Στη διάρκεια του φετινού γκαλά της IAAF, 12 αθλητές που έγραψαν τη δική τους ιστορία στον στίβο, θα μπουν στο Hall of Fame.
του Τόλη Λελεκίδη
[email protected]
Είναι μια συνέχεια για να τιμήσει κορυφαίους αθλητές η παγκόσμια ομοσπονδία, που ξεκίνησε το 2012. Τότε είχαν μπει 24 αθλητές και ακολούθησαν άλλοι 12 το 2013. Κριτήριο για την επιλογή τους είναι κυρίως, οι διακρίσεις που έχουν πετύχει και το αντίκτυπο που είχαν στον αθλητισμό, αλλά και να έχουν αποσυρθεί από την ενεργό δράση τουλάχιστον δέκα χρόνια. Την επιλογή κάνει μια ειδική επιτροπή που αποτελείται από πέντε ιστορικούς του αθλητισμού, μέλη του οργανισμού στατιστικών του στίβου (ATFS) και πρόεδρος του πάνελ είναι ο αντιπρόεδρος της IAAF, Μπομπ Χερς.
Οι 12 αθλητές θα ανακοινωθούν επίσημα στο γκαλά της IAAF που θα γίνει στο Μονακό στις 21 Νοεμβρίου
Σίρλεϊ Στρίκλαντ (Αυστραλία)
Πήρε μέρος σε τρεις Ολυμπιάδες και κατέκτησε επτά μετάλλια, ένα ρεκόρ που έμεινε για πολλά χρόνια και το ισοφάρισε η Ιρένα Σεβίνσκα. Έχει πετύχει ακόμη τέσσερα παγκόσμια ρεκόρ στα 80μ. εμπόδια, ένα στα 100μ. και πέντε στα 4×100μ.
Γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου του 1925 και μετά τον αθλητισμό αφιέρωσε μέρος της ζωής της στην προστασία του περιβάλλοντος και ήταν ηγετικό στέλεχος οικολογικών οργανώσεων. Πέθανε το 2004.
Μπομπ Ματάιας (ΗΠΑ)
Είναι ο πιο μικρός αθλητής στην ιστορία των Ολυμπιακών αγώνων που κατέκτησε χρυσό μετάλλιο στον στίβο. Ήταν μόλις 17 ετών όταν κέρδισε στο δέκαθλο το 1948 στο Λονδίνο και επανέλαβε την επιτυχία του τέσσερα χρόνια αργότερα στο Ελσίνκι. Ήταν από τους πρώτους αθλητές που κέρδισαν χρήματα, αφού λίγα μετά την επιτυχία του στο Ελσίνκι πήρε 50.000 δολάρια από διαφημίσεις και έπαιξε σε τέσσερις κινηματογραφικές ταινίες. Αργότερα εκλέχτηκε μέλος του κογκρέσου των ΗΠΑ. Πέθανε από την επάρατη νόσο το 2006 σε ηλικία 75 ετών.
Βίλμα Ρούντολφ (ΗΠΑ)
Ήταν η κορυφαία αθλήτρια των Ολυμπιακών αγώνων της Ρώμης το 1960 κερδίζοντας τρία χρυσά μετάλλια στα 100μ., 200μ. και 4×100μ., ενώ πήρε και ένα χάλκινο το 1956 στη Μελβούρνη στα 4×100μ. Εντυπωσίαζε τον κόσμο με το παρουσιαστικό της, αφού ήταν ψηλή (1.82μ.), όμορφη και λόγω της ταχύτητάς της. Τα πρώτα της χρόνια μόνο ότι θα γινόταν μεγάλη πρωταθλήτρια δεν μαρτυρούσαν. Γεννήθηκε πρόωρα και στη συνέχεια αρρώστησε δύο φορές από πνευμονία, στη συνέχεια έπαθε οστρακιά και διαπιστώθηκε ότι υπέφερε από πολιομελύτιδα και στα πρώτα χρόνια χρησιμοποιούσε δεκανίκι. Το μασάζ την έσωσε και έβαλε ορθοπεδικά παπούτσια και σε ηλικία 11 ετών τα έβγαλε και βγήκε ξυπόλητη στο δρόμο. Αυτό ήταν… Στα 16 της ήταν κιόλας στην ομάδα των ΗΠΑ που μετείχε στους Ολυμπιακούς αγώνες στη Μελβούρνη. Πέθανε από την επάρατη νόσο το 1994 σε ηλικία 54 ετών.
