), η συγκεκριμένη γενιά θα έχει όλο το χρόνο για να επαναφέρει την Εθνική ανδρών στα επίπεδα που είχαμε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια.
ΥΓ: Περισσότερα μετά το τέλος των προκριματικών, όπως και για την Εθνική Γυναικών
