Ο Δημήτρης Δημητρούλιας εκτός από απαντήσεις μέσα στο γήπεδο ως κόουτς του Διομήδη Άργους, έχει απαντήσεις και για το Sportsfeed.gr
του Ηλία Τάταλα
[email protected]
Σε ηλικία 36 ετών ο Κατερινιώτης τεχνικός είναι ήδη κάτοχος δύο τίτλων πρωταθλητή Ελλάδος (2012, 2014) και φυσικά του ευρωπαϊκού Τσάλεντζ Καπ το 2012. Από το ξεκίνημα της καριέρας του κατόρθωσε να κερδίσει το σεβασμό στο ελληνικό χάντμπολ για τον τρόπο της δουλειάς του και επειδή δημιούργησε μία ομάδα με μέταλλο νικητή, όποια και αν είναι τα προγνωστικά εναντίον της.
Το έπραξε, άλλωστε, με τη κατάκτηση του Τσάλεντζ Καπ, αλλά και με το πρωτάθλημα πέρσι κόντρα στην ΑΕΚ. Το τελευταίο επίτευγμα ήταν η εκτός έδρας νίκη επί του ΠΑΟΚ, που έχει φέρει τον Διομήδη μόνο στην πρώτη θέση του βαθμολογικού πίνακα μετά από τρεις αγωνιστικές.
Τελικά, ποιο είναι το μυστικό και ο Διομήδης μπορεί να κερδίζει όταν όλοι τον θεωρούν αουτσάιντερ;
«Στον αθλητισμό δε νομίζω ότι υπάρχουν μυστικά. Μετρούν η καλή χημεία, η επικοινωνία μεταξύ των παικτών και του προπονητή, το οικογενειακό περιβάλλον. Παίζει ρόλο στην κρίσιμη στιγμή η συγκέντρωση και κατά πόσο θα παίξει ο ένας για τον άλλον. Στο Διομήδη βοηθά το γεγονός ότι βρισκόμαστε στην επαρχία και είμαστε όλοι κοντά σαν μία οικογένεια. Ένα βασικό συστατικό για να επιτευχθούν όλα τα παραπάνω είναι οι χαρακτήρες. Προσωπικά έχει τύχει να απορρίψω παίκτες αξίας, επειδή έκρινα ότι ως προσωπικότητες δεν χωράνε στην ομάδα».
Το καλοκαίρι η ομάδα αποδυναμώθηκε σημαντικά ωστόσο σήμερα είναι πρώτη μετά από ένα σπουδαίο διπλό στην έδρα του ΠΑΟΚ…
«Είναι σαφές ότι η ομάδα υστερεί σε κλάση και ποιότητα σε σχέση με την ομάδα που χτίσαμε πριν 2-3 χρόνια. Αυτό το κατανοήσαμε νωρίς, από τα ευρωπαϊκά παιχνίδια ακόμη. Για να υπάρξει ισορροπία χρειάζεται πολλή δουλειά. Ξεκινήσαμε από την άμυνα ώστε να καλυφθεί αυτή η αδυναμία και σταδιακά περνάμε στον ενδιάμεσο χώρο. Στην επίθεση, προφανώς και χρειάζεται περισσότερη υπομονή, ίσως να αργήσουμε να βγάλουμε αυτά που θέλουμε. Πρέπει να κάνουμε υπομονή με τα λάθη μας και με την έλλειψη του εύκολου γκολ. Σήμερα η ομάδα είναι αμυντικογενής και με την εμπειρία μας προσπαθούμε να βάλουμε επιθετικές ομαδικές δραστηριότητες και να έχουμε ενεργούς τους παίκτες που βοηθούν στην επίθεση. Δουλεύουμε πάρα πολύ στην ευστοχία, τομέας που θα είναι καθοριστικός για τη συνέχεια. Στο ξεκίνημα της χρονιάς ήμασταν πάρα πολύ κακοί στις ρίψεις. Το γεγονός ότι κερδίσαμε στη Θεσσαλονίκη τον ΠΑΟΚ οφείλεται εν πολλοίς στην ευστοχία μας, διότι θεωρητικά ο ΠΑΟΚ έχει καλύτερους ρίπτες από εμάς. Εξίσου σημαντική βέβαια, ήταν η αμυντική μας συμπεριφορά και η απόδοση των τερματοφυλάκων».
