Αποστολή Βουδαπέστη: Ο δικός μας απολογισμός

Μέρα χωρίς αγώνες, εκτός Ντούνα Αρένα, χωρίς τις Εθνικές ομάδες. Είχε έρθει η ώρα και για εμάς να τα… μαζέψουμε σιγά σιγά.

Βουδαπέστη Πηνελόπη Γκιώνη – [email protected]
φωτογραφίες Στεφανία Ντόκου – sportsimages.gr

Η σημερινή μέρα μας φάνηκε λίγο κενή. Δεν είχαμε να πάμε στην αρένα, δεν είχε αγώνες, δεν είχαμε πρόγραμμα. Η μελαγχολία μας χτύπησε την πόρτα. Πριν έρθουμε εδώ είχαμε συναντηθεί ίσως 2 ή 3 φορές, είχαμε συζητήσει για την αποστολή μας εδώ και πέρα από τα επαγγελματικά είχαμε συζητήσει μόνο για τα φαγητά που μου αρέσουν γιατί η Στεφανία ήθελε να μας μαγειρεύει εδώ. Μετά από 15 μέρες συγκατοίκησης παρατηρήσαμε πως μπορούμε να δουλέψουμε πολύ καλά μαζί, να συνεννοηθούμε, να κατανοήσουμε και να συμβιβαστούμε, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως σταματάμε να περνάμε καλά. Πια, ξέρουμε καλά η μία τα… τικ της άλλης (που δυστυχώς έχουμε και οι δύο), ξέρουμε πως μόνο η Στεφανία μαγειρεύει και πως μόνο εγώ κατεβαίνω για τα ψώνια της τελευταίας στιγμής και σίγουρα πια συμφωνούμε πως θα θέλαμε η επόμενη αποστολή να μας βρει ξανά μαζί (και με το υπόλοιπο team μαζί ακόμη καλύτερα).

Οι ομάδες το πρωί έφυγαν, τα βανάκια της διοργάνωσης σταμάτησαν να είναι στο συνηθισμένο σημείο και να μας περιμένουμε και εμείς αποφασίσαμε να πάμε για καφέ (περίεργο). Πήγαμε σε μέρος που ήδη ξέραμε γιατί φαντάζομαι είναι γνωστό πως αν πας σε ένα ξένο μέρος για αρκετές μέρες και βρεις ένα καλό μαγαζί για καφέ/φαγητό θα πηγαίνεις εκεί συνέχεια γιατί φοβάσαι να το διακινδυνεύσεις και να μείνεις νηστικός πηγαίνοντας κάπου αλλού. Είμαστε αυτές οι κοπέλες.

Κάναμε μια τελευταία βόλτα στην πόλη, φυσικά βγάλαμε κι άλλες φωτογραφίες και σήμερα (για πρώτη φορά) έβγαλα φώτο και κεντραρισμένη και εστιασμένη και μπράβο μου.

Όμως μετά, θέλαμε να βγάλουμε μια ακόμη φωτογραφία μαζί αλλά είχαμε βαρεθεί τις σέλφι. Σκεφτήκαμε να βάλουμε χρονοδιακόπτη στο κινητό και να βγάλουμε. Δεν έπιασε, η διακόσμηση του σπιτιού δε βοήθησε (μίνιμαλ θέλαμε). Οπότε χωρίς πολλές διαδικασίες περάσαμε στο plan b, επιστρατεύοντας τις ικανότητες της Στεφανίας.

Έτσι, αυτή η φωτογραφία…

Έγινε η φωτογραφία που θέλαμε να βγάλουμε…

Και αυτή θα είναι η μια από τις δύο μη-σέλφι φωτογραφίες που θα έχουμε οι δυο μας και θα ξεχνάμε πως είναι προϊόν photoshop.

Ο απολογισμός μας για την αποστολή είναι σίγουρα θετικός (ελπίζουμε να συμφωνούν σε αυτό και οι… από πάνω και να μη χαιρόμαστε μόνες άνευ λόγου). Αν ρωτήσει κανείς τη Στεφανία, θα πει πως το πόλο είναι το πιο αγχωτικό άθλημα γιατί «πως αναπνέουν έτσι μέσα στα νερά» και «πως δεν κουράζονται που κολυμπάνε και τρώνε ξύλο τόση ώρα»; Αν ρωτήσει εμένα, θα πω πως το πόλο είναι πιο ωραίο από ο,τι το περίμενα, έχει δράση ακόμη κι αν όλοι λένε πως όλα γίνονται κάτω από το νερό και δεν τα βλέπουμε, έχει έντονα συναισθήματα και αρκετό ξύλο που, κακά τα ψέματα, συγκεντρώνει ενδιαφέρον.

Σε αυτό το editorial καταθέσαμε ψυχή, αύριο ετοιμαζόμαστε για… δικαστήριο.
Καλό βράδυ από Βουδαπέστη.