Βαλερί Μπρούμελ (ΕΣΣΔ)
Πήρε το παγκόσμιο ρεκόρ στο ύψος από 2.23μ. και μέσα σε 23 μήνες το έφθασε στα 2.28μ., αν και ήταν 1.85μ. Κατέκτησε δύο Ολυμπιακά μετάλλια χρυσό στο Τόκιο το 1964 και ασημένιο το 1960 στη Ρώμη. Το 1965 σε μια βόλτα με μηχανή που οδηγούσε η πρωταθλήτρια του μοτοκρός Ταμάρα Γκολίκοβα, έχασε τον έλεγχο και ο Μπρούμελ πετάχτηκε σε ένα τοίχο με αποτέλεσμα να διαλυθεί το πόδι του. Είναι χαρακτηριστικό ότι χρειάστηκαν 29 χειρουργικές επεμβάσεις για να σωθεί το πόδι του και πέρασε τρία χρόνια στο νοσοκομείο. Το 1970 μπόρεσε και πάλι να κάνει ύψος και πέρασε τα 2.15μ., αλλά δεν συνέχισε, άλλωστε ένα τέτοιο γεγονός ήταν από μόνο του θαύμα. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την προπονητική, έγραψε βιβλία και απέκτησε διδακτορικό στη ψυχολογία των αθλημάτων. Παντρεύτηκε τρεις φορές, δεύτερη γυναίκας του ήταν η Ολυμπιονίκης της γυμναστικής Λουντμίλα Τουρίσεβα, ενώ με την τελευταία του σύζυγο, μια φυσιοθεραπεύτρια με το όνομα Σβετλάνα, απέκτησε ένα γιο, τον Αλέξανδρο.
Γεννήθηκε το 1942 στο χωριό Τολμπουρζίνο στη Σιβηρία και πέθανε το 2003 σε νοσοκομείο της Μόσχας μετά από μακροχρόνια ασθένεια.
Γιάνις Λούσις (ΕΣΣΔ)
Στα έξι του χρόνια είδε να σκοτώνουν τον πατέρα του. Με αυτή την εμπειρία αφιερώθηκε στον αθλητισμό και στον ακοντισμό και κατάφερα να μεσουρανήσει για σχεδόν 20 χρόνια. Πήρε μέρος σε τέσσερις Ολυμπιάδες και ήταν 3ος στο Τόκιο το 1964, 1ος το 1968 στο Μεξικό, 2ος το 1972 στο Μόναχο και 8ος το 1976 στο Μόντρεαλ. Έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ το 1972 με μια μεγάλη βολή για την εποχή στα 93.80μ. Έχει πάρει επίσης, τέσσερα χρυσά σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, ένα από αυτά ήταν στην Αθήνα και στο στάδιο Καραϊσκάκη το 1969. Είναι γεννημένος το 1939 στη Λετονία και μετά τον αθλητισμό αασχολήθηκε με την προπονητική. Είναι παντρεμένος με την Ολυμπιονίκη του ακοντισμού το 1960 στη Ρώμη, Ελβίρα Οζολίνα και ο γιος τους Βόλντεμαρς ήταν επίσης, ακοντιστής που μετείχε σε δύο Ολυμπιάδες το 2000 στο Σίδνεϋ και το 2004 στην Αθήνα.
Λάσε Βίρεν (Φινλανδία)
Είναι ο μοναδικός αθλητής την ιστορία των Ολυμπιακών αγώνων που κατάφερε να κερδίσει δύο χρυσά μετάλλια στα 5.000μ. και 10.000μ. σε δύο συνεχόμενες διοργανώσεις. Το πέτυχε στο Μόναχο το 1972 και στο Μόντρεαλ το 1976. Τέσσερις ημέρες μετά το θρίαμβό του στη Γερμανία έτρεξε στο Ελσίνκι σε αγώνες και έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ στα 5.000μ. με 13.16.4. Προς τιμήν του υπάρχει άγαλμά του στο Ολυμπιακό πάρκο του Ελσίνκι. Από το 1999 μέχρι το 2011 ήταν βουλευτής με το συντηρητικό κόμμα της χώρας και μετά αποφάσισε να μην θέσει υποψηφιότητα ξανά.