Ο Διομήδης κατέκτησε ευρωπαϊκό κύπελλο και δύο πρωταθλήματα; Που βάζετε το ταβάνι για την ομάδα;
«Είμαι συνειδητοποιημένος σχετικά με αυτό. Είμαστε μία επαρχιακή ομάδα, μέσα στην κρίση που έχει πλήξει τη χώρα και τον ελληνικό αθλητισμό. Φέτος αναγκαστήκαμε να ρίξουμε το μπάτζετ για να επιβιώσουμε. Είμαστε σε μία μικρή πόλη. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε όμως, είναι να παράγουμε παίκτες υψηλής κλάσης, ώστε να συνεχίσουμε να κάνουμε πρωταθλητισμό τα επόμενα χρόνια. Όλοι στον Διομήδη έχουμε ρίξει πολύ βάρος στο θέμα των υποδομών. Έχουμε ίδια φιλοσοφία και δουλεύουμε σκληρά, εγώ έχω αναλάβει το ρόλο του τεχνικού διευθυντή των τμημάτων υποδομής. Για όλους εμάς, που ζήσαμε τις επιτυχίες του Διομήδη, είναι σημαντικό να έχουμε συνέχεια τα βλέμματα στραμμένα στις υποδομές, προκειμένου ο σύλλογος να παραμείνει μία ζωντανή ιστορία για το ελληνικό χάντμπολ».
Μήπως αυτό που λείπει από τον Διομήδη είναι ένα μεγαλύτερο γήπεδο;
«Ναι. Το γήπεδο είναι μεγάλη υπόθεση, το γήπεδο χτίζει ομάδες και έχει αποδειχθεί αυτό. Προσωρινά δεν μπορούμε να έχουμε μία μεγαλύτερη έδρα, ελπίζουμε όμως στο μέλλον και ανάλογα με την οικονομική κατάσταση να αποκτήσουμε ένα γήπεδο που θα δώσει μία άλλη προοπτική στην ομάδα».
Με τι θα είστε ευχαριστημένος στο τέλος της χρονιάς; Με τη διατήρηση των κεκτημένων;
«Εκτιμώ ότι είναι πολύ νωρίς για να μιλήσουμε για κεκτημένα. Ξεκινήσαμε τη χρονιά με μία υπόσχεση, ότι θα ματώνουμε στο γήπεδο. Όπως και πριν τρία χρόνια, ο στρατηγικός στόχος είναι να προκύπτει μέσα από τον απολογισμό κάθε μήνα ότι η ομάδα βελτιώνεται. Το γεγονός ότι το ελληνικό χάντμπολ μας κατατάσσει μετά τη νίκη επί του ΠΑΟΚ μέσα στους βασικούς διεκδικητές του τίτλου, δεν σημαίνει τίποτα. Φέτος το πρωτάθλημα είναι πολύ περίεργο με ένα σύστημα στα πλέι οφ που περιλαμβάνει οκτώ ομάδες. Είναι πολύ πιθανό κάποιες ομάδες να αδικηθούν από αυτό το σύστημα. Δεν θέλω να είμαι προφήτης. Σε κάθε περίπτωση έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας, χρειαζόμαστε υγεία και να συνεχίσουμε συντονισμένα τη σκληρή δουλειά».
Είστε ο μοναδικός Έλληνας τεχνικός με ευρωπαϊκό τίτλο. Σκέφτεστε την προοπτική μίας καριέρας στο εξωτερικό;
«Είναι κάτι που περνάει από το μυαλό μου. Παρόλο που ο Διομήδης είναι η μεγάλη μου αγάπη, ξέρω ότι αν θέλω να διεκδικήσω κάτι μεγαλύτερο στην καριέρα μου θα πρέπει να το διεκδικήσω εκτός Ελλάδας. Είμαι γνώστης αυτή της κατάστασης και θα πρέπει να παρουσιαστεί κάτι πολύ καλό για να αφήσω τον Διομήδη. Σε καμία περίπτωση, πάντως, δεν πρόκειται να αφήσω τη δουλειά στη μέση».
