Connect with us

OLYMPICS

Τζίφος η κληρονομιά

Published

on

Και μετά; Αυτό το «μετά» είναι ένα βασικό ζητούμενο των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων. Ειδικά από τότε που γιγαντώθηκαν. Διότι το ύψος της επένδυσης που γίνεται σε αυτούς είναι πλέον τόσο μεγάλο, ώστε δεν αρκούν οι 15 ημέρες της διάρκειάς τους για να αποσβεστεί. Πρέπει να υπάρχει και να εφαρμόζεται ολοκληρωμένο σχέδιο αξιοποίησης της παρακαταθήκης τους στη χώρα όπου φιλοξενούνται, προκειμένου τα χρήματα που δαπανώνται για τη διοργάνωσή τους να πιάνουν πραγματικά τόπο. Κι εδώ είναι το πρόβλημα.

του Δημήτρη Χρυσάνθη
[email protected]
follow me @dchryss

Στην Ελλάδα το έχουμε καταλάβει καλά και οι τόσες Oλυμπιακές εγκαταστάσεις, που ρημάζουν αναξιοποίητες, αποτελούν μόνο ένα παράδειγμα της πλήρους ανυπαρξίας πλάνου, αλλά και βούλησης, αξιοποίησης όσων άφησαν πίσω τους οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004. Στη Μεγάλη Βρετανία αρχίζουν να το συνειδητοποιούν τώρα, περίπου ενάμιση χρόνο μετά την τελετή λήξης των Αγώνων του Λονδίνου.
Μεγάλη έρευνα, που δημοσίευσε αυτές τις μέρες το βρετανικό Κέντρο Υγείας και Κοινωνικής Προστασίας, αποκαλύπτει ότι τα περισσότερα παιδιά στη χώρα επί της ουσίας σνομπάρουν τον αθλητισμό! Δεν ασκούνται καθόλου ή ασκούνται πολύ λιγότερο από όσο συστήνει το Εθνικό Σύστημα Υγείας (το περίφημο και ιερό για τους Βρετανούς ΝHS).
Η έρευνα αυτή, που διεξήχθη σε δείγμα 8000 ενηλίκων και 2000 παιδιών, δείχνει ότι, παρά την τεράστια καμπάνια που είχε γίνει επ’ ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων υπέρ της μαζικής άθλησης, ένα ποσοστό μόλις 16% των κοριτσιών ηλικίας 5-15 ετών ασκούνται επαρκώς σε καθημερινή βάση. Στα αγόρια το ποσοστό αυτό ανεβαίνει στο 21%, όμως είναι πολύ χαμηλότερο από το 28% που είχε καταγραφεί το 2008, δηλαδή πολύ πιο πριν από την διοργάνωση του καλοκαιριού του 2012. Στα πιο μικρά παιδιά, ηλικίας μέχρι 5 ετών, το ποσοστό όσων ασκούνται καθημερινά είναι ακόμα πιο χαμηλό, αγγίζει μόλις το 10%.
Στους ενήλικες η κατάσταση είναι κάπως καλύτερη. Το 67% των ανδρών και το 55% των γυναικών ηλικίας άνω των 16 ετών ασκούνται εντατικά για τουλάχιστον 2,5 ώρες την εβδομάδα, όμως, όπως σημειώνουν οι ερευνητές, «τα ποσοστά αυτά κινούνται στο ίδιο επίπεδο με αυτά του 2008 και 2012, όταν ακόμα δεν είχαν γίνει εδώ οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Και υποτίθεται ότι στόχος ήταν να αυξηθούν και μάλιστα σημαντικά».

