Στο προηγούμενο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου (2016) η ευρωπαϊκή ομοσπονδία ετίβου (ΕΑΑ) πήρε μια απόφαση για αυτόματη πρόκριση στους ημιτελικούς των 12 καλυτέρων αθλητών στους δρόμους ταχύτητας. Για να συμπληρωθεί ο αριθμός των 24 αθλητών του ημιτελικού οι υπόλοιποι 12 προκρίθηκαν από τους προκριματικούς. Προφανώς όλοι οι αθλητές που αγωνίστηκαν είχαν πετύχει τα όρια για συμμετοχή στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Φέτος η ΕΑΑ επανέρχεται με την ίδια θέση, παρόλο που αυτή η απόφαση προκάλεσε πολλές συζητήσεις για την σκοπιμότητα και την αποτελεσματικότητα της.
του Πλούταρχου Σαρασλανίδη
προπονητής στίβου
Κάνοντας μια αναδρομή σε άλλους μεγάλους διεθνείς αγώνες είναι γεγονός ότι στους Ολυμπιακούς Αγώνες και στα παγκόσμια πρωταθλήματα υπάρχει ένα σύστημα προκριματικών (Preliminary Round) που γίνονται ΜΟΝΟ στο δρόμο των 100μ. για αθλητές που μετέχουν στους αγώνες ΧΩΡΙΣ να έχουν πιάσει τα όρια της IAAF. Με αυτό τον τρόπο δίνεται η ευκαιρία σε αθλητές μικρών κρατών που δεν έχουν αξιόλογους αθλητές να συμμετάσχουν στα μεγάλα διεθνή γεγονότα και παράλληλα η IAAF και η ΔΟΕ να αυξήσουν τον αριθμό των χωρών που συμμετέχουν στους αγώνες… Προφανώς από αυτούς τους αθλητές δεν έχει ΚΑΝΕΝΑΣ την δυνατότητα να προκριθεί όχι μόνο στον τελικό αλλά ούτε και στον ημιτελικό του αγωνίσματος τους.
Δυστυχώς η ευρωπαϊκή ομοσπονδία, εφαρμόζει μια αυθαίρετη υπέρβαση, που έρχεται σε αντίθεση με τον κανονισμό (άρθρο 166,1) «όπου διεξάγονται προκριματικοί γύροι, όλοι οι αθλητές οφείλουν να συμμετέχουν σε όλους αυτούς τους γύρους και να προκρίνονται μέσω αυτών, εκτός από όταν, κατά τη διακριτική ευχέρεια του σώματος που έχει τον έλεγχο ενός αγώνα που υπάγεται στα Άρθρα 1.1(α), (β), (γ) και (στ), θα μπορεί να διεξαχθεί ένας αρχικός προκριματικός γύρος αποκλειστικά για αθλητές που δεν έχουν επιτύχει τα όρια συμμετοχής για τον αγώνα αυτό». Αντί για αυτό που εφαρμόζει θα μπορούσε να δώσει το δικαίωμα για συμμετοχή χωρίς τα όρια, σε ορισμένα από τα μικρά κράτη της ηπείρου…
Υποθέτω ότι το σκεπτικό θα ήταν για να μην καταπονηθούν οι καλοί αθλητές με πολλές «κούρσες», σε ένα πρωτάθλημα που η ΕΑΑ ήθελε την συμμετοχή των κορυφαίων αθλητών της, για την προβολή του θεσμού. Να ληφθεί υπόψη ότι φέτος οι αγώνες είναι διάρκειας 7 ημερών, ενώ το 2016 ήταν μόνο 5 ημερών. Επίσης φέτος δεν έχει άλλο μεγάλο αγώνα με πολλούς γύρους για συμμετοχή σε τελικό. Βέβαια μετά από 20 ημέρες γίνονται οι τελικοί των αγώνων diamond leage, όμως χωρίς προκριματικούς. Σε κάθε περίπτωση ίσως να υπάρχουν και κάποιοι άλλοι λόγοι για την εφαρμογή του μέτρου, που όμως δεν μπορώ να γνωρίζω. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι θα ξαναγίνουν οι Ευρωπαϊκοί αγώνες Α-Γ με άνισους όρους και έξω από το γράμμα και το πνεύμα των κανονισμών…
Το 2016 όσοι από τους δρομείς ταχύτητας ΔΕΝ περιελήφθησαν στην περίφημη «λίστα αυτόματης πρόκρισης» συμμετείχαν στους προκριματικούς.. Έτσι διαπιστώσαμε ότι π.χ. ένα αθλητής των 100μ. με επίδοση 10.13 έτρεξε στο προκριματικό και ένας με επίδοση 10.12 δεν έτρεξε. Προφανώς και οι δύο αθλητές είχαν πετύχει τα όρια για συμμετοχή στο πρωτάθλημα αλλά εκεί τους ξεχώρισαν… Αλήθεια πιστεύει κανείς ότι δύο αθλητές που έχουν διαφορά στην επίδοση τους από προηγούμενους αγώνες ένα εκατοστό του δευτερολέπτου ότι θα είναι σίγουρα καλύτερος ο αθλητής με επίδοση 10.12, με δεδομένο ότι δεν γνωρίζουμε τις συνθήκες του προηγούμενου καλύτερου αγώνα τους.
