Όταν ο Βλάντιμιρ Πούτιν εκτόξευε το κόστος της διοργάνωσης των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Σότσι στα 40 δισ. ευρώ, κανείς δεν φανταζόταν ότι οι μελλοντικές Ολυμπιακές διοργανώσεις θα εξελίσσονταν σε… persona non grata για τις χώρες της Δύσης, ανοίγοντας τον δρόμο για τα απολυταρχικά καθεστώτα αυτού του κόσμου.
του Νίκου Κούδα
[email protected]
follow me @nkoudas
Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι το εξωφρενικό ποσό που οι Ρώσοι σπατάλησαν για τους Χειμερινούς Αγώνες του περασμένου Φεβρουαρίου, καταρρίπτοντας κάθε ρεκόρ και έννοια υπερβολής, έχει δημιουργήσει ένα τρομακτικό προηγούμενο που θα αποτελεί φόβητρο και σημείο αναφοράς για κάθε επόμενη υποψηφιότητα από εδώ και πέρα. Και όπως φάνηκε στην περίπτωση του Όσλο, που απέρριψε τη διοργάνωση του 2022, οι Ευρωπαίοι πολίτες δε μοιάζουν διατεθειμένοι επ’ ουδενί να πληρώσουν το μάρμαρο για αγώνες αμφίβολης οικονομικής ανταπόδοσης για τη χώρα τους, οι οποίοι συνήθως αφήνουν πίσω τους «λευκούς ελέφαντες» (βλέπε έρημα και αχρησιμοποίητα στάδια) και χρέη που θα ακολουθούν πολλές γενιές… Και δεν ήταν μόνο το Όσλο, αφού πριν από τους Νορβηγούς, «πόρτα» στη διοργάνωση έριξαν κατά σειρά το Μόναχο, το ελβετικό δίδυμο Νταβός/Σεντ Μόριτζ, η Κρακοβία, η Στοκχόλμη, και το Λβιβ στη σπαρασσόμενη από τον πόλεμο Ουκρανία. Το μήνυμα, σαφές: η Ευρώπη της κρίσης δεν μπορεί να σηκώνει περιττά οικονομικά βάρη.
Άλλωστε δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι μοναδικές υποψήφιες πόλεις που απέμειναν στην κούρσα της ανάληψης των Χειμερινών Αγώνων του 2022 είναι το Πεκίνο και το Αλμάτι, δηλαδή δύο πόλεις βαθύπλουτων και απολυταρχικών -στην ουσία τους- καθεστώτων, που επιδιώκουν να μπουν… στο μάτι της καπιταλιστικής Δύσης. Γιατί όσο και αν το αρνούνται, οι Κινέζοι εξακολουθούν να διαθέτουν ένα υπέρμετρα σκληρό πολίτευμα, με πληθώρα περιστατικών λογοκρισίας και παραβίασης ανθρώπινων δικαιωμάτων, ενώ από την πλευρά του το Καζακαστάν είναι μία πετρελαιοπαραγωγική χώρα με ηγέτη έναν ισόβιο ολιγάρχη-πατερούλη, τον 73χρονο Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγιεφ, που εκλέγεται στον προεδρικό θώκο της χώρας αδιαλείπτως από την κατάρρευση της πρώην ΕΣΣΔ το 1991, με ποσοστά τύπου 95%. Με δεδομένο μάλιστα ότι το Κατάρ έχει εκλεγεί να διοργανώσει το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου του 2022, αρκετά δυτικά ΜΜΕ κάνουν ήδη λόγο για το «έτος του απολυταρχικού κράτους-διοργανωτή»!
Το παράδειγμα του Όσλο, και όλων των άλλων ευρωπαϊκών πόλεων που αποσύρθηκαν από την κούρσα της ανάληψης μέσω αρνητικών δημοψηφισμάτων των πολιτών τους, ίσως μας δείχνει ότι οι λαοί της Ευρώπης αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι τα μακροπρόθεσμα οφέλη από μία διοργάνωση-μαμούθ, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες και το μουντιάλ ποδοσφαίρου, δεν είναι και τόσο σημαντικά – ή στη χειρότερη περίπτωση, δεν υφίστανται καν. Αυτό συνεπάγεται, λοιπόν, ότι όλο και λιγότερες δημοκρατικές χώρες στο μέλλον θα είναι διατεθειμένες να καταθέσουν φάκελο υποψηφιότητας, και όσες το κάνουν, θα έχουν να αντιμετωπίσουν ενδεχομένως την οργή των πολιτών τους, όπως απέδειξε το παράδειγμα των σφοδρών διαδηλώσεων της Βραζιλίας στο μουντιάλ του 2014. Έτσι, ο δρόμος των μελλοντικών Αγώνων μοιάζει πια να ανοίγει διάπλατα για χώρες στις οποίες η συναίνεση της κοινής γνώμης, δεν συνιστά ακριβώς προαπαιτούμενο για τους ηγέτες τους…
Τι κόστισαν οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί του 21ου αιώνα
Σότσι 2014 (Ρωσία) 40 δισ. ευρώ
Βανκούβερ 2010 (Καναδάς) 4,8 δισ. ευρώ
Τορίνο 2006 (Ιταλία) 2,87 δισ. ευρώ
Σολτ Λέικ Σίτι 2002 (ΗΠΑ) 2,47 δισ. ευρώ
Ναγκάνο 1998 (Ιαπωνία) 7,98 δισ. ευρώ