Η προ διετίας κατάκτηση του Τσάλεντζ Καπ αξιοποιήθηκε όπως έπρεπε;
«Έχω την αίσθηση ότι το ελληνικό χάντμπολ προσπάθησε να ξεχάσει γρήγορα την ιστορία της κατάκτησης του Τσάλεντζ Καπ και αυτό ήταν ένα στρατηγικό λάθος, σε όλα τα επίπεδα. Αυτή η πρωτοφανής διάκριση, ήρθε σε μία περίοδο στείρα για τον ελληνικό αθλητισμό. Εκείνη την περίοδο ο Διομήδης βρέθηκε να πρωταγωνιστεί στα ΜΜΕ, αλλά δεν το αξιοποιήσαμε καθόλου ως χάντμπολ. Αν είχε π.χ. η ΑΕΚ την αντίστοιχη επιτυχία θα γινόταν τεράστια διαφήμιση. Επιμένω ότι έγιναν στρατηγικά λάθη από όλους, συμπεριλαμβανομένης της ομοσπονδίας».
Από εκείνες τις στιγμές ποια θυμάστε πιο έντονα;
«Αυτή είναι μία ερώτηση που δεν μου την κάνουν συχνά. Η υποδοχή στο Άργος ήταν κάτι που δεν θα το ξεχάσω ποτέ, δεν το περιμέναμε και τότε καταλάβαμε τι έχουμε καταφέρει. Άλλη μία αξέχαστη στιγμή είναι στο Πορτόβικ της Ουκρανίας, όταν η πρόκριση στους προημιτελικούς κρίθηκε στο γκολ, στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Βρέθηκα να τρέχω σαν παλαβός μέσα στο γήπεδο. Είναι πολλά συναισθήματα που μοιραστήκαμε όλοι μαζί. Αυτή η επιτυχία μας έδεσε τόσο πολύ, δημιούργησε μία ειδική κάστα ανθρώπων που πιστέψαμε ότι η κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τροπαίου θα γινόταν το εφαλτήριο ώστε το ελληνικό χάντμπολ να πάει εκεί που αξίζει. Γι΄ αυτό μας πείραξαν τα στρατηγικά λάθη που ανέφερα παραπάνω».
Αν αποφασίζατε για το ελληνικό χάντμπολ τι αλλαγές θα κάνατε;
«Εγώ είμαι προπονητής και δουλειά μου είναι να βελτιώνω τους παίκτες μου. Ωστόσο, μία κοινή διαπίστωση αφορά το πολύ επίπεδο της προβολής και το μάρκετινγκ. Πρέπει να διεκδικήσουμε τη βελτίωση των όρων και δεν έχουν γίνει σοβαρές κινήσεις τα προηγούμενα χρόνια, ελπίζω να γίνουν από τη νέα διοίκηση. Εγώ βλέπω ότι υπάρχει μία ενέργεια στο ελληνικό χάντμπολ, υπάρχει πολύς κόσμος που το αγαπά και μένει αναξιοποίητος, διότι δεν υπάρχει ένα σύστημα προβολής, κάτι οργανωμένο. Παρακολουθώ τι συμβαίνει στα ξένα πρωταθλήματα. Ας αφήσουμε τη Γερμανία. Ας δούμε τι έχει γίνει τα τελευταία χρόνια στη Γαλλία, στην Αυστρία, στην Ελβετία, ακόμη και στην Τουρκία. Βλέπω συνεχή πρόοδο στην οργάνωση, στο μάρκετινγκ και στην προβολή, κάτι που εδώ δεν υπάρχει. Ακόμη και το απλό ζήτημα της στατιστικής, που δεν υπάρχει, είναι ένα πρόβλημα. Οι προπονητές τρώμε τα μάτια μας για να πάρουμε αναγκαίες πληροφορίες για τη δουλειά μας, όταν σε άλλα αθλήματα και πρωταθλήματα στην Ελλάδα, αυτά είναι λυμένα».
