Ο Απόστολος Μούμτζογλου είναι ένας πολύ δραστήριος αθλητής καθώς εκτός από το μπάσκετ έχει συμμετάσχει στο πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα τένις αλλά και σε πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου στους αγώνες ταχύτητες με αγωνιστικό αμαξίδιο. Το μπάσκετ για αυτόν όμως είναι σχεδόν τα πάντα. Η Ιωάννα (η σύντροφός του) είμαι σίγουρος ότι δεν θα με παρεξηγήσει με αυτήν την έκφραση.
συνέντευξη Αριστομένης Νικολόπουλος
[email protected]
Ο Απόστολος έχει κατακτήσει οκτώ πανελλήνια πρωταθλήματα μπάσκετ με τους Αετούς, ένα νταμπλ καθώς και κύπελλα με τον Π.Α.Σ.Κ.Α 1, ενώ αποτελεί βασικό στέλεχος στην Εθνική ομάδα. Μετά τον Περικλή Τσαπανίδη το 2004, ήταν ο πρώτος Έλληνας αθλητής με αμαξίδιο που πήρε μεταγραφή σε ξένο πρωτάθλημα για τη Ρόμα στην Ιταλία και στη συνέχεια στην ομάδα που αγωνίζεται τώρα, τη γαλλική Σεντ Αβόλτ. Τον συναντήσαμε στην παραλία του Π.Ι.Κ.Π.Α και μας μίλησε για όλα.
Απόστολε αγωνίζεσαι στη Γαλλία, δεύτερη μεταγραφή σε ομάδα του εξωτερικού.
Τα τελευταία χρόνια μετά την επιστροφή μου από την Ιταλία έψαχνα να βρω ομάδα στο εξωτερικό γιατί στο ελληνικό πρωτάθλημα τη μια χρόνια παίζαμε και την άλλη δεν παίζαμε. Μέσω της Εθνικής και σε ένα πανευρωπαϊκό τουρνουά με είδε ένας προπονητής και με πρότεινε στη Σεντ Αβόλτ που έψαχνε παίκτες και έτσι δέχτηκα την προσφορά και έφυγα. Εκεί θα συνεχίσω και την νέα αγωνιστική χρονιά.
Κάνε μας μια σύγκριση γαλλικού και ελληνικού πρωταθλήματος.
Η ομάδα που παίζω είναι στην δεύτερη κατηγορία, παρόλα αυτά τα πράγματα είναι πιο οργανωμένα από ό,τι στο δικό μας πρωτάθλημα που έχει μια κατηγορία. Για να καταλάβεις, εγώ βρίσκομαι σε διακοπές και προτού αναχωρήσω από Γαλλία, μου έχουν δώσει ήδη το προγραμμα για όλη τη σεζόν. Στην Ελλάδα, όλα είναι μετέωρα και κανείς δεν γνωρίζει πότε θα αρχίσουν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις. Αυτός ήταν και ένας λόγος που με έκανε να… μεταναστεύσω σε ξένο πρωτάθλημα. Επειδή μου αρέσει και αγαπώ το μπάσκετ που παίζω από μικρός θα έπρεπε να το κάνω με πολλές αγωνιστικές εκπτώσεις στην Ελλάδα. Δε συμβιβάζομαι με προχειρότητες και γι’ αυτό επέλεξα να μπορώ να παίζω σε υψηλό επίπεδο. Για να καταλάβετε, η δεύτερη κατηγορία στην οποία αγωνίζομαι, αποτελείται από δέκα ομάδες. Τόσες έχει και το ελληνικό πρωτάθλημα, μεταξύ των οποίων και 2-3 που είναι ιδιαίτερα αδύναμες. Στη Γαλλία όλες οι ομάδες είναι σε καλό επίπεδο. Όλοι οι παίκτες έχουν γνώσεις πάνω στο αμαξίδιο και στο άθλημα. Η Ελλάδα έχει μπασκετική κουλτούρα και βρίσκεται σε ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο και αυτό φαίνεται από τις επιτυχίες μας σε εθνικό αλλά και σε συλλογικό επίπεδο. Στο μπάσκετ με καρότσι όμως υπάρχει έλλειψη οργάνωσης κάτι που συμβαίνει γενικότερα στην αναπηρία.
