Στον δεύτερο τελικό, ήταν αυτός που με ατομικό μπλοκ στον Κοκκινάκη είχε διαμορφώσει το τελικό 26-24 στο τρίτο σετ χαρίζοντας τη νίκη στον ΠΑΟΚ, στο ματς που κατά πολλούς άλλαξε το ρου της ιστορίας των τελικών… Στα 38 του χρόνια ο Θάνος Τερζής έζησε μια από τις πιο περίεργες σεζόν της καριέρας του, στη δεύτερη θητεία του στον ΠΑΟΚ, αλλά το τέλος το θρίλερ του θρίλερ τον βρήκε να χαμογελά και να πανηγυρίζει το 2ο του πρωτάθλημα και το θρι-πιτ του ΠΑΟΚ.
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Έχουν περάσει σχεδόν ένα 24ωρο από τον 5ο τελικό. Το έχεις συνειδητοποιήσει τι πετύχατε;
Νομίζω η υποδοχή, ο κόσμος, η γιορτή χθες το βράδυ μας έχουν δώσει για τα καλά να το καταλάβουμε! Σίγουρα είναι μια μεγάλη επιτυχία δεδομένων των συνθηκών, όσο περνάνε οι μέρες, θα το συνειδητοποιούμε ολοένα και περισσότερο τι έχουμε καταφέρει.
Το κάνατε πέρσι με διπλή ανατροπή, το κάνατε και φέτος με πιο περιπετειώδη τρόπο. Θέλω να μου πεις ειλικρινά αν μετά την εντός έδρας ήττα στον τελικό το πιστεύατε ότι μπορείτε να ξαναφέρετε τούμπα τα προγνωστικά;
Σίγουρα η ήττα στην έδρα μας με 8000 κόσμο μας έριξε πολύ την ψυχολογία, ενώ συνδυάστηκε και με τον τραυματισμό του Στάροβιτς που το έκανε ακόμη πιο δύσκολο. Από την άλλη όμως, μας πείσμωσε η ήττα και κυρίως οι αδικαιολόγητες δηλώσεις των ξένων παικτών του Ολυμπιακού και είπαμε ότι όλοι μαζί θα πάμε να δώσουμε ότι έχουμε και δεν έχουμε. Ο Ολυμπιακός ήταν το φαβορί, αυτός είχε την πίεση κι όπως αποδείχτηκε το πλεονέκτημα έδρας λειτούργησε υπέρ μας.
Ακούγεται πολύ ωραίο και σωστό αυτό που λες, αλλά μόλις έχει χαθεί η ευκαιρία εντός έδρας και η ομάδα ταξιδεύει να παίξει χωρίς τον βασικό της διαγώνιο…. Η λογική λέει ότι είστε χαμένοι από χέρι. Μπορούν απλά οι δηλώσεις των αντιπάλων να δημιουργήσουν τόσο δυνατό κίνητρο;
Το βασικό μας κίνητρο είναι φυσικά το πρωτάθλημα και για αυτό παλεύουμε 8 μήνες. Οι δηλώσεις απλά χτύπησαν στον εγωισμό μας. Έπαιξε πολύ μεγάλο ρολό ότι είχαμε κερδίσει τον Ολυμπιακό 3-0 στον δεύτερο τελικό και μετά μέσα στου Ρέντη. Δύσκολα μεν αλλά το είχαμε καταφέρει, όποτε μαζευτήκαμε, είπαμε ότι μπορούμε ξανά! Όπως και έγινε, παίξαμε δυνατά, ρισκάραμε, χωρίς άγχος, φάνηκε αυτό. Από την άλλη ο Ολυμπιακός έδειξε ότι δεν μπόρεσε να διαχειριστεί το δικό του, ιδίως σε κρίσιμα σημεία του αγώνα.
