Connect with us

ΒΡΑΖΙΛΙΑ 2014

Μουντιάλ επανάσταση!

Published

on

Βραζιλία-Γερμανία 1-7! Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, το παγκόσμιο κύπελλο της Βραζιλίας μας πρόσφερε και αυτή την ανεπανάληπτη, ιστορική στιγμή. Για την ακρίβεια μία ακόμη, σε ένα μουντιάλ αληθινό… κόσμημα, που εξελίσσεται όχι απλά στο κορυφαίο όλων των εποχών από πλευρά θεάματος, γκολ και καινοτομιών, αλλά το οποίο θα αποτελεί σημείο αναφοράς στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, για τους τρόπους με τους οποίους άλλαξε προς το καλύτερο το «όμορφο παιχνίδι».

του Νίκου Κούδα
[email protected] follow me @nkoudas

Οι «Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο» (Ten Days That Shook The World) είναι ο τίτλος του διάσημου μυθιστορήματος του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζον Ριντ, με θέμα την αιματηρή Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 στη Ρωσία. Παραφράζοντας το έργο του Ριντ (που μετά τον ανελέητο… διαμελισμό της Βραζιλίας από τους Γερμανούς θα μπορούσε κάλλιστα να λέγεται τα «179 δευτερόλεπτα που συγκλόνισαν μία χώρα»), σας παρουσιάζουμε τις δέκα τομές του φετινού παγκόσμιου κυπέλλου που συντέλεσαν σε μία πρωτόγνωρη ποδοσφαιρική επανάσταση…

.10
Προπονητές νέας γενιάς
Το μουντιάλ σήμανε το τέλος των συντηρητικών «δεινόσαυρων» στις άκρες των πάγκων: Ρόι Χότζον, Φάμπιο Καπέλο και Βιθέντε ντελ Μπόσκε, όλοι καταποντίστηκαν με τις εθνικές τους ομάδες, αποδεικνύοντας ότι το παιχνίδι ζητάει νέα πρόσωπα με φρέσκες ιδέες: πιο τολμηρούς, πιο νέους, με μεγαλύτερη ενέργεια και πάθος. Ο μύθος ότι ο χρόνος δουλειάς με τους παίκτες είναι λίγος για τους εκλέκτορες καταρρίφθηκε, όπως αποδείχθηκε περίτρανα από τους «προπονητές εργάτες» τύπου Χόρχε Σαμπάολι της Χιλής, Γιούργκεν Κλίνσμαν των ΗΠΑ και φυσικά τον -αρχιτέκτονα της βραζιλιάνικης αποκαθήλωσης- Γιόακιμ Λεβ της Γερμανίας.

.09
Το τίκι-τάκα πέθανε, ζήτω η αντεπίθεση
Η παρακμή της Ισπανίας στο φετινό μουντιάλ αποτέλεσε την «ταφόπλακα» του στιλ παιχνιδιού που καθιερώθηκε από τη Μπαρτσελόνα του Πεπ Γκουαρντιόλα και κυριάρχησε στον πλανήτη την εξαετία 2008-2013. Όπως φάνηκε στα γήπεδα της Βραζιλίας, η νέα «τρέλα» βρίσκεται στο δυναμικό στιλ της Ολλανδίας, με τις γρήγορες κάθετες και μακρινές μεταβιβάσεις, αλλά και το δαιμονισμένο transition game από την άμυνα στην επίθεση, όπως το απολαύσαμε στο Γερμανία-Γκάνα και το ΗΠΑ-Βέλγιο. Άλλος ένας μύθος που καταρρίφθηκε πανηγυρικά σε αυτό το μουντιάλ: η κατοχή της μπάλας δεν αρκεί για να σου δώσει τη νίκη.

.08
Συστήματα-λάστιχο
Ο θρυλικός «προπονητής» της εθνικής Αγγλίας Μάικ Μπάσετ (ήρωας της ομώνυμης ταινίας) είχε εκστομίσει την περίφημη φράση «Four-Four-fucking-two» αναφερόμενος στο αγαπημένο του σύστημα «4-4-2». Στο μουντιάλ της Βραζιλίας, ωστόσο, το σλόγκαν που καθιερώθηκε ήταν το «Καινοτόμησε ή χάσε»! Η εμμονή της Αγγλίας με το στριφνό «4-2-3-1» της στοίχισε για μία ακόμη διοργάνωση, σε αντίθεση με τις ευέλικτες τακτικές ομάδων όπως η Χιλή (3-4-3, χωρίς κλασικό σέντερ φορ) και η Ολλανδία του Λούις φαν Χάαλ, ο οποίος δε δίστασε να απαρνηθεί το κλασικό «4-3-3» των «οράνιε» για το «5-3-2», με το οποίο συνέτριψε την Ισπανία με 5-1!

