Με μόλις έξι χρυσά μετάλλια στο Πεκίνο η αμερικανική εθνική ομάδα σημείωσε μία από τις χειρότερες εμφανίσεις της σε παγκόσμιο πρωτάθλημα. Αλλά το μέλλον δεν είναι τόσο δυσοίωνο.
του Στέφανου Σουλιώτη
Ανεξάρτητα από τα διάφορα προβλήματα που προέκυπταν στην ομοσπονδία στίβου οι ΗΠΑ κυριαρχούσαν πάντοτε στις μεγάλες διοργανώσεις έχοντας περίοπτη θέση στον πίνακα των μεταλλίων. Φέτος όμως δε συνέβη το ίδιο. Η αμερικανική ομάδα δεν στάθηκε στο ύψος των προσδοκιών στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Πεκίνου, ιδιαίτερα δε αν αναλογιστεί κανείς και το κλίμα αισιοδοξίας που υπήρχε πριν το κορυφαίο ραντεβού της χρονιάς. Οι προβλέψεις για 31 μετάλλια εκ των οποίων τα 13 χρυσά αποδείχθηκαν μάλλον γενναιόδωρες και υπερβολικά φιλόδοξες.
Η πραγματικότητα δεν είχε καμία σχέση. Οι ΗΠΑ κατέκτησαν 18 μετάλλια στο Πεκίνο. Έξι χρυσά, έξι ασημένια και έξι χάλκινα. Είναι η χειρότερη συγκομιδή μετά το 2003 όταν από τα 20 μετάλλια περιορίστηκαν στα 16 λόγω παραβάσεων στους κανονισμούς αντι-ντόπινγκ. Μπορεί οι Αμερικανοί να κατέκτησαν φέτος τα περισσότερα μετάλλια αλλά ανέβηκαν λιγότερες φορές στο βάθρο από τις Κένυα και Τζαμάικα με συνέπεια να καταλάβουν την τρίτη θέση στον πίνακα των μεταλλίων, κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ στην ιστορία των παγκόσμιων πρωταθλημάτων!
Το μόνο παρήγορο για τις ΗΠΑ αποτελεί ο πίνακας των πόντων που προκύπτει από τους βαθμούς που απονέμονται στους οκτώ πρώτους κάθε αγωνίσματος. Εκεί συγκέντρωσε 214 πόντους αλλά και πάλι είναι οι λιγότεροι μετά το 2003.
Το φετινό παγκόσμιο πρωτάθλημα επιφύλασσε και άλλες δυσάρεστες πρωτιές για τους Αμερικανούς. Όσο περίεργο και αν ακούγεται για πρώτη φορά στην ιστορία τους δεν κατέκτησαν κανένα χρυσό μετάλλιο σε ατομικό δρομικό αγώνισμα ανδρών. Από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 1896 μέχρι και πριν το Πεκίνο πάντα ανέβαιναν στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου τουλάχιστον μία φορά σε μεγάλες διοργανώσεις.
Σε απόσταση μεγαλύτερη των 400μ. το μοναδικό μετάλλιο που είδαν ήταν το χάλκινο της 25χρονης Έμιλι Ίνφιλντ στα 10.000μ.
«Όχι πανικός»
Στη συνέντευξη Τύπου του Πεκίνου η αμερικανική εθνική ομάδα δεν εκπροσωπήθηκε από τον πρόεδρο της ομοσπονδίας Μαξ Σίγκελ ή κάποιον προπονητή. Αντίθετα στους δημοσιογράφους μίλησε η υπεύθυνη των δημοσίων σχέσεων, Τζιλ Γκίαρ, που έριξε τους τόνους για τις κακές επιδόσεις της ομάδας: «Δε μας πιάνει πανικός», είπε και εστίασε την κακοδαιμονία όπως τον τραυματισμό της επικοντίστριας Τζεν Σουρ και του δεκαθλητή Τρέι Χάρντι, το χαμένο παπούτσι της Τζένι Σίμπσον στα 1500μ. ή την πτώση της Αλίσια Μοντάνο στα 800μ.
