Η ιστορία του αθλητισμού είναι γεμάτη κι από… προδότες. Ποιος έχει ξεχάσει τη φυγή του Μπάγεβιτς από την ΑΕΚ στον Ολυμπιακό, του Φίγκο από την Μπαρτσελόνα στην Ρεάλ κι άλλες πολλές ανάλογες περιπτώσεις.
Για τους φίλους του Ηρακλή, η στάμπα του προδότη, θα ακολουθεί πλέον τον Αντρέι Κράβαρικ, ο οποίος αποφάσισε να συνεχίσει την προπονητική του καριέρα στον Άρη, όπως ακριβώς είχε κάνει και το καλοκαίρι του 1997, όταν (ως παίκτης) είχε μεταπηδήσει από τον Ηρακλή στον (πρωταθλητή της προηγούμενης χρονιάς) Άρη.
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Μια ιστορία που ελάχιστοι θυμούνται, αλλά έχει τους ίδιους βασικούς πρωταγωνιστές, ενώ ίσως ακόμη λιγότερη θυμούνται ότι ο Κράβαρικ ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα για λογαριασμό του ΠΑΟΚ κι έπαιξε μάλιστα το πρώτο του (ανεπίσημο) ματς κόντρα στον Ηρακλή στο Κατσάνειο που έμελλε να γίνει μέχρι πρόσφατα το δεύτερο σπίτι του.
Η πρώτη ελληνική εμπειρία
Το καλοκαίρι του 1994, ο νεόκοπος τότε μάνατζερ Γιώργος Καπαγιαννίδης προσπαθούσε μάταια να πείσει τις τρεις ομάδες της Θεσσαλονίκης (Άρη, ΠΑΟΚ, Ηρακλή) ότι άξιζε να επενδύσουν σε έναν 23άχρονο Σλοβάκο βολεϊμπολίστα. «Είναι μεγάλο κελεπούρι και δεν θα χάσετε…», έλεγε με την βαριά προφορά του ο ομογενής μάνατζερ, αλλά οι απαντήσεις που εισέπραττε ήταν «δεν υπάρχει περίπτωση να δώσουμε 90.000 δολάρια για Σλοβάκο βολεϊμπολίστα».
Στα μέσα του Σεπτέμβρη όμως ο σοβαρός τραυματισμός του Σεργκέι Τσεμποταριόφ, του Ρώσου διαγώνιου του ΠΑΟΚ κι η άμεση ανάγκη για εύρεση αντικαταστάτη, έκαναν τον Τάκη Φλώρο να θυμηθεί τον Καπαγιαννίδη και τον πελάτη του. Έτσι ο Αντρέι Κράβαρικ ξεκίνησε το ταξίδι του για την Ελλάδα, με τον “Μπότσο” (όπως το αποκαλούσαν) από το αεροδρόμιο να βρίσκεται κατευθείαν στο Κατσάνειο, αφού οι κολλητοί Λεώνης, Φλώρος έκλεισαν φιλικό παιχνίδι για να δει ο τελευταίος σε δράση το νέο του παίκτη.
Κάπως έτσι ξεκίνησε η καριέρα του Ελληνοσλοβάκου πλέον στην Ελλάδα, μόνο που σ’ αυτά τα 19 χρόνια (όπου ουσιαστικά έλλειψε από τη βολεϊκή μας πραγματικότητα μόνο 1,5 σεζόν) οι περιπέτειες του ήταν πολλές.Η διαφαινόμενη συμφωνία του με τον Άρη, αυτή τη φορά ως προπονητής, προφανώς είναι ένα ακόμη επεισόδιο (σίγουρα πως δεν πρόκειται για το τελευταίο) σε μια απίθανη καριέρα.
Το γελαστό παιδί
Συστήθηκε ως ακραίος κι η αλήθεια είναι ότι στην πρώτη του χρονιά στον ΠΑΟΚ έπαιζε σ’ αυτή τη θέση (με τον Φλώρο να έχει διαγώνιο τον Μιχάλη Χριστοφορίδη). Ο Κράβαρικ όντως ξεδίπλωσε το ταλέντο του, αλλά έμαθε γρήγορα ότι η αγαπημένη λέξη των Ελλήνων παραγόντων είναι το “αύριο”. Ιδίως όταν έχει να κάνει με πληρωμές. Τον Δεκέμβριο του 1994, έχοντας απηυδήσει με την όλη κατάσταση απείλησε με αποχώρηση, την οποία δεν υλοποίησε ποτέ, ωστόσο στο τέλος της σεζόν υπέστη νέο σοκ. Όπως ισχυρίζεται ο ίδιος, όταν πήγε να εισπράξει την επιταγή με το οφειλόμενο ποσό, από την τράπεζα τον ενημέρωσαν ότι το όνομα που αναγράφει επάνω δεν υπάρχει. Κι εκεί ανακάλυψε ότι ο πρόεδρος που τον έλεγαν Μάκη, είχε υπογράψει την επιταγή ως Ιωακείμ, ενώ λεγόταν… Ευθύμιος.
Ο πρώτος εχθρός
Μετά τον ΠΑΟΚ ακολούθησε ο Εθνικός Αλεξανδρούπολης, αλλά κι ο γάμος του με την αγαπημένη του Μάγια (αφού τον είχε απορρίψει στο παρελθόν, τελικά ενέδωσε στο πρέσσιγκ του) ωστόσο το καλοκαίρι του 1996 πήρε την απόφαση να επιστρέψει στην VKP Μπρατισλάβας, την ομάδα που ξεκίνησε την καριέρα του, αφού ο τότε προπονητής της ομάδας Ιγκόρ Πριελόζνι τον έπεισε ότι η πρωταθλήτρια Σλοβακίας έχει μεγάλους στόχους στην Ευρώπη. Η VKP όμως αποδείχθηκε φούσκα κι ο Πριελόζνι έγινε ο πρώτος μεγάλος εχθρός του “Μπότσο” που έψαχνε διέξοδο για να φύγει ξανά στο εξωτερικό. Κι εκεί βρέθηκε στο δρόμο του ο Ηρακλής.