Γεννήθηκε το 1949 στην πόλη της Φινλανδίας, Μίρσκιλα, όπου μέχρι και σήμερα ζει με τη γυναίκα και τα παιδιά του.
Μαρίτα Κοχ (Ανατολική Γερμανία)
Μέχρι σήμερα κρατάει το παγκόσμιο ρεκόρ στα 400 μέτρα. Η φοιτήτρια ιατρικής στο Ροστόκ, ήθελε να γίνει μια καλή παιδίατρος και τελικά έγινε ένας θρύλος του στίβου. Ολυμπιονίκης το 1980 στη Μόσχα και δεύτερη στα 4×400μ., θα μπορούσε να έχει κατακτήσει περισσότερα αν δεν ήταν τραυματισμένη το 1976 στο Μόντρεαλ και δεν υπήρχε το μποϊκοτάζ το 1984 στο Λος Άντζελες. Έχει σημειώσει 16 παγκόσμια ρεκόρ στον ανοιχτό και δύο στον κλειστό. Επτά από αυτά ήταν στα 400μ., με τελευταίο το 1985 στο παγκόσμιο κύπελλο στη Καμπέρα όταν τερμάτισε σε 47.60!
Γεννήθηκε το 1957 στο Βίζμαρ και σταμάτησε τον αθλητισμό το 1987. Είναι παντρεμένη με τον τότε προπονητή της Βόλφγκανγκ Μέγερ και έχουν κατάστημα αθλητικών ειδών στο Ροστόκ.
Χάικε Ντρέσλερ (Γερμανία)
Μπορεί να κέρδισε πολλούς τίτλους, αλλά αυτός που δημιούργησε αίσθηση ήταν το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες του Σίδνεϋ το 2000 σε ηλικία 36 ετών. Η μεγάλη κυρία του στίβου για περίπου είκοσι χρόνια ήταν στην κορυφή του παγκόσμιου στίβου. Έχει κατακτήσει πέντε Ολυμπιακά μετάλλια. Το 1988 στη Σεούλ ήταν 2η στο μήκος και 3η στα 100 και 200 μέτρα. Το 1992 στη Βαρκελώνη ήταν 1η στο μήκος και το 2000 στο Σίδνεϋ 1η και πάλι στο μήκος. Μπορεί να μην κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ, όμως έχει σε 409 άλματα σε 159 αγώνες πηδήξει πάνω από 7 μέτρα. Πάντως, το 1992 στο υψόμετρο του Σεστιέρε της Ιταλίας είχε άλμα στα 7.63μ., αλλά ο άνεμος ήταν ευνοϊκός (+2.10). Μετά τον αθλητισμό ασχολήθηκε με την πολιτική και το 1984 εκλέχθηκε στο Volkshammer (νομοθετικό σώμα του κοινοβουλίου της Αν. Γερμανίας).
Είναι γεννημένη το 1964 στην πόλη Γκέρα της Ανατολικής Γερμανίας.
Γκλεν Ντέιβις (ΗΠΑ)
Κυρίαρχος στα 400μ. εμπόδια, κέρδισε δύο χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1956 στη Μελβούρνη και το 1960 στη Ρώμη. Επίσης, το 1960 πήρε το χρυσό και στα 4×400μ. με τις ΗΠΑ. Είναι χαρακτηριστικό ότι είχε πολλές επιδόσεις κοντά σε παγκόσμια ρεκόρ ή τα πετύχαινε. Άλλωστε στις ΗΠΑ πολλά αγωνίσματα ήταν σε Γιάρδες. Έτσι, είχε στα 100 γιάρδες/μέτρα (9.6/10.3), στα 200μ. (21.0), στις 440 γιάρδες/400μ. (45.7 παγκόσμιο ρεκόρ/45.2), στο μισό μίλι (1:52), στις 120 γιάρδρες με εμπόδια 14.0, στα 200μ. με εμπόδια 22.5 (παγκόσμιο ρεκόρ) και στα 400μ. με ενδιάμεσα εμπόδια 49.1 (παγκόσμιο ρεκόρ). Είχε προπονητή τον Λάρι Σνάιντερ που γύμναζε τον Τζέσε Όουενς.