.07
Η ψαλίδα κλείνει για τα καλά
Τα παραδοσιακά ποδοσφαιρικά κλισέ «κανένα παιχνίδι δεν είναι εύκολο» και «όλοι οι αντίπαλοι θέλουν προσοχή» επιβεβαιώθηκαν με τον καλύτερο τρόπο στη Βραζιλία. Πράγματι, με μοναδική εξαίρεση το Καμερούν, τη Νότια Κορέα και την Ονδούρα, όλοι οι υπόλοιποι «μικροί» όχι απλά ζόρισαν τις μεγάλες ομάδες, αλλά έφτασαν πολύ κοντά στο να τις κερδίσουν. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η εξαιρετική Κόστα Ρίκα -στη θέση της οποίας θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η Εθνική Ελλάδας-, το σκληροτράχηλο Ιράν αλλά και η Αυστραλία, η οποία στρίμωξε για τα καλά τις Χιλή και Ολλανδία και ήταν ιδιαίτερα αξιόμαχη, παρότι τερμάτισε τελευταία χωρίς βαθμό.

.06
Τερματοφύλακες-λίμπερο
Όλοι θα θυμάστε τον απίθανο Ρενέ Χιγκίτα της Κολομβίας, τον τερματοφύλακα που λάτρευε να ντριπλάρει μέχρι το κέντρο του γηπέδου! Ε, εξελίξτε το λίγο -προς το σοβαρότερο- και θα έχετε το νέο στιλ γκολκίπερ τύπου Μάνουελ Νόιερ. Ο Γερμανός πορτέρο ενήργησε ουκ ολίγες φορές ως «σκούπα» στο παιχνίδι με την Αλγερία, «διαβάζοντας» εξαιρετικά το παιχνίδι των Αφρικανών και λειτουργώντας ως ο ιδανικός τελευταίος αμυντικός, αν και μερικές φορές ήταν λίγο περισσότερο ριψοκίνδυνος απ’ ότι έπρεπε με τα τάκλιν του…

.05
Το «διπλό πίβοτ» έχει πεθάνει
Και οι τέσσερις ομάδες που έπαιξαν στα ημιτελικά του μουντιάλ της Νότιας Αφρικής το 2010 -Ισπανία, Γερμανία, Ολλανδία και Ουρουγουάη- είχαν χρησιμοποιήσει στο κέντρο τους δύο αμυντικά χαφ μπροστά από την άμυνα, σε ένα κλασικό σύστημα «4-2-3-1» ή σε ένα «4-4-2» με τους δύο να μένουν πίσω στην επίθεση («4-2-4»). Όπως αποδείχθηκε στο φετινό μουντιάλ, οι ομάδες που επέμειναν στη συγκεκριμένη τακτική (Αγγλία, Ισπανία) εκτέθηκαν από ομάδες με τρεις γρήγορους μέσους που πιέζουν, ιδίως σε περιπτώσεις που ο ένας εκ των δύο αντιπάλων είναι μεγαλύτερος σε ηλικία και ως εκ τούτου πιο αργός (Στίβεν Τζέραρντ, Τσάμπι Αλόνσο).

.04
Το κλασικό «9άρι» πέθανε και αυτό
Παραδόξως για ένα παγκόσμιο κύπελλο στο οποίο τα γκολ πέφτουν βροχή, οι… φανέλες με το νούμερο εννιά δεν αποτελούν τους κύριους εκφραστές της επιθετικής παραγωγής! Ο σύγχρονος σέντερ φορ δεν είναι πλέον ένας «αχόρταγος» εγωιστής που περιμένει τη μπάλα στο πόδι ή το κεφάλι του, αλλά αντιθέτως είναι ένας αλτρουιστής εργάτης που πιέζει, μαρκάρει, κρατάει και μοιράζει τη μπάλα, βοηθώντας το παιχνίδι των απείρως πιο ταλαντούχων μέσων της ομάδας του (π.χ. ο Φρεντ για τον -υγιή- Νεϊμάρ στη Βραζιλία και ο Γκονθάλο Ιγκουαϊν για τον Μέσι στην Αργεντινή). Η νέα τάση αποτυπώνεται και στον πίνακα των σκόρερ, εκεί όπου κυριαρχούν τα «δεκάρια» ή τα «κρυφά εννιάρια» τύπου Τζέιμς Ροντρίγκες και Τόμας Μέλερ.

