Λίγες μέρες πριν από την αναχώρηση της Εθνικής ομάδας για το Πεκίνο, ο προπονητής του Αλέξανδρου Παπαμιχαήλ, Ναπολέων Κεφαλόπουλος πληροφορήθηκε πως βρίσκεται εκτός αποστολής των συνοδών για το παγκόσμιο. Αυτό προκάλεσε την έκρηξη του έμπειρου προπονητή, ο οποίος μίλησε στο Sportsfeed για όλα όσα συνέβησαν φέτος στο ελληνικό βάδην.
της Σεβαστής Βρακατσέλη
[email protected]
Για τον Ναπολέων Κεφαλόπουλο αυτή η στιγμή μάλλον έφτασε όταν επιστρέφοντας από το Καρπενήσι όπου πραγματοποιεί το τελικό στάδιο της προετοιμασίας του ο αθλητής του Αλέξανδρος Παπαμιχαήλ επισκέφτηκε τον ΣΕΓΑΣ για τελείως άλλο λόγο αλλά συγκυριακά έμαθε ότι δεν αποτελεί μέρος της αποστολής των προπονητών που θα συνοδέψουν τους αθλητές στο παγκόσμιο πρωτάθλημα αλλά θα βρεθεί εκεί ως personal coach, θα φτάσει στο Πεκίνο μόλις μια μέρα πριν τον αγώνα του αθλητή του και θα μένει και μακριά από αυτόν, με άγνωστο κιόλας το που ακριβώς. «Του χρόνου είναι η πέμπτη μου συμμετοχή σαν προπονητής σε Ολυμπιακούς Αγώνες και παρόλα αυτά αν θυμηθώ από την πρώτη συμμετοχή στο Σίδνεϊ μέχρι και σήμερα τα ίδια και απαράλλαχτα προβλήματα και τρόπος αντιμετώπισης του αγωνίσματος του βάδην γενικά από την ομοσπονδία αλλά και ειδικά του προσώπου μου» δήλωσε στο Sportsfeed o έμπειρος Έλληνας προπονητής και συμπλήρωσε: «Αν ξεκινήσουμε από το χειμώνα έγινε κάτι το καταπληκτικό. Η ομοσπονδία πραγματοποίησε ένα όνειρο μας και να κάνει ένα διεθνή αγώνα βάδην με διεθνείς κριτές και αναγνώριση των ορίων. Για αυτό το επίτευγμα, εν γνώση της ομοσπονδίας εγώ έβαλα περίπου 1.600 ευρώ από την τσέπη μου και παρότι υπήρχαν δεσμεύσεις ότι κάποιο από το ποσό αυτό θα μου επιστραφεί ουδέποτε συνέβη κάτι τέτοιο. Σαν να μην έφτανε αυτό και παρότι ο χειμώνας είχε ξεκινήσει εντυπωσιακά με τρία πανελλήνια ρεκόρ των αθλητών μου στον κλειστό στίβο, συνεχίστηκε εντυπωσιακά και τον Μάρτιο με την επίτευξη δυο ορίων από τον Απρίλιο, για ένα παράξενο λόγο ξεκίνησαν εντονότερα τα προβλήματα. Από την σύνθεση της βαλκανικής ομάδας κόπηκαν κάποιοι αθλητές, όλως τυχαίως τρεις από τους αθλητές που κόπηκαν ήταν δικοί μου και οι λόγοι πρόφασης ήταν οικονομικοί. Το κόστος ήταν Αθήνα-Σμύρνη 98 ευρώ με την Aegean που εκείνη την περίοδο μπήκε και χορηγός δηλαδή μιλάμε για 300 ευρώ στο σύνολο καθώς η διαμονή ήταν των διοργανωτών. Εγώ είπα ότι μπορούμε να βρούμε χορηγό, που υπήρχαν κάποιοι διαθέσιμοι, αλλά ο ΣΕΓΑΣ αρνήθηκε να ακούσει αυτή την επιλογή με αποτέλεσμα να κόψουν τα όνειρα των παιδιών.