Μετά τον σρτίβο έπαιξε επαγγελματικό ποδόσφαιρο στους Ντιτρόιτ Λάιονς και αργότερα έγινε προπονητής και δίδασκε για 33 χρόνια στο Μπάρμπερτον του Οχάιο.
Γεννήθηκε το 1934 στο Φόλανσμπι της Δυτικής Βιρτζίνια και πέθανε το 2009.
Χισάμ Ελ Γκερούζ (Μαρόκο)
Πολλοί Έλληνες τον θυμούνται από την επιβλητική του παρουσία στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας το 2004, όπου κατέκτησε τα χρυσά μετάλλια στα 1.500μ. και 5.000μ. Στην πλούσια από τίτλους καριέρα του έχει πάρει ένα ακόμη ασημένιο στους Ολυμπιακούς αγώνες του Σίδνεϋ το 2000 στα 1.500μ., όπου κατέχει μέχρι σήμερα το παγκόσμιο ρεκόρ με 3.26.00, ενώ έχει το παγκόσμιο ρεκόρ και στο Μίλι με 3.43.13. Το 2006 αποχώρησε από την ενεργό δράση.
Γεννήθηκε το 1974 στο Μπερκάνε και σήμερα είναι μέλος της επιτροπής αθλητών της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και πρεσβευτής της Ειρήνης και του Αθλητισμού. Ακόμη είναι πρεσβευτής καλής θέλησης της Unicef.
Ρόμπερτ Κορζενιόφσκι (Πολωνία)
Τέσσερα χρυσά μετάλλια, από τα οποία τρία στα 50χλμ. βάδην σε Ολυμπιάδες μπορεί να πει πολλά για τον μεγάλο Πολωνό βαδιστή. Ήταν πρώτος στα 50χλμ. βάδην το 1996 στην Ατλάντα, το 2000 στο Σίδνεϋ και το 2004 στην Αθήνα, αλλά στο Σίδνεϋ κέρδισε και στα 20χλμ. βάδην κάνοντας το «νταμπλ».
Γεννήθηκε το 1968 στο Λούμπατσοφ και σήμερα είναι προπονητής και έχει πολλούς ρόλους στη ΔΟΕ. Μέχρι το 2009, όταν και παραιτήθηκε είχε δουλέψει σε πολλά πολωνικά τηλεοπτικά δίκτυα.
Κορνίλιους Βάρμερνταμ (ΗΠΑ)
Θεωρείται από πολλούς σαν ένας από τους κορυφαίους επικοντιστές όλων των εποχών. Μετά τον αθλητισμό έγινε προπονητής μέχρι που αποσύρθηκε το 1980 και στο Φρέσνο το στάδιο φέρει το όνομά του.
Γεννήθηκε στο Λονγκ Μπιτς στην Καλιφόρνια από Ολλανδούς γονείς που μετανάστευσαν στις ΗΠΑ. Το επί κοντώ το έμαθε στην αυλή του σπιτιού του όταν έκανε άλματα πάνω από μια ροδακινιά! Ήταν ο πρώτος αθλητής που πέρασε με κοντάρι μπαμπού τα 4.57μ. στις 13 Απριλίου του 1940, αλλά δεν μέτρησε ως παγκόσμιο ρεκόρ, όμως στις 29 Ιουνίου του ίδιου χρόνου με 4.60μ. έγινε ο κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ. Το τελευταίο του παγκόσμιο ρεκόρ με 4.77μ. το 1942 κράτησε 15 χρόνια μέχρι να το σπάσει ένας άλλος Αμερικανός ο Μπομπ Γκουτόφσκι. Δυστυχώς όμως δεν κατάφερε να πάρει μέρος σε Ολυμπιακούς αγώνες, αφού το 1940 και το 1944 ακυρώθηκαν λόγω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και το 1948 ήταν ήδη επαγγελματίας προπονητής και δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής.
Παντρεύτηκε το 1940 την Χουανίτα Άντερσον και μετά από 61 χρόνια γάμου πέθανε το 2001 στο Φρέσνο από Αλτσχάιμερ. Η γυναίκα του ζει ακόμη εκεί με τα πέντε τους παιδιά και τα 12 εγγόνια.
