Όταν παραδοσιακά θεωρείσαι η αδιαφιλονίκητη υπερδύναμη σε ένα άθλημα, όμως αγνοείς το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο εδώ και μία εικοσαετία, τότε μάλλον κάτι θα πρέπει να αναθεωρήσεις. Ο λόγος για την εθνική χόκεϊ επί πάγου της Ρωσίας, η οποία ενόψει των «δικών» της Χειμερινών Αγώνων στο Σότσι ευελπιστεί να ξαναζήσει στιγμές ανάλογες με εκείνες του ένδοξου, Σοβιετικού παρελθόντος της…
του Νίκου Κούδα
[email protected]
Ο αποκλεισμός των Ρώσων στα προημιτελικά της διοργάνωσης από τον οικοδεσπότη Καναδά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βανκούβερ το 2010 θεωρήθηκε ως μεγάλη έκπληξη. Στην πραγματικότητα όμως, κάθε άλλο παρά τέτοια ήταν, καθώς η «ρωσική αρκούδα» έχει πάψει εδώ και αρκετά χρόνια να εμπνέει τον τρόμο στους αντιπάλους της.
Παρόλο που η Ρωσία είναι ιστορικά η πιο επιτυχημένη ομάδα όλων των εποχών στο άθλημα του χόκεϊ, έχοντας «χτίσει» την τεράστια παράδοσή της κατά τις χρυσές εποχές της Σοβιετικής κυριαρχίας ως Ε.Σ.Σ.Δ., εν τούτοις δε θυμίζει σε τίποτα πλέον το πάλαι ποτέ κόκκινο μεγαθήριο. Απόδειξη της παρατεταμένης δυστοκίας που διέρχεται η εθνική ομάδα αποτελεί το γεγονός ότι κρέμασε τελευταία φορά στο στήθος χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο το 1992 στη γαλλική Αλμπερβίλ, υπό τη σημαία της –νεοσύστατης τότε- Ρωσικής Κοινοπολιτείας. Έκτοτε, η πιο πρόσφατη επιτυχία της Ρωσίας ήταν το χάλκινο μετάλλιο του 2002 στους Αγώνες του Σολτ Λέικ Σίτι της Γιούτα.
Για μία χώρα στην οποία το συγκεκριμένο άθλημα λατρεύεται όσο κανένα άλλο, και η οποία μεταξύ 1956-1988 δεν είχε κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο μόλις δύο φορές (!), τα 20 χρόνια… φαγούρας είναι πολλά. Και δεν είναι ότι στην ομάδα έλειψε ποτέ το ταλέντο, καθώς οι «φουρνιές» που κατά καιρούς έβγαιναν στη χώρα ήταν πραγματικά εξαιρετικές. Την άποψη αυτή φαίνεται να συμμερίζονται όλοι οι παίκτες της σημερινής ομάδας, με πρώτο και καλύτερο τον αρχηγό της και σούπερ σταρ του αμερικανικού πρωταθλήματος χόκεϊ (NHL), Άλεξ Οβέτσκιν. Όντως, αν ρίξει κανείς μια ματιά στο ρόστερ της ρωσικής αποστολής, θα διαπιστώσει ότι είναι γεμάτο με αστέρια παγκόσμιου βεληνεκούς, που λατρεύονται σαν θεοί στις ομάδες του NHL όπου ως επί το πλείστον αγωνίζονται: Εβγκένι Μάλκιν των Πίτσμπουργκ Πένγκουινς, Πάβελ Ντάτσιουκ των Ντιτρόιτ Ρεντ Γουίνγκς και Ίλια Κόβαλτσουκ της τοπικής ΣΚΑ Αγίας Πετρούπολης είναι οι σπουδαιότεροι της νέας και πιο ελπιδοφόρας αυτής γενιάς του ρωσικού χόκεϊ.
Βρήκε τερματοφύλακα
Αναφερόμενος στον απογοητευτικό αποκλεισμό, με σκορ 7-3, από τους Καναδούς το 2010, ο Οβέτσκιν δήλωσε με κάπως… φιλοσοφική διάθεση: «Αν θυμηθούμε το 2006 (σ.σ. στο Τορίνο) ο Καναδάς είχε κάνει ακριβώς το ίδιο, έχασε, εμείς τους νικήσαμε, αλλά ούτε κι εμείς δεν κατακτήσαμε κάποιο μετάλλιο. Δεν ξέρεις ποτέ τι θα συμβεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες, γιατί παίρνουν μέρος οι καλύτεροι αθλητές από κάθε χώρα, οπότε είναι μία τελείως διαφορετική κατάσταση».