Παράλληλα υπήρξε η πανωλεθρία των Αμερικανών στη σκυτάλη η οποία πλέον δεν προκαλεί καμία εντύπωση. Η ανδρική ομάδα τερμάτισε δεύτερη στον τελικό των 4×100μ. αλλά ακυρώθηκε λόγω λάθους στην τελευταία αλλαγή. Οι κακές εμφανίσεις στις σκυτάλες τείνουν να γίνουν παράδοση αφού το 2012 η ομάδα έχασε το Ολυμπιακό ασημένιο μετάλλιο λόγω χρήσης απαγορευμένων ουσιών από τον Τάισον Γκέι, το 2011 η ομάδα δεν τερμάτισε, το 2009 ακυρώθηκε στον πρώτο γύρο και το 2008 επίσης δεν τερμάτισε.
Και σαν να μην έφταναν αυτά…
Κοιτάζοντας τα στατιστικά δύο ακόμα συμπεράσματα χαρακτηρίζουν αποτυχημένη την εμφάνιση της εθνική ομάδας των ΗΠΑ στο πρόσφατο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Το πρώτο είναι πως δεν πανηγύρισαν κανένα μετάλλιο στα 100μ. εμπόδια όπου έξι από τις επτά γρηγορότερες γυναίκες στον κόσμο είναι Αμερικανίδες. Το δεύτερο πως παρά την εντυπωσιακή κούρσα της Άλισον Φίλιξ με 47.72 στα 4×400μ. η τετράδα περιορίστηκε στη δεύτερη θέση.
Τι σημαίνουν τώρα όλα αυτά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο; Όχι πολλά. Σε πέντε από τους προηγούμενους επτά Αγώνες οι Αμερικανοί κέρδισαν περισσότερα μετάλλια από όσα στο περσινό παγκόσμιο πρωτάθλημα. Το 2012 όταν κατέκτησαν 28 μετάλλια το χρονικό κενό μετάξύ των εθνικών trials και των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν 33 μέρες όπως ακριβώς θα είναι και του χρόνου. Ωστόσο φέτος το διάστημα των 55 ημερών από τα trials έως το κορυφαίο αθλητικό ραντεβού της χρονιάς παραήταν μεγάλο για να διατηρήσουν τη φόρμα τους οι αθλητές.
Υπάρχει μέλλον
Ωστόσο το μέλλον δε φαίνεται δυσοίωνο. Υπήρξαν και ενθαρρυντικά μηνύματα από το Πεκίνο. Ο χάλκινος παγκόσμιος πρωταθλητής στα 100μ. Τρέιβον Μπρόμελ και η ασημένια στα 400μ. εμπόδια Σάμιερ Λιτλ είναι μόλις 20 ετών και πολλά υποσχόμενοι. Η 26χρονη Κάντις Μακγκρόουν έχασε για κλάσματα του δευτερολέπτου το μετάλλιο και ο Τζεφ Χέντερσον με την κορυφαία φετινή επίδοση στο μήκος θα έχει την ευκαιρία του στο Ρίο. Επίσης ο 27χρονος Άστον Ίτον επιβεβαίωσε πως πρόκειται για έναν κορυφαίο αθλητής καταρρίπτοντας το παγκόσμιο ρεκόρ στο δέκαθλο. Και από πίσω έρχονται οι νέες γενιές.
Τα 19 μετάλλια (αριθμός ρεκόρ) που κατέκτησε η εθνική ομάδα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων-νεανίδων σε συνδυασμό με το γεγονός πως ο στίβος αποτελεί την πρώτη επιλογή άθλησης των μαθητών στα αμερικανικά σχολεία, ίσως σβήσει γρήγορα από τη μνήμη των Αμερικανών τη φετινή τους αποτυχία στο Πεκίνο.