Η Εθνική μας ομάδα σε τί επίπεδο βρίσκεται; Τον Ιούνιο συμμετείχε και στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα αλλά στη δεύτερη κατηγορία.
Τα αποτελέσματα μας δεν ήταν καλά, κάτι που συμβαίνει σχεδόν από… πάντα. Φέτος έγινε μια νέα προσπάθεια με το Βάϊο Γιώρα (ομοσπονδιακός προπονητής) με νέους παίκτες. Αυτό ήταν πολύ καλό γιατί τα προηγούμενα δεν είχαμε νέους παίκτες για να συνεχιστεί το άθλημα. Αυτά τα νέα παιδιά πρέπει να αποκτήσουν και εμπειρία. Για να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει να γίνουν πολλές προπονήσεις, φιλικά παιχνίδια αλλά και καλό πρωτάθλημα για να υπάρχει συνέχεια. Από ομάδες που τις κερδίζαμε πριν από μερικά χρόνια τώρα πια χάνουμε εύκολα και αυτό είναι το αποτέλεσμα της κακής οργάνωσης μας. Με μια εβδομάδα προετοιμασίας αντιμετωπίζουμε ομάδες που προετοιμάζονται δύο μήνες και διαθέτουν παίκτες που αγωνίζονται σε τουλάχιστον τριάντα αναμετρήσεις ολόκληρη τη χρονιά. Την ομάδα της Λετονίας πριν δυο χρονιά την κερδίζαμε, το ίδιο και αυτήν της Ουκρανίας. Πλέον και από τις δύο χάνουμε εύκολα. Κάποτε κοντράραμε τους Λιθουανούς και τώρα χάνουμε με διαφορά. Πρέπει να καταλάβουμε πως κάνουμε κάτι λάθος και αυτό το διαιωνίζουμε.
Η λάθος στρατηγική και οργάνωση είναι αποτέλεσμα χειρισμών των αθλητών ή της ΟΣΕΚΚ (Ομοσπονδία Σωματείων Ελλήνων Καλαθοσφαιριστών με Καρότσι)
Σίγουρα αυτό δεν αφορά τους παίκτες. Δεν υπάρχουν συναθλητές μου που δε θέλουν να προπονηθούν και να ασχοληθούν με το μπάσκετ. Είτε μας καλέσουν για προετοιμασία μιας εβδομάδες είτε για πολύ περισσότερο, εμείς θα είμαστε παρόντες. Άλλωστε το έχουμε συζητήσει μεταξύ μας και είμαστε θετικοί σε μεγαλύτερης διάρκειας προετοιμασία, περισσότερες προπονήσεις και φιλικά παιχνίδια ώστε να μπορούμε να εκπροσωπούμε την πατρίδα μας, όπως της αρμόζει. Για να έχουμε καλύτερη Εθνική ομάδα θα πρέπει να έχουμε καλύτερο πρωτάθλημα και προετοιμασία.
