Η 5η και τελευταία μέρα έκλεισε ιδανικά το 20ο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Γλασκόβης που αποτέλεσε την καλύτερη διοργάνωση όλων των εποχών στην 25άρα πισίνα για τα ελληνικά χρώματα.
Γλασκόβη Παναγιώτης Βότσης – [email protected]
φωτογραφίες Γιάννης Εμμανουηλίδης / Sportsimages.gr
Μπορεί να γυρίσαμε στο ξενοδοχείο στις δυόμιση το ξημέρωμα ώστε να καλύψουμε δημοσιογραφικά όλο αυτό που παρακολουθήσαμε στο Τόλκρος, όμως απολαύσαμε κάθε μα κάθε δευτερόλεπτο. Ο Ανδρέας, η Άννα, ο Τόλης και ο Αποστόλης μαζί με τον προπονητή Αλέξανδρο Νικολόπουλο μας χάρισαν απίστευτες στιγμές και πυροδότησαν με τους αγώνες τους τόσα έντονα συναισθήματα που νιώθουμε πραγματικά τυχεροί που ήμασταν παρόντες σε μία τέτοια ιστορική στιγμή για την ελληνική κολύμβηση. Δύο χρυσά και δύο χάλκινα μετάλλια, ένα νέο ευρωπαϊκό ρεκόρ, 17 πανελλήνια ρεκόρ και 8 ελληνικές παρουσίες σε τελικούς είναι η τελική συγκομιδή της τετραμελούς ομάδας μας στο 20ο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα 25άρας πισίνας της Γλασκόβης. Κάτι απίστευτο που δεν έχει επαναληφθεί στα χρονικά.
Μεγάλο μέρος της επιτυχίας οφείλεται στον Ανδρέα Βαζαίο ο οποίος έκανε ένα ιστορικό νταμπλ (200μ. μεικτή και 200μ. πεταλούδα) συν ένα χάλκινο (100μ. μεικτή) σε υψηλού επιπέδου διοργάνωση Α/Γ, ένα κατόρθωμα που όμοιό του δεν έχει δει όχι μόνο η ελληνική κολύμβηση αλλά το σύνολο του ελληνικού αθλητισμού. Όνειρο ήταν επίσης η κατάρριψη του ευρωπαϊκού ρεκόρ στα 200μ. μεικτής που μέχρι την Παρασκευή κατείχε ένας θρύλος της παγκόσμιας κολύμβησης, ο Ούγγρος Λάζλο Τσεχ, ενώ προφανώς έκανε και 7 πανελλήνια ρεκόρ στα 4 διαφορετικά αγωνίσματα που έπεσε. Η Άννα Ντουντουνάκη με τη σειρά της έκανε με 6 κούρσες και ισάριθμα πανελλήνια ρεκόρ ενώ κατέκτησε ένα πανάξιο χάλκινο μετάλλιο στα 100μ. πεταλούδα με ένα μεγάλο ρεκόρ, ένα δευτερόλεπτο κάτω από το ατομικό ρεκόρ με το οποίο ήρθε στη Γλασκόβη. Εξαιρετική παρουσία και από τον Απόστολο Χρήστου που εκπλήρωσε στο 100% τον στόχο του με τη βελτίωση και των ατομικών του (και πανελλήνιων) ρεκόρ και τη συμμετοχή στους τελικούς των 50μ. των 100μ. αλλά και των 200μ. ύπτιο. Ο μικρότερος της παρέας, ο Απόστολος Παπαστάμος, μπορεί να μη σημείωσε τους χρόνους που ήθελε αλλά έθεσε τις βάσεις για τη νέα χρονιά και το μεγάλο στόχο του Τόκιο, ενώ παράλληλα πήρε πολύτιμες εμπειρίες για το μέλλον του που προμηνύεται λαμπρό. Για τα κατορθώματά τους θα κάνουμε σίγουρα ενδελεχή ανάλυση για μήνες.
Αυτό που προέχει όμως να τονίσουμε αυτή τη στιγμή είναι ότι η ελληνική κολύμβηση δηλώνει παρούσα στην Ευρώπη παρά τα πολλά προβλήματα και τις αντιξοότητες σε επίπεδο οργάνωσης, εγκαταστάσεων και logistics. Δεν «επιζεί» απλά με απλές συμμετοχές, όπως θα ήταν το λογικό βάσει των συνθηκών, αλλά ξεχωρίζει και αναδεικνύεται, λίγους μήνες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Τα εύσημα βέβαια για αυτό πάνε αποκλειστικά και μόνο στους ίδιους τους αθλητές και τους προπονητές τους που με υπομονή, επιμονή και προσαρμοστικότητα πέτυχαν το ακατόρθωτο, και όχι σε αυτούς που δίνουν συγχαρητήρια επιλεκτικά, με κριτήριο την ύπαρξη μεταλλίου. Οι συγκεκριμένοι τέσσερις αθλητές μάλιστα έχουν να επιδείξουν παιδεία, ήθος και μόρφωση πέρα από τις κολυμβητικές τους επιδόσεις, ισορροπία σε πνεύμα και σώμα. Αξίζουν λοιπόν κάτι πολύ καλύτερο από μία μεμονωμένη αναφορά σε ένα αθλητικό δελτίο ειδήσεων και την πάνω αριστερή γωνία του εξωφύλλου μιας αθλητικής εφημερίδας, κάπου ανάμεσα σε ειδήσεις μεταγραφών και παιχνίδια Α’ Εθνικής. Αξίζουν κάτι καλύτερο από μία ομοσπονδία που δεν βάζει τα δυνατά της για να επιτελέσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το καθήκον της, το ίδιο το νόημα της ύπαρξής της. Πρέπει κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσουμε τι σημαίνει «οι καλύτεροι όλων των εποχών στην Ελλάδα και ένας/μία από τους καλύτερους (ή ο καλύτερος) όλων των εποχών στην Ευρώπη» και να τους δώσουμε την πρέπουσα σημασία, προβολή και στήριξη. Στα καλά αλλά και στα άσχημα.
