Δυναμική, ταπεινή, πιστή, εγωίστρια και… οπωσδήποτε επικύνδινη αντίπαλος! Η Κατερίνα Νικολαΐδου, κωπηλάτρια του Ναυτικού Ομίλου Κατερίνης δίνει, μαθήματα ήθους, σεμνότητας και μπόλικη γεύση από… χρυσάφι στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Sportsfeed.
συνέντευξη Βασίλης Τσανταρλιώτης
Πολλές φορές στο παρελθόν μας έχει προσφέρει ισχυρές δόσεις υπερηφάνειας και συγκίνησης, όταν ακούγοντας τον Εθνικό ύμνο τυλιγόταν με τη γαλανόλευκη! Απέμειναν μόλις 113 ημέρες πριν στηθεί στην εκκίνηση για μια ακόμη μάχη, αυτή τη φορά για το Ολυμπιακό στοίχημα. Στο πλευρό του χρυσού κοριτσιού από την Κατερίνη, η Σοφία Ασουμανάκη και ολόκληρη η Ελλάδα.
Γνωρίζεις καλά πως όταν αγωνίζεσαι, οι κάμερες που προσπερνάς με ταχύτητα μεταφέρουν την εικόνα σου πίσω στη χώρα και τους αγαπημένους σου! Τι σημαίνει για σένα αυτό;
Ναι ευτυχώς είναι ένας έμμεσος τρόπος να καταφέρουν οι συγγενείς μας και φίλοι να παρακολουθήσουν τις προσπάθειες μας. Όλες οι διεθνείς διοργανώσεις γίνονται πολλά χιλιόμετρα μακριά από την χώρα μας, κατά συνέπεια είναι σχεδόν αδύνατο να μπορέσουν να ταξιδέψουν μαζί μας. Έτσι, μέσα από τις κάμερες αυτές και τις ζωντανές διασυνδέσεις μπορούν και αυτοί να δουν τους αγώνες μας αλλά και εμείς να νιώσουμε ότι με τον τρόπο τους είναι στο πλευρό μας και μας στηρίζουν. Απλώς από μία κατάμεστη ελληνική κερκίδα… λίγο πιο μακρινή από τον στίβο των αγώνων.
Road to Rio! Πότε τρύπωσε στη σκέψη σου για πρώτη φορά αυτή η φράση;
Αυτό συνέβη λίγο πριν τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2012 όταν δεν κατάφερα να κερδίσω ένα από τα εναπομείναντα εισιτήρια. Στην αρχή όπως ήταν λογικό είχα στεναχωρηθεί πολύ αν και γνώριζα ότι ήμουν μικρή σε ηλικία. Μετά από λίγες ημέρες όμως τα ξανασκέφτηκα όλα με καθαρό μυαλό και αποφάσισα ότι αυτό που δεν είχα καταφέρει τότε, ήθελα να το καταφέρω στους επόμενους Ολυμπιακούς. Έτσι ξεκίνησε ένας νέος κύκλος για μένα πολύ πιο δύσκολος, απαιτητικός και επίπονος αλλά ήταν ο πραγματικός Road to Rio!
Πλησιάζει η απόλυτη αθλητική γιορτή… Νιώθεις πως υπάρχει κάτι που θα σε φέρει το ελληνικό διπλό γυναικών πιο κοντά στην κορυφή του κόσμου κι αυτή τη στιγμή του λείπει;
Ίσως για αυτή την ερώτηση θα ήταν αρμόδιο να απαντήσει κάποιο μέλος εκ του προπονητικού επιτελείου. Ωστόσο, αν θα έπρεπε να επισημάνω κάτι που μας λείπει την παρούσα στιγμή είναι η εμπειρία από πολλούς διεθνείς αγώνες. Είμαστε ένα πλήρωμα που δημιουργήθηκε μόλις πέρυσι και συνεπώς δεν έχουμε προλάβει να συμμετάσχουμε σε όσους αγώνες θα θέλαμε. Ωστόσο, το χαρακτηριστικό αυτό του νέου πληρώματος είναι και αυτό που μας δίνει ακόμη παραπάνω περιθώρια βελτίωσης. Είναι κάτι το οποίο δουλεύουμε πάρα πολύ σε κάθε προπόνηση μαζί με τη Σοφία κι ελπίζουμε ότι σε συνδυασμό με τους προσεχείς αγώνες και την κατάλληλη προετοιμασία θα καταφέρουμε να είμαστε στο επιθυμητό επίπεδο στους Ολυμπιακούς αγώνες της Βραζιλίας και να διεκδικήσουμε ένα καλό αποτέλεσμα.