Αθλητισμός = υγεία
Πράγματι, οι Βρετανοί είχαν επενδύσει πάρα πολλά σε αυτό το στόχο. Η δημιουργία ενός υγιέστερου και ευτυχέστερου έθνους μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου ήταν μια από τις βασικές υποχρεώσεις που είχαν αναλάβει οι διοργανωτές. Την είχαν ονομάσει, μάλιστα, «Ολυμπιακή Κληρονομιά» και για την προώθησή της είχαν εκπονήσει ένα ολόκληρο πρόγραμμα δράσεων, χρηματοδοτούμενο από το ταμείο των κρατικών λαχείων, που κόστισε περί τα 135 εκατομμύρια λίρες.
Το σκεπτικό δεν είχε απλώς ιδεαλιστικό χαρακτήρα, είχε και πιο πρακτικό σκοπό. Το NHS υπολογίζει ότι η αδράνεια και η καθιστική ζωή των Βρετανών του κοστίζει το ιλιγγιώδες ποσό των 8,2 δισ. λιρών ετησίως σε άμεσες και έμμεσες παροχές! Με άλλα λόγια, όσο πιο πολύ αποφεύγουν την άσκηση οι άνθρωποι, τόσο πιο πολύ αρρωσταίνουν και τόσο περισσότερο επιβαρύνεται το Σύστημα Υγείας.
Υπολογίζεται ότι ένας στους τέσσερις Βρετανούς είναι παχύσαρκος και το 67% των ανδρών και 57% των γυναικών είναι από υπέρβαροι… και πάνω! Στα παιδιά μέχρι 15 ετών τα ποσοστά αυτά ανέρχονται σε 14% όσον αφορά τα παχύσαρκα και 28% όσον αφορά τα τουλάχιστον υπέρβαρα! Επίσης είναι λίγο πολύ γνωστό ότι στη Βρετανία μεγάλο πρόβλημα αποτελεί ο αλκοολισμός, που πάντα σύμφωνα με τους υπολογισμούς, κοστίζει στο NHS 3,5 δισ. λίρες ετησίως.
Όλα αυτά τα προβλήματα μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά με τον αθλητισμό και την άσκηση. Γι’ αυτό οι Βρετανοί είδαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες την ευκαιρία να στρέψουν το ενδιαφέρον του κόσμου στα σπορ αποσκοπώντας στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και στα συνεπαγόμενα (και) οικονομικά οφέλη. Τα στοιχεία της μεγάλης έρευνας για την υγεία, όμως, δείχνουν ότι δεν πέτυχαν το στόχο τους.

Και στην Ελλάδα τα ίδια
Δεν ήταν όμως οι μόνοι. Έρευνες που έγιναν μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ έδειξαν ότι η διοργάνωσή τους δεν ώθησε τους Αυστραλούς να ασχοληθούν με τα σπορ περισσότερο απ’ όσο έκαναν πριν, ενώ το ίδιο συνέβη και στην Ελλάδα μετά το 2004. Σε καιρούς μάλιστα που το περιβάλλον ήταν ακόμα υγιές και δεν είχε ενσκήψει η καταστροφική οικονομική κρίση.
Μελέτη που έκανε πριν από μερικά χρόνια για λογαριασμό του Κέντρου Αθλητικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Κεντ ο καθηγητής Σάκης Παππούς, φανέρωσε πως αμέσως μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας παρατηρήθηκε αύξηση κατά 6% των Ελλήνων που ασχολούνταν συστηματικά με τον αθλητισμό. Διαπιστώθηκε ωστόσο πως η αύξηση αυτή ήταν προσωρινή. Πέντε χρόνια μετά τους Αγώνες το συγκεκριμένο ποσοστό μειώθηκε κατά 13%!
«Και δεν είναι καν σαφές αν αυτή η προσωρινή αύξηση, που παρατηρήθηκε, οφειλόταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες ή στην κατάκτηση του Euro 2004 από την Eθνική ομάδα ποδοσφαίρου, που επίσης παρακίνησε πολύ κόσμο να ασχοληθεί με τα σπορ», σημείωσε ο κ. Παππούς.
Αυτό που συμβαίνει στη Βρετανία, λοιπόν, δεν είναι πρωτοφανές. Δείχνει, ωστόσο, πως για να στραφεί η πλατιά μάζα των πολιτών προς τον αθλητισμό χρειάζονται πολύπλευρες και ολοκληρωμένες πολιτικές και ένα αθλητικό υπερθέαμα διάρκειας δύο εβδομάδων δεν μπορεί να είναι αρκετό…

Οι απόψεις - editorial που δημοσιεύονται στο Sportsfeed απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Sportsfeed το οποίο τηρεί πιστά τις αρχές της ελευθεροτυπίας: Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης. Copyright © 2022 Sportsfeed.gr

*/