Άσχημη εντύπωση προκάλεσε το γεγονός πως το επίσημο site της ομοσπονδίας ΟΣΕΚΚ ανακοίνωσε τα τρία πρώτα αποτελέσματα από τους αγώνες της Εθνικής και τους υπολοίπους τέσσερις τους αγνόησε. Είναι αυτό ακόμα ένα δείγμα της κακής οργάνωσης;
Σαν παίκτης ένιωσα ότι περίμεναν κάτι παραπάνω και δεν ασχολήθηκαν μετά από τα τρία πρώτα αποτελέσματα επειδή ήταν ήττες. Μάλλον θεώρησαν πως δεν πρέπει να αναφερθούν και στα υπόλοιπα παιχνίδια, ίσως γιατί περίμεναν καλύτερα αποτελέσματα. Αλλά πως να έχεις καλύτερα αποτελέσματα με μία εβδομάδα προετοιμασίας; Στους Παραολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας το 2004 ήμουν μέσα στην δωδεκάδα της Εθνικής. Αυτό για μένα ήταν όνειρο ζωής, όμως μαζί με έναν ακόμα συναθλητή μου αποφασίσαμε να απέχουμε για να διμαρτυρηθούμε καθώς εκείνη τη χρονιά δε διεξήχθη πανελλήνιο πρωτάθλημα. Μόνο κάποιες σκόρπιες προπονήσεις έγιναν για το θεαθήναι. Εγώ να παίξω ήθελα, όχι να βγαίνω… φωτογραφίες. Όπως και ανακοίνωσα στον ομοσπονδιακό προπονητή ότι με αυτές της συνθήκες που επικρατούν δεν θα ξαναγωνιστώ στην Εθνική και ας είναι το όνειρο κάθε αθλητή. Γιατί πάνω από όλα είμαστε αθλητές και έτσι πρέπει να μας αντιμετωπίζουν, και όχι σαν μαχητές και ήρωες ψυχής και τα υπόλοιπα στερεοτυπικά που ακούμε οι αθλητές με αναπηρία.
Τεχνογνωσία υπάρχει, Παραολυμπιακοί αγώνες έγιναν σχετικά πρόσφατα στη χώρα μας, όμως οι υποδομές είναι μικρές έως ανύπαρκτες. Σε άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα στην Ισπανία (που έχει χτυπηθεί και αυτή από την οικονομική κρίση), ο ειδικός αθλητισμός πρωταγωνιστεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Στην Ελλάδα γιατί πιστεύεις υπάρχουν αυτές οι ελλείψεις;
Η Ισπανία που ανέφερες είναι τέταρτη δύναμη στον κόσμο όσον αφορά στο μπάσκετ. Στο παγκόσμιο που έγινε πριν από λίγες μέρες κατέλαβε την τέταρτη θέση, ενώ η Τουρκία την τρίτη. Όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με το μπάσκετ, εμείς και οι Τούρκοι ήμασταν τότε στο ίδιο επίπεδο. Αν αγωνιστούμε σήμερα αντίπαλοι, θα χάσουμε με πολλούς πόντους, διά περιπάτου. Οι Τούρκοι είχαν την υπομονή να δουλέψουν και δεν είχαν την απαίτηση του αποτελέσματος αμέσως. Δούλεψαν μεθοδικά και πλέον συμμετέχουν ανελλιπώς σε Ολυμπιακούς, παγκόσμια και ευρωπαϊκά έχοντας μάλιστα και καλά πλασαρίσματα.
Ποιοι είναι οι μελλοντικοί σου στόχοι;
Θέλω να βοηθήσω την ομάδα μου (Σεντ Αβολτ) να ανέβουμε κατηγορία. Θέλω να παίξω όσο το δυνατόν καλύτερα και να συμβάλλω τα μέγιστα για την επίτευξη του στόχου. Ελπίζω όμως να αλλάξουν τα πράγματα στην Ελλάδα στο άμεσο μέλλον για να μη με φάει η… ξενιτιά (γέλια).
Τουλάχιστον για διακοπές, η Ελλάδα είναι η καλύτερη…
Ε ναι, γι’ αυτό και θα μείνει εδώ μέχρι το τέλος Αυγούστου γιατί το Σεπτέμβριο αρχίζουμε προετοιμασία. Στη Γαλλία το πρωτάθλημα ξεκινά τον Οκτώβριο και θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι.
Μέχρι τότε, ήλιος, θάλασσα…
Θα κάνουμε τα μπανάκια μας αλλά και κανά σουτάκι (γέλια). Όχι πολλά πράγματα όμως. Θα ξεκουραστώ γιατί η περσινή χρονιά ήταν απαιτητική. Είχα συνηθίσει να παίζω στην Ελλάδα επτά παιχνίδια όλο το χρόνο και τα 30 περσινά στη Γαλλία μου φάνηκαν πολλά. Ήταν μια δύσκολη χρονιά για εμένα.
Απόστολε σε ευχαριστούμε που μοιράστηκες με το sportsfeed.gr όλες αυτές τις σκέψεις σου.