Ποιους νιώθεις κοντά σου στη μεγαλειώδη σου προσπάθεια για το καλύτερο;
Δυστυχώς ή ευτυχώς στη μέχρι τώρα πορεία μου όλα αυτά τα χρόνια είχα αρκετές ευχάριστες αλλά και δυσάρεστες στιγμές, αποκτώντας τη δυνατότητα να μπορέσω να διακρίνω ανθρώπους που στάθηκαν στο πλευρό μου και υποστήριζαν πραγματικά τις προσπάθειες μου και ανθρώπους που με θυμόντουσαν μονάχα σε κάποια επιτυχία μου περιμένοντας με στο αεροδρόμιο πρώτοι – πρώτοι. Έτσι, κατάφερα να διακρίνω ποιούς πραγματικά έπρεπε να νοιώθω δίπλα μου, να τους ευχαριστήσω για την αληθινή τους υποστήριξη και να προσπαθήσω ακόμα παραπάνω ώστε να μην τους απογοητεύσω. Από την οικογένεια μου, τους φίλους μου, τους προπονητές μου μέχρι μικρά παιδιά που ξεκινάνε τώρα το άθλημα της κωπηλασίας, γείτονες στο πατρικό μου στη Κατερίνη, ακόμη κι ανθρώπους που με σταματάνε για να μου πουν ένα μπράβο και να ρωτήσουν αν είμαι καλά χωρίς να έχουν να κερδίσουν κάτι. Μονάχα να προσφέρουν σε μένα αγάπη και δύναμη να συνεχίσω την ακατάπαυστη προσπάθεια μου. Αυτή η ερώτηση αποτελεί ακόμη μία ευκαιρία να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Ευτυχώς είναι αρκετοί και δεν μπορώ να τους κατονομάσω έναν προς ένα, γνωρίζω όμως με σιγουριά πως ξέρουν ότι τους νιώθω δίπλα μου!
Αποτελείς πρότυπο για πολλές αθλήτριες και όχι μόνο από το χώρο της κωπηλασίας! Τί έφερε την Κατερίνα εδώ που είναι σήμερα;
Η κωπηλασία ήρθε τελείως τυχαία στη ζωή μου. Αν και από μικρή ευχαριστιόμουν αυτή την αίσθηση της συνεργασίας και της ανταμοιβής των κόπων μου, ποτέ δεν είχα σκεφτεί ότι στο μέλλον θα ασχολούμουν σε τέτοιο βαθμό με τον αθλητισμό. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Κατερίνη, όπου είναι μία πόλη με έντονο το στοιχείο του αθλητισμού και κατά καιρούς έχει αναδείξει μεγάλες αθλητικές προσωπικότητες. Υπήρξα αθλήτρια της κολύμβησης στα παιδικά μου χρόνια και συχνά – πυκνά ο πατέρας μου, που ήταν για χρόνια κωπηλάτης, με παρότρυνε να δοκιμάσω και αυτό το άθλημα. Έτσι, τον Αύγουστο του 2007 αποφάσισα να το δοκιμάσω και να κάνω το χατίρι στον πατέρα μου, που εκείνη την ημέρα είχε γενέθλια. Αυτό ήταν! Από την πρώτη κιόλας βόλτα με το κωπηλατικό σκάφος ένιωσα μέσα μου την επιθυμία να συνεχίσω την αθλητική μου ζωή σε αυτό το άγνωστο άλλα τόσο ενδιαφέρον άθλημα. Επειδή η προπόνηση ήταν ήδη στοιχείο της καθημερινής μου ζωής, δεν δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ στις απαιτήσεις του αθλήματος και από την πρώτη μου κιόλας χρονιά κατάφερα να κερδίσω το πανελλήνιο πρωτάθλημα και να γίνω μέλος της Εθνικής ομάδας. Τότε ήταν και η στιγμή που είπα στον εαυτό μου ότι αυτό είναι που μου αρέσει και θέλω να κάνω για τα επόμενα χρονιά. Έτσι, προσπάθησα ακόμη περισσότερο και συλλέγοντας σιγά – σιγά και την απαραίτητη εμπειρία ήρθαν και οι πρώτες μου διεθνείς διακρίσεις. Κάπως έτσι, μέρα με τη μέρα και χρόνο με το χρόνο φθάσαμε έως εδώ… δόξα το Θεό οι μέχρι τώρα επιτυχίες μου αλλά και οι στιγμές που έχω ζήσει, με δικαιώνουν απόλυτα για αυτή μου την επιλογή.
Τι θα άλλαζες αν μπορούσες ώστε η ελληνική κωπηλασία να έφτανε ακόμη ψηλότερα;
Την οικονομική κρίση. Τα τελευταία χρόνια παρά τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες που επικρατούν, η ελληνική κωπηλασία έχει κάνει τεράστια βήματα προόδου φέρνοντας πλέον χρονιά με τη χρονιά όλο και περισσότερα μετάλλια σε διεθνείς διοργανώσεις. Βέβαια για να έρθουν αυτά τα αποτελέσματα γίνεται μία τεράστια προσπάθεια τόσο από εμάς τους αθλητές όσο και από το προπονητικό επιτελείο και τους ανθρώπους στη διοίκηση της ομοσπονδίας μας προκειμένου να πραγματοποιηθούν τα προπονητικά κοινόβια και οι προετοιμασίες μας όσο το δυνατόν καλύτερα. Ωστόσο, κάποια εμπόδια όπως είναι τα μειωμένα κονδύλια και χρηματοδοτήσεις είναι ως κάποιο βαθμό ανυπέρβλητα και καθοριστικά για το γενικό σχεδιασμό ενός αθλητικού σωματείου ή μιας ομοσπονδίας.