Τελικά τι είναι αυτό που κάνει τον ΠΑΟΚ να επιβιώνει δύο σερί χρονιές μέσα από τόσο δύσκολες συνθήκες. Έχει μπολιαστεί τόσο γρήγορα το dna του πρωταθλητή μέσα στην ομάδα και δεν τα παρατάει ποτέ;
Και πέρυσι αλλά και φέτος η ομάδα έχει στις τάξεις του πολύπειρους αθλητές, που μπορούν να διαχειριστούν δύσκολες καταστάσεις. Ο «Σάφρα» σηκώνει στις πλάτες του την εθνική ομάδα του Ισραήλ χρόνια, για τον Αμαράλ νομίζω ότι δεν χρειάζεται να πω κάτι, αμφισβητήθηκε και αυτός αλλά και όλη η ομάδα ολόκληρη την σεζόν, αλλά όπως είδαμε έπαιξε εκεί που έπρεπε. Υπάρχει και ο συνδυασμός της εμπειρίας των περισσοτέρων από εμάς με τον ενθουσιασμό πιο νεαρών παικτών. Το έχω ξαναπεί η ομάδα έχει 14 παίκτες έτοιμους και τα play off θέλουν διάρκεια απόδοσης για να έρθουν τα αποτελέσματα κι έτσι και έγινε! Σίγουρα όταν παίρνεις τίτλους δημιουργείς αυτοπεποίθηση νικητή. Κάποτε ένας προπονητής μου είχε πει, για να πάρεις τίτλους πρέπει να έχεις στο ρόστερ σου παίκτες που έχουν κατακτήσει ήδη τίτλους! Νομίζω ότι στον ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια ισχύει αυτό σε μεγάλο βαθμό!
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της χρονιάς; Εκεί που ίσως σκέφτηκες «φέτος δεν μπορούμε».
Νομίζω κάπου στα μέσα της χρονιάς, όταν η ομάδα δεν έβγαζε το βόλεϊ που ήξερε, ήρθε καινούργιος διαγώνιος και πάλι όμως δεν έβγαινε πραγματικό αποτέλεσμα. Προσωπικά δεν είπα ποτέ δεν μπορούμε, ήξερα ότι μπορούμε, απλά ήθελε τρόπο, ήθελε ηρεμία, συγκέντρωση, διαχείριση για να βγει το αποτέλεσμα. Η ομάδα πέρασε δύσκολα, αμφισβητήθηκε, αλλά στο τέλος, έδωσε τις απαντήσεις της.
Πολλοί μίλησαν επίσης για απουσία ηγέτη. Είδαμε ότι σε όλα τα play off δεν είχαμε κάποιον να ξεχωρίζει, αλλά ο καθένας βοηθούσε τον άλλο για το αποτέλεσμα, σε κάθε παιχνίδι υπήρχαν και διαφορετικοί διακριθέντες. Δεν τα περιμέναμε όλα από έναν, κάτι που νομίζω το έκανε ο Ολυμπιακός.
Προσωπικά για σένα επίσης ήταν μια δύσκολη ή αν θες να την πεις περίεργη χρονιά… Επέστρεψες στην Εθνική, στον ΠΑΟΚ άλλοτε βασικός, άλλοτε όχι, αλλά το φινάλε ήταν και μια προσωπική δικαίωση;
Ανάμεικτα συναισθήματα είχα όλη τη χρονιά, σίγουρα είναι μια προσωπική δικαίωση για την υπομονή και επιμονή που έδειξα όλη τη διάρκεια, ήξερα ότι μπορούσα να βοηθήσω την ομάδα πολύ περισσότερο, κάθε φορά που μου δινόταν η ευκαιρία νομίζω ότι το αποτέλεσμα ήταν θετικό. Αποκορύφωμα στο τέλος όπου εκεί έδωσα ηρεμία στην ομάδα, λύσεις στα δύσκολα και όλοι μαζί φέρναμε τα αποτελέσματα!