Σύμφωνα με τους ειδικούς του αθλήματος, αυτό που έφταιξε στη ρωσική ομάδα το 2010 ήταν η νευραλγική θέση του τερματοφύλακα, καθώς ο βασικός γκολκίπερ Εβγκένι Ναμπόκοφ κυριολεκτικά κατέρρευσε στον προημιτελικό με τους Καναδούς. Αυτή τη φορά όμως, η ομάδα δείχνει να έχει διδαχθεί από τα λάθη της, παρουσιάζοντας μία αξιοζήλευτη υπεροπλία σε όλες τις θέσεις, με τους Σεργκεί Μπομπρόφσκι (καλύτερο τερματοφύλακα του NHL για το 2013, με 1.010 αποκρούσεις, ποσοστό επιτυχίας 93,2%) και Σεμιόν Βαρλάμοφ (ανερχόμενο αστέρι στην Κολοράντο Άβαλανς) να χρίζονται φύλακες-άγγελοι της ρωσικής εστίας. Μάλιστα με τους παίκτες να είναι κατά τέσσερα χρόνια μεγαλύτεροι και κυρίως σοφότεροι, το πλήρωμα του χρόνου δείχνει να έχει έρθει, ειδικά τώρα που οι Αγώνες θα διεξαχθούν εντός έδρας. Πόσο μάλλον όταν το χρυσό μετάλλιο έχει εξελιχθεί σε εθνική υπόθεση, με μία ολόκληρη χώρα να κρέμεται κυριολεκτικά πάνω στους διεθνείς, περιμένοντας από εκείνους να δικαιώσουν τις προσδοκίες δεκαετιών!
Μήπως όμως η αφόρητη πίεση εξελιχθεί σε μπούμερανγκ; «Πέρασα ολόκληρο το καλοκαίρι στη Ρωσία και όλοι με έπαιρναν τηλέφωνο – φίλοι, συγγενείς, δημοσιογράφοι και όλοι με ρωτούσαν για το Σότσι», δηλώνει χαρακτηριστικά ο Μάλκιν. «Η πρώτη ερώτηση όλων ήταν πάντοτε για το Σότσι! Νιώθω την πίεση για την ομάδα, για μένα, για όλους», αναφέρει χαρακτηριστικά ο 27χρονος αριστερόχειρας κεντρικός.
Παρά όμως το ασφυκτικό πρέσινγκ, οι νέοι «μάγοι του πάγου» περιμένουν πώς και πώς την έναρξη των αγώνων στη μητέρα Ρωσία, ανυπομονώντας να αγωνιστούν μπροστά στους ένθερμους συμπατριώτες τους. «Θα παίξω μέσα στο σπίτι μου, μπροστά στους οπαδούς μας και στην οικογένειά μου. Θα έχει πλάκα, θα είναι πραγματικά πολύ κουλ!», λέει ο αρχηγός Οβέτσκιν, δίνοντας το στίγμα του ενδιαφέροντος ενόψει της διοργάνωσης του Σότσι. Μίας διοργάνωσης που όλοι οι Ρώσοι περιμένουν από τη ρωσική αρκούδα να βρυχηθεί και πάλι μετά από καιρό…
Χόκεϊ α λα Ρωσικά
Ο αρχηγός Άλεξ Οβέτσκιν ήταν ο αθλητής που παρέλαβε τη δάδα με την ιερή φλόγα στην αρχαία Ολυμπία. Θεωρείται ο κορυφαίος σύγχρονος παίκτης στο NHL, όπου αγωνίζεται με τη φανέλα των Ουάσινγκτον Κάπιταλς. Έχει αναδειχθεί πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος 3 φορές (2008, 2009 και 2013), ενώ τις ίδιες χρονιές βραβεύθηκε με το τρόπαιο Χαρτ (ως MVP της διοργάνωσης).
Οι μοναδικές δύο φορές που η πανίσχυρη πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. είχε χάσει το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο μεταξύ 1956-1988 ήταν το 1960 και το 1980 – και τις δύο φορές από το ψυχροπολεμικό αντίπαλο δέος, τις Η.Π.Α.!
Οι Σοβιετικοί δεν χώνεψαν ποτέ την ήττα του 1980, στη Λέικ Πλάσιντ της Νέας Υόρκης (με σκορ 4-3), καθώς οι Αμερικανοί είχαν κατεβάσει ομάδα αποτελούμενη από ερασιτέχνες και πιτσιρικάδες των κολεγίων τους! Μάλιστα ο επικός αγώνας αποτέλεσε και την έμπνευση για την καταπληκτική κινηματογραφική ταινία “Miracle” («Θαύμα»), με τον εξαιρετικό Κερτ Ράσελ στον ρόλο του θρυλικού προπονητή, Χερμπ Μπρουκς. Είχε προηγηθεί το 1981 η ταινία “Miracle on Ice” («Θαύμα στον Πάγο», με πρωταγωνιστή τον Στιβ Γκούτενμπεργκ (ο γνωστός Μαχόνεϊ της Μεγάλης των Μπάτσων Σχολής).
Οι κορυφαίοι Ρώσοι παίκτες που αγωνίστηκαν ποτέ στο NHL θεωρούνται οι «πέντε σωματοφύλακες» των Ντιτρόιτ Ρεντ Γουίνγκς, Ιγκόρ Λαριόνοβ, Βιάτσεσλαβ Φετίσοβ, Σεργκέι Φεντόροβ, Βιάτσεσλαβ Κοζλόβ και Βλάντιμιρ Κονσταντίνοβ. Λόγω της κατάληξης των επιθέτων τους (-οβ), τα αμερικανικά Μ.Μ.Ε. τους είχαν ονομάσει “Μάγοι του Οβ”, κατά παρέκκλιση του «Μάγου του Οζ».