Κούρσα ζωής… Ποια ήταν για σένα;
Αναμφισβήτητα ο ημιτελικός του παγκοσμίου πρωταθλήματος στη Γαλλία πέρυσι το καλοκαίρι. Ήταν ο αγώνας που μας χάρισε την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς αγώνες της Βραζιλίας και συνεπώς την εκπλήρωση ενός στόχου που κυνηγούσα χρόνια. Ένας στόχος για τον οποίο είχα αφιερώσει ατελείωτες ώρες προπόνησης και υπερπροσπάθειας, τόσο σωματικής όσο και ψυχολογικής. Ένας στόχος που είχε ως τίτλο μία φράση που έλεγα κάθε μέρα και μία φράση που με πίεζε να συνεχίσω όταν το σώμα μου δεν άντεχε άλλο: «Road to Rio». Έτσι λοιπόν ήρθε αυτός ο αγώνας που παρότι είχα αγωνιστεί πολλά παγκόσμια πρωταθλήματα είχε το κάτι το διαφορετικό και συνεπώς πολύ άγχος και πίεση. Ευτυχώς κατάφερα να συγκεντρωθώ στον εαυτό μου πριν την κούρσα, να αφήσω έξω από την βάρκα όλη αυτή την πίεση και να πάρω μαζί μου μονάχα τη θέληση για ένα καλό αποτέλεσμα. Αγωνιστικά καταφέραμε να αποδώσουμε πολύ καλά και ακολουθώντας την τακτική που είχαμε σχεδιάσει μαζί με το προπονητικό επιτελείο όχι μόνο ήρθε η πρόκριση αλλά και με το καλύτερο δυνατό τρόπο: Πρώτη θέση στον ημιτελικό και πρόκριση για τον μεγάλο τελικό του παγκοσμίου που αυτομάτως μας «άνοιγε» επιτέλους αυτόν τον πολυπόθητο «Δρόμο για το Ρίο».
Αν έδινες μια συμβουλή ως εφόδιο σε μια νέα κωπηλάτρια, ποια θα ήταν;
Να προσπαθήσει να χτίσει όσο καλύτερα γίνεται τις βάσεις της και να απολαμβάνει την κάθε στιγμή. Αν θέλει να γίνει καλή αθλήτρια ή να ασχοληθεί σε επίπεδο πρωταθλητισμού, οι δυνατές βάσεις είναι αυτές που τελικά θα την βοηθήσουν να εξελιχθεί και να στηρίξει τον μεγάλο όγκο προπόνησης που θα χρειαστεί να κάνει στο μέλλον. Αλλά πάνω από όλα να το κάνει με χαρά και μεράκι. Αυτό είναι που θα την κάνει να δουλέψει σωστά, συγκεντρωμένα και να βελτιωθεί. Αυτό θα την κάνει να νιώθει όταν κουράζεται, ότι η ροή του νερού είναι πρίμα. Όταν λοιπόν έρθει η στιγμή που θα πρέπει να σταματήσεις, αυτές οι χαρές θα πλημμυρίζουν το κουτί που θα φέρει το όνομα «κωπηλασία».
Ποια είναι η φράση που σε αντιπροσωπεύει;
«Όλα στη ζωή γίνονται για κάποιο λόγο». Γενικώς πιστεύω ότι στον αθλητισμό αλλά και στη ζωή όσες δυσκολίες κι εμπόδια εμφανίζονται, όλα για κάποιο λόγο παρουσιάζονται. Παρότι τις περισσότερες φορές δεν μας αρέσει, χωρίς να το αντιληφθούμε ή να θέλουμε να το αποδεχθούμε μας κάνουν πιο δυνατούς ώστε την επόμενη φορά που θα συναντήσουμε παρόμοιο εμπόδιο να είμαστε κατάλληλα προετοιμασμένοι και να καταφέρουμε πλέον να το ξεπεράσουμε.
Με αφορμή αυτή τη συνέντευξη θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά την Ευρωπαϊκή Πίστη και τους ανθρώπους που δουλεύουν σε αυτή καθώς εδώ και τρία χρόνια βρίσκεται στο πλευρό μου και με στηρίζει προσπαθώντας με κάθε τρόπο να καλύψει όλες τις ανάγκες της προετοιμασίας μου μένοντας έτσι προσηλωμένη στο στόχο!
Κλείνοντας, εκ μέρους όλης της ελληνικής ομοσπονδίας και των αθλητών θα ήθελα να ευχαριστήσουμε την Εθνική Τράπεζα, που έπειτα από συζητήσεις και προσπάθειες με την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή και τον κ. Καπράλο, βρίσκεται δίπλα μας και μας στηρίζει στο πλαίσιο της καλύτερης προετοιμασίας μας για τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2016.