Στα 38 έχεις την εμπειρία να το κάνεις αυτό, αλλά οι φυσικές δυνάμεις εξακολουθούν να υπάρχουν για να αντέχεις σε τόσο πιεστικούς αγώνες;
Είμαι τυχερός, δόξα τον Θεό, δεν είχα τραυματισμούς, είχα την τύχη να βάλω καλές βάσεις με πολύ κάλους προπονητές στα πρώτα χρονιά της καριέρας μου όπως τον Γιώργο και τον γιο του Κυριάκο Kαμπερίδη τους οποίους ευχαριστώ γι’ αυτό, τον Γιώργο Περσιανλή που του το αφιερώνω για τις άξιες που μου δίδαξε. Ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα, ακόμα και το καλοκαίρι με τον Κώστα Δεληκωστα έμαθα καινούργια πράγματα για τη θέση του πασαδόρου. Και για να απαντήσω και στην αρχική ερώτηση, όταν έχεις τις βάσεις, ένα σωστό πρόγραμμα ενδυνάμωσης όπως αυτό του Δημήτρη Ιωαννίδη και την κατάλληλη υποστήριξη σαν αυτή του Δημήτρη Αυτοσμίδη, το μονό που μένει είναι θέληση και δίψα ώστε να προσπερνάς την καταπόνηση και να πετυχαίνεις τους στόχους σου!
Άρα να υποθέσω συνεχίζεις κανονικά και την επόμενη χρονιά;
Ναι θα συνεχίσω να αγωνίζομαι. Δεν έχω μιλήσει ακόμα με τους ανθρώπους του ΠΑΟΚ, αλλά θα παίξω ναι. Νομίζω ότι όταν έρθει η ώρα θα το καταλάβω ότι πρέπει να σταματήσω. Ακόμα δεν νιώθω ότι ήρθε πάντως…
Πίστευες πάν ερχόσουν στον ΠΑΟΚ ότι θα ζούσες αυτά που έζησες και αν μπορείς να περιγράψεις αυτό που έγινε χθες στο αεροδρόμιο;
Έχω αγωνιστεί ξανά στον ΠΑΟΚ αρκετά χρόνια πριν και βέβαια σε διαφορετικές εποχές. Πέρυσι ερχόμενος στην ομάδα ήξερα ότι έρχομαι στην πρωταθλήτρια ομάδα. Στο πρώτο πρωτάθλημα είχα ζήσει σαν σχολιαστής της NOVA την απίστευτη ατμόσφαιρα στο παλατάκι και έλεγα από μέσα μoυ ότι θέλω να τα ζήσω μέσα από το ταραφλέξ, όπως νομίζω και κάθε αθλητής θέλει να ζει τέτοιες στιγμές! Σίγουρα αυτή την υποδοχή στο αεροδρόμιο δεν την περιμέναμε και τους ευχαριστούμε γι’ αυτό. Ήταν κάτι μοναδικό! Όπως και η γιορτή μετά μαζί με το ποδόσφαιρο. αύριο έχουμε την απονομή στο παλατάκι. τους περιμένουμε για να γιορτάσουμε το πρωτάθλημα. για αυτές τις στιγμές παλεύουμε όλη τη χρονιά.
Η χρονιά για αρκετούς από τους συμπαίκτες σου ολοκληρώνεται αύριο με την φιέστα, αλλά εσύ το ίδιο βράδυ φεύγεις για την Εθνική. Τι βλέπεις σ’ αυτή τη νέα προσπάθεια. Νέος προπονητής, λίγες αλλαγές και μια μεγάλη πρόκληση μπροστά με τον προκριματικό όμιλο του παγκοσμίου.
Στην Εθνική υπάρχει μια πολύ καλή φουρνιά αθλητών που θα είναι κρίμα να μην συμμετάσχει σε μια μεγάλη διοργάνωση. Υπάρχει ταλέντο, θέληση, υπάρχει ο κορμός, ο προπονητής θα προσπαθήσει να τα παντρέψει όλα αυτά στον λιγοστό χρόνο που έχει στη διάθεση του. Ο όμιλος είναι βατός, υπάρχουν δυο καλές δυνάμεις, Ολλανδία, Σλοβακία, αλλά νομίζω αν έχουμε διάρκεια στον όμιλο και καλά παιχνίδια όταν πρέπει, να παλέψουμε για την πρόκριση έστω και με την δεύτερη ευκαιρία.