Παρακάτω παραθέτω ένα πίνακα από τους ευρωπαϊκούς του 2016 που δείχνει τον αριθμό των αθλητών – τριων, οι οποίοι πέτυχαν την πρόκριση τους στο τελικό των αγωνισμάτων τους αν και ΔΕΝ είχαν περιληφθεί στις λίστες των απευθείας προκρινόμενων στον ημιτελικό
| |
ΑΝΔΡΩΝ |
ΓΥΝΑΙΚΩΝ |
| 100μ. |
3 (37,5%) |
0 (0%) |
| 200μ. |
4* (50%) |
2 (25% |
| 400μ. |
2* (25%) |
3 (37,5) |
| 100/110μ. εμπ. |
3 (37,5%) |
2 (25%) |
| 400μ. εμπ. |
2 (25%) |
3 (37,5%) |
*ΣΗΜΕΙΩΣΗ: στα αγωνίσματα των 200μ. και 400μ. ανδρών ο 1ος νικητής αγωνίσθηκε και στον προκριματικό
Τα παραπάνω στοιχεία δείχνουν πόσο ποσοστιαία σημαντική (30%) ήταν η παρουσία των ΜΗ προνομιούχων αθλητών στους τελικούς, γεγονός που φάνηκε και σε δύο περιπτώσεις αθλητών – τριων από Ελλάδα και Κύπρο (Πεσιρίδου – Τραΐκοβιτς). Πιστεύω ότι, με βάση την προπονητική ματιά, οι παραπάνω αθλητές «κέρδισαν» από την συμμετοχή τους στον προκριματικό γιατί οι δυνατότητες τους, μέχρι εκείνη την στιγμή, ήταν για τον ημιτελικό. Έτσι με την «κούρσα» του προκριματικού «λύθηκαν» κινηματικά και πίστεψαν περισσότερο τον εαυτό τους. Γιαυτό κατάφεραν στον ημιτελικό να πετύχουν εξίσου μεγάλη επίδοση που τους έδωσε το δικαίωμα να αγωνισθούν στον τελικό. Αντίθετα, σημαντικό ποσοστό των προνομιούχων αθλητών που δεν πέτυχαν την είσοδο τους στον τελικό, προπονητικά πάντα, πιστεύω ότι οφείλεται στο γεγονός ότι δεν είχαν κάνει πρώτα μια «εισαγωγική κούρσα» που θα τους έδινε την νευρομυϊκή ετοιμότητα για να διεκδικήσουν την είσοδο στον τελικό…
Όμως τα προαναφερθέντα δεν αναιρούν την ευθύνη των οργανωτών ότι έπρεπε να δώσουν ΙΔΙΕΣ ευκαιρίες σε όλους τους αθλητές, σύμφωνα με τον κανονισμό, πέρα από τις προπονητικές μου διαπιστώσεις… Και, δυστυχώς, το «λάθος» επαναλαμβάνεται και φέτος.