Η επιστροφή κι η απαγωγή
Οι κυανόλευκοι είχαν ξεκινήσει την σεζόν με δίδυμο ξένων τους Βούλγαρους Ουζούνοφ, Λούντμιλ Ναϊντένοφ και δεν πήγαιναν καθόλου καλά, με τον Αλέκο Λεώνη να τους αντικαθιστά με τους Αντρέι Κράβαρικ (ως διαγώνιο), Μάρτιν Γιάνκοβιτς. Ο Λεώνης λίγες εβδομάδες αργότερα απομακρύνθηκε από την διοίκηση του αείμνηστου Λάκη Τσουρέκα, δίνοντας τη θέση του στον Κυριάκο Καμπερίδη, αλλά το καλοκαίρι μετά τις εκλογές στον ΓΣ ο Τσουρέκας αποχώρησε κι ο Λεώνης επέστρεψε στην ομάδα ζητώντας την παραμονή του Κράβαρικ.
Ο Σλοβάκος όμως είχε μπει στο στόχαστρο του Άρη, αφού ο Χαριτωνίδης (προπονητής τότε, τεχνικός διευθυντής τώρα) έψαχνε εναγωνίως τον αντικαταστάτη του Λιούμπο Γκάνεφ. Ο Άρης ήταν ο πρωταθλητής, είχε έτοιμη ομάδα κι έπαιζε στο κύπελλο πρωταθλητριών, ενώ ο Ηρακλής ξεκινούσε μια προσπάθεια να φτιάξει κάτι καινούργιο.
Ο Κράβαρικ αποφάσισε να πάει στον Άρη, ωστόσο όταν προσγειώθηκε στην Θεσσαλονίκη, πέρα από τον μάνατζερ του τον υποδέχθηκαν και πέντε οργανωμένοι οπαδοί του Ηρακλή οι οποίοι έχοντας ενημερωθεί για το φλερτ με τον Άρη, αποφάσισαν να δράσουν. Ο Κράβαρικ κι ο Καπαγιαννίδης “ενημερώθηκαν” ότι θα πρέπει να τους ακολουθήσουν κι έτσι αντί για τα γραφεία του Άρη βρέθηκαν στην Αγίου Δημητρίου και στα γραφεία του ΓΣ Ηρακλή όπου για δύο ώρες οι κυανόλευκοι προσπαθούσαν να αποσπάσουν την υπογραφή του. «Αφήστε μας να το σκεφτούμε και θα επιστρέψουμε…», ήταν η τελευταία κουβέντα τους, αλλά το ταξί που τους πήρε από το Κατσάνειο τους οδήγησε στα γραφεία των επιχειρήσεων του Θωμά Γιώτα (όπως και τότε έτσι και τώρα υπεύθυνος της ομάδας βόλεϊ του Άρη) με τον Κράβαρικ να υπογράφει αργά το βράδυ το συμβόλαιο του με τους κίτρινους.
Με τη φανέλα του Άρη, ο Κράβαρικ κατέκτησε τον πρώτο του ελληνικό τίτλο, το σούπερ καπ κόντρα στον Ολυμπιακό στη Νέα Ιωνία του Βόλου. Ωστόσο όμως η χρονιά ολοκληρώθηκε με έναν χαμένο τελικό κυπέλλου κι αποκλεισμό από τους ημιτελικούς του πρωταθλήματος και στις δύο περιπτώσεις από τον Ολυμπιακό.
Η επιστροφή κι η συλλογή τίτλων
Την επόμενη χρονιά βρέθηκε στο μαγικό κόσμο του καμπιονάτο ως παίκτης της Μοντικιάρι, όπου ξεκίνησε ιδανικά, αλλά ένα βαρύ διάστρεμμα τον έστειλε στα πιτς αρχικά και στον πάγκο στη συνέχεια.
Κι όταν ο Αλέκος Λεώνης το καλοκαίρι του 1999 σχημάτισε τον αριθμό του για να τον καλέσει πίσω, δεν το σκέφτηκε λεπτό. Σε λίγες ημέρες οι δύο τους έπιναν τον καφέ τους στο Shark κι η επιστροφή είχε κλείσει.
Κάπου εκεί μπήκαν οι βάσεις για τον μεγάλο Ηρακλή που πανηγύρισε πέντε πρωταθλήματα, έξι Κύπελλα, τρία σούπερ καπ, έφτασε σε πέντε φάιναλ φορ Τσάμπιονς Λιγκ (χάνοντας τρεις τελικούς) με κοινό παρονομαστή σε όλους τους τίτλους μόνο τον Αντρέι Κράβαρικ.
Αντίο και déjà vu
Όλα τα ωραία όμως έχουν ένα τέλος και έτσι η κυανόλευκη πορεία του Αντρέι Κράβαρικ, έφτασε στο τέλος της (προσωρινά ή μόνιμα θα φανεί στην πορεία) αν και η ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται.
Μόνο που αυτή τη φορά όταν φτάσει στο αεροδρόμιο Μακεδονία δεν θα κινδυνεύει να τον “απαγάγουν”, αφού από τον παλιό καλό Ηρακλή φαίνεται ότι έχουν μείνει μόνο οι φωτογραφίες και οι κούπες για να μας θυμίζουν ότι κάποτε υπήρξε μια πραγματικά σπουδαία ομάδα.
