Το κοινό τον λατρεύει και πάντα τον ακολουθεί, αυτός από την άλλη απολαμβάνει να τον αγαπούν και με όπλο αυτό αλλά και το πείσμα του έφτασε ξανά στην κορυφή και πέτυχε όλα αυτά που ήθελε, με καθυστέρηση πέντε ετών.
Όλα μπορεί να φαίνονται κάπως ρόδινα αν τα παρακολουθεί κανείς από την απ’ έξω όμως ο Ιταλός υψίστας, Τζιανμάρκο Ταμπέρι, είναι το μεγάλο παράδειγμα πως ο αθλητισμός δεν είναι εύκολη υπόθεση και απαιτεί μεγάλες θυσίες. Χθες, στον τελικό του ντάιαμοντ λιγκ, «σφράγισε» το δικό του success story.
Στις 15 Ιουλίου του 2016 ο Ταμπέρι αγωνίζεται στο ντάιαμοντ λιγκ του Μονακό και κάνει νέο εθνικό ρεκόρ, ξεπερνώντας τα 2.39μ. Χαμός στο στάδιο, όλοι μαζί του στο 2.41μ. Πρώτη άκυρη, δεύτερη άκυρη και πήγαινε για την τρίτη προσπάθεια, για την υπέρβαση. Επόμενο πλάνο, ο Ταμπέρι κάτω στον ελαστικό τάπητα να ακουμπά στο στρώμα, να πιάνει τον αστράγαλό του και να φωνάζει «γιατί;» καθώς νωρίτερα είχε τραυματιστεί και είχε αντιληφθεί πολύ καλά πως το όνειρο του Ολυμπιακού μεταλλίου θα έπρεπε να μπει σε αναμονή. Μόλις πέντε μέρες αργότερα μπαίνει στο χειρουργείο για αχίλλειο τένοτα. Δύο εβδομάδες ακινησία, άλλες δύο ξεκούραση και τέσσερις μήνες αποκατάσταση. Ο Ταμπέρι έβλεπε τους Ολυμπιακούς του Ρίο κλαίγοντας αφού έχανε ένα πιθανό Ολυμπιακό μετάλλιο.
Από τότε ξεκίνησε μία πολύ δύσκολη περίοδος για τον παγκόσμιο πρωταθλητή κλειστού. Πολλοί είπαν πως δεν θα μπορέσει να βρεθεί ξανά στην κατάσταση που ήταν πριν τον τραυματισμό και ως θα παλεύει να ξεπερνά τα 2.25μ. Αλλά ο Ταμπέρι είχε άλλο πλάνο και περίμενε την κατάλληλη στιγμή. Το 2018 στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ανοιχτού στίβου μένει 4ος με 2.28μ. Το 2019 στο ευρωπαϊκό κλειστού στη Γλασκόβη βρέθηκε ξανά στο βάθρο μεγάλης διοργάνωσης παίρνοντας το χρυσό με 2.32μ. Έδειχνε σημάδια επιστροφής όμως ακόμη δεν είχε κάνει αυτό που ήθελε. Στο Τόρουν, το 2021, χάνει από τον Νεντασεκάου και παίρνει το ασημένιο με 2.35μ. Ξανά δάκρυα και περισσότερος θυμός.
Και πάλι αρκετοί δεν τον υπολόγιζαν για το Ολυμπιακό βάθρο στο Τόκιο όμως ο Ιταλός δε νοιαζόταν πλέον για υποστήριξη, αφού μόνος του είχε περάσει πολλά που ακόμη ίσως να μην έχουν γίνει γνωστά τα περισσότερα. Στο Τόκιο, μαζί με τον συναθλητή και… κολλητό του Μουτάζ Έσα Μπαρσίμ, μας χάρισαν μία από τις καλύτερες στιγμές. Με καθαρό πίνακα μέχρι τα 2.37μ, φοβερός αγώνας, ακόμη και χωρίς θεατές υπήρχε φοβερή ατμόσφαιρα μόνο και μόνο λόγω αυτού που παρακολουθούσαμε. Μαζί στα 2.39μ, το έριξαν και οι δύο. Και αντί για μπαράζ, μοιράστηκαν το χρυσό. Μαγική στιγμή για Ολυμπιακούς, μαγική και για τον Ταμπέρι που έβγαλε τον γύψο που φορούσε το 2016 να τον δει όλος ο κόσμος. Πάλι δάκρυα, αυτή τη φορά χαράς.
Και φτάνουμε στο χθες, που αγωνιζόταν για το διαμάντι. Το ήθελε, να συμπληρώσει τη συλλογή του. «Ζω από την ενέργεια που μου δίνει ο κόσμος στις κερκίδες. Έχω υποφέρει πάρα πολύ από τα άδεια γήπεδα. Χθες έφτασα στη Ζυρίχη πολύ κουρασμένος. Ταλαιπωρία το ταξίδι, είχα βρεθεί επίσης στο κόκκινο χαλί της Βενετίας λίγες ώρες νωρίτερα και όλα αυτά με κούρασαν πολύ. Μετά το Τόκιο δεν ήμουν σε θέση να προετοιμαστώ για αγώνες. Απόψε (χθες) φοβόμουν ότι θα απογοητεύσω και δε θα δικαιώσω τις προσδοκίες. Μέχρι τη στιγμή που μπήκα στο γήπεδο και άρχισε η μαγεία. Όταν έχεις ένα τέτοιο ερέθισμα, με τις κερκίδες γεμάτες, με τους ανθρώπους που σε παρακολουθούν, που τρελαίνονται για σένα, δεν μπορείς παρά να βρεις μια απίστευτη ενέργεια. Ναι, το κοινό έχει κάνει πολλά για μένα. Είναι τρελό να μπορείς να πηδάς 2.34μ στο τέλος μιας τέτοιας σεζόν. Ένιωσα την πίεση να πρέπει να πετύχω και αυτόν τον στόχο, να κερδίσω κάτι που δεν είχε κερδίσει ποτέ κανένας Ιταλός και να τερματίσω στην κορυφή της κατάταξης. Σε σύγκριση με το Τόκιο, όπου τίποτα δεν μπορούσε να με επηρεάσει, εδώ φοβήθηκα τον αγώνα, ήμουν σε υπερένταση. Στη συνέχεια, άλμα μετά άλμα, το απόλαυσα, το απόλαυσα τόσο πολύ. Ήμουν χαρούμενος και οι θεατές ήταν χαρούμενοι…».
Ο «Τζίμπο» έδωσε πραγματικό σόου μόνος του, όλη η κερκίδα ήταν μαζί του και περίμεναν να τους πει τι να κάνουν και εκείνοι θα το έκαναν. Φώναζαν, χειροκροτούσαν, του έδιναν ώθηση και ο Ταμπέρι απολάμβανε όσο κανένας άλλος. Και κάπως έτσι πήρε και το διαμάντι. Έκλεισε την καλύτερη χρονιά της καριέρας του δίνοντας σε όλους το σημαντικότερο μήνυμα του να μην τα παρατάνε ποτέ γιατί εκείνοι γνωρίζουν καλύτερα για τον εαυτό τους.