Φτάσαμε στο ευρωπαϊκό κύπελλο που πάλι για λόγους οικονομίας θεωρήθηκε ότι τον Παπαμιχαήλ στην προσπάθεια του στα 50χλμ. δεν έπρεπε να τον συνοδεύσει ο προπονητής του αλλά επιλέχθηκε κάποιος άλλος συνάδελφος για όλη την αποστολή. Αυτός ο αγώνας έκρυβε μια ιδιαιτερότητα και τους είχα ενημερώσει έγκαιρα. Στην ίδια διαδρομή που γίνονταν τα 50χλμ., θα διεξάγονταν και τα 10χλμ. εφήβων και ακολούθως τα 20χλμ. γυναικών άρα ήταν φύση αδύνατον ένας και μόνο άνθρωπος να παρακολουθεί και τους τρεις αθλητές. Επίσης πριν τους αγώνες είχε ανακοινωθεί στους αθλητές ότι θα ταξιδέψουν το βράδυ του Σαββάτου και θα φτάσουν την Κυριακή στη μια τα ξημερώματα και ενώ ο αγώνας των 50χλμ. ξεκινούσε στις 8 πράγμα αδιανόητο. Όταν επικοινωνήσαμε με τον ΣΕΓΑΣ μας είπε ότι ήταν το μοναδικό εισιτήριο που υπήρχε. Εγώ έψαξα και έκανα μια εναλλακτική πρόταση στον πρόεδρο με τουλάχιστον 15 διαφορετικές επιλογές και πιο οικονομικές. Ευτυχώς τα εισιτήρια άλλαξαν και μπόρεσε ο Παπαμιχαήλ και έφερε την 7η θέση.
Κατόπιν αυτών έγιναν κάποιες κουβέντες με την ηγεσία της ομοσπονδίας και για τεχνικά θέματα και μου δόθηκαν διαβεβαιώσεις ότι θα είμαι στο Πεκίνο αλλά και θα γίνει και το καμπ του βάδην που γίνεται κάθε χρόνο στις κατασκηνώσεις του Αγίου Ανδρέα.
Στη συνέχεια είχαμε το παγκόσμιο πρωτάθλημα παίδων κορασίδων που αγωνιζόταν η Βαίτση και ενώ εγώ δεν έχω πάει ποτέ σε καμία διοργάνωση με δεύτερο αθλητή επιλέχτηκε συνοδός για τους τρεις αθλητές του βάδην που είχαν πιάσει τα όρια προπονητής με αθλητή δεύτερης επίδοσης με αιτιολογία ότι θα μπορούσαν να τον χρησιμοποιήσουν και σε άλλα αγωνίσματα κάτι που δεν ίσχυε καθώς το κάθε αγώνισμα είχε τον δικό του προπονητή. Σε αυτούς τους αγώνες θα πρέπει να επισημάνουμε ότι δεν υπήρχε για ακόμα μια φορά φυσιοθεραπευτής.
Και φτάνουμε πλέον σήμερα, 15 μέρες πριν την αναχώρηση της αποστολής για το παγκόσμιο πρωτάθλημα όπου γυρνάω από το Καρπενήσι, πηγαίνω στον ΣΕΓΑΣ για άλλη δουλειά και με έκπληξη μου βλέπω ότι δεν υπήρχε κανένας. Ο μόνος που συνάντησα ήταν ο Χρήστος Μελέτογλου που ετοίμαζε τις βαλίτσες για το Πεκίνο και όταν του είπα να βάλει δυο μπλούζες στη δικιά μου μου απάντησε ότι δεν υπήρχε βαλίτσα για εμένα. Όταν κατάλαβα ότι σοβαρολογούσε ρώτησα να μάθω το γιατί και η απάντηση ήταν γιατί είμαι personal coach κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι ο αθλητής μου που αγωνίζεται στις 23 εγώ θα φύγω στις 22, σαν να πηγαίνω για τουρισμό με άγνωστο το που θα μείνω κιόλας. Όταν ρώτησα που είναι ο Εθνικός προπονητής έμαθα ότι θα ξανάρθει στον ΣΕΓΑΣ την επόμενη βδομάδα. Αν αυτό λέγεται υψηλός αθλητισμός εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά…».
Μια ανασκόπηση μέσα από τα βιώματα του προπονητή του κορυφαίου Έλληνα βαδιστή αυτή τη στιγμή για την αντιμετώπιση του βάδην από αυτούς που υποτίθεται ότι υπηρετούν τον αθλητισμό στο σύνολο του αλλά 15 μέρες πριν την αναχώρηση της εθνικής ομάδας για τον κορυφαίο αγώνα της χρονιάς κάνουν διακοπές…
