Όταν στις αρχές του χρόνου οι αθλητικές ομοσπονδίες έμαθαν τα ποσά των επιχορηγήσεων που προτίθεται να δώσει η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού για το 2013, οι πρόεδροι δήλωσαν πρόθυμοι να παραδώσουν τα κλειδιά στο κράτος.
γράφει ο Ηλίας Τάταλας
[email protected]
follow me @IliasTatalas
Από το σάλο που ξέσπασε, αλλά και από τις αντικειμενικές δυσκολίες που θα προέκυπταν για τις ομοσπονδίες (αδυναμία λειτουργίας Εθνικών ομάδων, κάλυψης εξόδων πρωταθλημάτων), ο υφυπουργός Αθλητισμού Γιάννης Ιωαννίδης αναγκάστηκε να δηλώσει δημόσια ότι εξασφάλισε επιπλέον 11 εκατομμύρια ευρώ, με παρέμβαση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά.
Τα πνεύματα ηρέμησαν και κάποιοι ομοσπονδιάρχες είπαν και «ευχαριστώ». Μήπως βιάστηκαν όμως; Όταν πριν από λίγες ημέρες επισκέφθηκαν τη ΓΓΑ άνθρωποι της ομοσπονδίας βόλεϊ, η απάντηση που πήραν σχετικά με τα επιπλέον χρήματα ήταν η εξής: «Να τα γυρέψετε από αυτούς που σας τα έταξαν. Εμείς δεν έχουμε…». Αυτό σημαίνει ότι αν η κυβέρνηση δεν δώσει τα χρήματα που έταξε στον αθλητισμό, δεν θα πληρωθούν διαιτητές, οδοιπορικά σωματείων, οδοιπορικά διεθνών αθλητών κλπ. Κλασικό παράδειγμα είναι η ομοσπονδία του χάντμπολ, που είναι από τις πλέον νοικοκυρεμένες οικονομικά. Αν δεν δοθεί η αύξηση των 400.000 που της αναλογεί, τότε θα μείνει με επιχορήγηση 600.000 ευρώ, όταν οι ανελαστικές δαπάνες της (ενοίκια, μισθοδοσίες, ασφαλιστικές εισφορές κλπ.) είναι 540.000 ευρώ. Με 60.000 ευρώ που περισσεύουν πώς να κάνεις αθλητισμό; Κάποιοι προτείνουν να απολυθούν οι μόνιμοι υπάλληλοι των ομοσπονδιών, αλλά δεν υπολογίζουν ότι το κόστος των αποζημιώσεων θα είναι μεγαλύτερο.
Σε όλα αυτά προσθέστε ότι τα σωματεία έχουν να λάβουν την τακτική επιχορήγηση της ΓΓΑ από το δεύτερο εξάμηνο του 2009 και ότι δεν μπορούν να αντλήσουν σοβαρά έσοδα από χορηγίες, διότι η τρόικα έχει ξεκόψει την πιθανότητα να υπάρχουν φοροελαφρύνσεις στις εταιρίες που ενισχύουν τον αθλητισμό.
Επιπλέον, οι διοικήσεις των κρατικών εγκαταστάσεων ζητούν ενοίκια από τους ερασιτεχνικούς συλλόγους ειδάλλως απειλούν με εξώσεις. Το ίδιο κράτος, δηλαδή που χρωστάει χρήματα στα σωματεία, ζητά χρήματα για τη χρήση των εγκαταστάσεων. Η συνέπεια είναι το κόστος να μετακυλύεται στους γονείς των αθλητών, σε μία εποχή που το μέσο νοικοκυριό μετράει και το σεντ.
Το ζητούμενο πλέον δεν είναι αν η Ελλάδα θα κάνει υψηλό αθλητισμό στο διεθνές στερέωμα, αλλά αν θα μπορεί να υπάρξει ερασιτεχνικός αθλητισμός ως κοινωνικό αγαθό για όλους. Με βάση τα οικονομικά δεδομένα που υπάρχουν είναι αναγκαίο να χαραχτεί μία νέα στρατηγική για την επιβίωση του αθλητισμού. Πιστεύει κανείς ότι μπορεί να την χαράξει ο νέος υφυπουργός, Γιάννης Ανδριανός;