.03
Το λάτιν είναι σέξι
Ως τώρα το ποδοσφαιρικό παζάρι μονοπωλούσαν οι «συνήθεις ύποπτοι» Βραζιλιάνοι, Αργεντίνοι και Ουρουγουανοί. Κι όμως, το Βραζιλία 2014 μας φανέρωσε ένα σωρό ποδοσφαιρικά έθνη της αμερικανικής ηπείρου που θα αποτελέσουν το μέλλον του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, θέτοντας σοβαρά σε αμφισβήτηση την παντοκρατορία των παλιών υπερδυνάμεων της ηπείρου τους. Οι εξαιρετικοί Χιλιανοί, οι αναβαπτισμένοι Κολομβιανοί, οι άτυχοι αλλά δυναμικοί Εκουαδοριανοί και φυσικά οι μαχητικοί (δυστυχώς για εμάς…) Κοσταρικανοί απέδειξαν ότι ο ποδοσφαιρικός πλανήτης δεν έχει δει -ευτυχώς- ακόμη τα πάντα (παρά την αδιανόητη «εφτάρα» σε βάρος της Βραζιλίας)…

.02
Άμυνες για ρεκτιφιέ
Παρότι οι επιθέσεις βγάζουν… φλόγες, με συγκομιδή 167 γκολ σε 61 αγώνες (μέσος όρος 2,74 γκολ ανά αγώνα), οι άμυνες δεν διάγουν και τις καλύτερες μέρες τους σε αυτό το μουντιάλ, προς τέρψιν βεβαίως όλων ημών των φιλάθλων του καλού θεάματος. Ακόμη και οι παραδοσιακά μεγάλες ομάδες, όπως η Ιταλία, η Ισπανία και η Βραζιλία, έδειξαν ιδιαίτερα ευάλωτες, παρότι διαθέτουν στις τάξεις τους έμπειρους ποδοσφαιριστές, όπως οι Σέρχιο Ράμος, Τζιόρτζιο Κιελίνι, Τιάγκο Σίλβα (καίρια η απουσία του από τον ημιτελικό) και Νταβίντ Λουίζ, ο οποίος «πελαγοδρομούσε» κόντρα στη Γερμανία. Η τέχνη του «ένας εναντίον ενός» έδειξε ότι αρχίζει να φθίνει, καθώς σπανίζουν οι μεγάλες αμυντικές προσωπικότητες του πρόσφατου και πιο μακρινού παρελθόντος. Πάντως για να ευλογήσουμε λίγο τα γένια μας, η ελληνική άμυνα παρέδωσε ουκ ολίγες φορές μαθήματα συγκέντρωσης, αγωνιστικής πειθαρχίας, ευελιξίας, αλλά και πατροπαράδοτης αυταπάρνησης… με νου.

.01
Η Ελλάδα απέκτησε μέταλλο
Φοβού τους Δαναούς και… εμπειρίες φέροντας! Οι μέρες του 1994, που η άσημη ποδοσφαιρικά χώρα μας διασυρόταν στα γήπεδα των ΗΠΑ έχουν περάσει πλέον ανεπιστρεπτί. Τα σταθερά και μεθοδικά βήματα που έγιναν από το έπος του 2004 και μετά έχουν αρχίσει να αποδίδουν καρπούς, όπως φάνηκε πρώτα στη Νότια Αφρική το 2010 (όταν ήρθε η πρώτη μας νίκη), και ακολούθως θεμελιώθηκε στα βραζιλιάνικα γήπεδα, με την ιστορική πρόκριση στη φάση των «16» και παρά ένα πέναλτι στους «8». Χρέος όλων στην ΕΠΟ είναι η διαφύλαξη αυτής της σταθερότητας ως κόρης οφθαλμού…

Οι απόψεις - editorial που δημοσιεύονται στο Sportsfeed απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Sportsfeed το οποίο τηρεί πιστά τις αρχές της ελευθεροτυπίας: Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης. Copyright © 2022 Sportsfeed.gr

*/