Ό,τι και να γράψουμε είναι λίγο για τον Ανδρέα Βαζαίο που γύρισε 180 μοίρες μία χρονιά που δεν άρχισε ιδανικά, κατέκτησε την κορυφή της Ευρώπης και πήρε το ευρωπαϊκό ρεκόρ από το Λάζλο Τσεχ, το πρότυπό του.
Γλασκόβη Παναγιώτης Βότσης – [email protected]
φωτογραφίες – Γιάννης Εμμανουηλίδης / Sportsimages.gr
Μπήκε με ένα πλατύ χαμόγελο στη μεικτή ζώνη και μίλησε -ως πρωταθλητής Ευρώπης- με δύο ξένα μέσα πριν έρθει σε εμάς. Οι κόποι του πλέον είχαν ανταμειφθεί και η χαρά του για αυτό που μόλις είχε καταφέρει ήταν έκδηλη: «Δεν έχω τι να πω, είναι απίστευτο. Να πω την αλήθεια το σκεφτόμουν γιατί είχα πει στον κύριο Αλέξανδρο ότι έπρεπε να πάω σίγουρα κοντά στο ρεκόρ, αλλά δεν περίμενα σε καμία περίπτωση τέτοιο χρόνο. Το ήθελα πάρα πολύ και βγήκε. Είναι ανατριχιαστικό να είμαι πιο γρήγορος από το πρότυπό που είχα τόσα χρόνια, το Λάζλο Τσεχ. Πριν δύο χρόνια αγωνίστηκα στην ίδια σειρά μαζί του στον τελικό και τώρα τον ξεπέρασα. Είμαι άφωνος».
Τα τεχνικά σημεία της κούρσας είναι λεπτομέρειες μπροστά στο αποτέλεσμα στη συγκεκριμένη περίπτωση. Το πιο όμορφο στιγμιότυπο ήταν όταν τερμάτισε και αντίκρισε το χρόνο στον φωτεινό πίνακα, ενώ ένα ολόκληρο στάδιο -και οι δικοί του άνθρωποι στις κερκίδες- τον αποθέωναν: «Στη στροφή στο πρόσθιο είδα το Γερμανό που ήταν δίπλα μου, κάτι που περίμενα, και αυτό νομίζω με πείσμωσε λίγο παραπάνω γιατί ήταν μία κούρσα που ήθελα εγώ να κερδίσω. Έδωσα ό,τι παραπάνω είχα ώστε να κερδίσω. Όταν τερμάτισα και είδα το χρόνο σκέφτηκα ότι είναι ψέμα και θα μας πουν να κολυμπήσουμε ξανά γιατί είχε θέμα το χρονόμετρο (γέλια). Δεν περίμενα 1:50 με τίποτα οπότε αυτή τη στιγμή θέλω να το ζήσω», είπε ο 25χρονος πρωταθλητής Ευρώπης ρέκορντμαν, που πλέον βλέπει με άλλο μάτι το Τόκιο.
Για το τι σημαίνει αυτή η επιτυχία για τις Ολυμπιακές του επιδιώξεις είπε:«Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι δουλεύω σκληρά και τα αποτελέσματα βγαίνουν και φαίνεται ότι είμαι σε καλύτερη φόρμα. Είναι μία θετική κλοτσιά, μία ώθηση να δουλέψω πιο σκληρά, να κρατήσω αυτά που κάνω σωστά και να αφήσω αυτά που με έχουν αφήσει πίσω και να πεισμώσω να φέρω ένα καλύτερο αποτέλεσμα στο Τόκιο σε σχέση με το Ρίο».
Για άλλη μία φορά ευχαρίστησε αυτούς που τον στήριξαν για να φτάσει στο πρώτο σκαλί του βάθρου, τον προπονητή του Αλέξανδρο Νικολόπουλο, τον κύριο Πααγιώτη Ρέντζιο και την Arena, την Wmarine και το νέο του χορηγό, την Generali. Το μεγαλύτερο «ευχαριστώ» του Ανδρέα πάει όμως στην οικογένειά του, τους γονείς του, την αδερφή του και τη σχέση του που τον στηρίζουν σε κάθε του βήμα. Η μητέρα του και η θεία του μάλιστα κυμάτιζαν την ελληνική σημαία στην κερκίδα του Τόλκρος όσο εκείνος έκανε το αδύνατο, δυνατό.
