Αρνητική η πορεία του στίβου στη Θεσσαλονίκη

Με βάση τα προβλήματα των αθλητικών εγκαταστάσεων στη Θεσσαλονίκη έγινε μια προσπάθεια για διερεύνηση της πορείας του αθλητικού δυναμικού των σωματείων της Θεσσαλονίκης, από το 1990 μέχρι το 2016. Η αφετηρία από το μακρινό 1990 έγινε με βάση το σκεπτικό ότι τότε υπήρχε μόνο το Καυτανζόγλειο στάδιο και μια ομάδα που ήταν στις δύο κορυφαίες της Ελλάδος (ΓΣ Ηρακλής).

του Πλούταρχου Σαρασλανίδη
Αναπληρωτής καθηγητής προπονητικής στίβου

Σύμφωνα με την μεθοδολογία που ακολουθήσαμε το υλικό για την συλλογή των στοιχείων ήταν ο αριθμός των αθλητών -τριων από τους ετήσιους πίνακες του ΣΕΓΑΣ των 50 καλυτέρων αθλητών-τριων σε κάθε αγώνισμα. Δεν περιλαμβάνονται τα αγωνίσματα του βάδην όπου η Θεσσαλονίκη δεν διαθέτει αθλητές και αθλήτριες.
Επιπλέον διερευνήθηκαν, ως ποιοτικό στοιχείο, ο αριθμός των αθλητών –τριων που περιλαμβάνονται στις 10 πρώτες θέσεις (το 20% των 50 αθλητών) σε κάθε αγώνισμα. Ειδικά στα αγωνίσματα όπου ο αριθμός των συμμετασχόντων πανελλαδικά ήταν κάτω από 50 αθλητές το ποιοτικό στοιχείο κάλυπτε μόνο το αντίστοιχο ποσοστό του 20% (π.χ. σε αγώνισμα με 25 αθλητές λήφθηκαν υπόψη μόνο οι 5 πρώτοι).
Η ταξινόμηση των δεδομένων έγινε ανά 10 ετια (1990-1999 και 2000-2009) και επίσης ξεχωριστά το χρονικό διάστημα 2010-2016 (7 έτη). Για κάθε μια από τις τρεις παραπάνω μεγάλες χρονικές περιόδους λήφθηκαν τα στοιχεία με διαφορά 3 χρόνων μεταξύ τους, έτσι ώστε να υπάρχει ανανέωση του έμψυχου υλικού κατά 40-60%.
Αποτελέσματα
Πίνακας 1: Δείχνει τον μέσο όρο (μ.ο.) του αριθμού των αθλητών-τριων των σωματείων της Θεσσαλονίκης που περιλαμβάνονται στους πίνακες των 50 καλυτέρων αθλητών, σε όλα αγωνίσματα

Πίνακας 2: Δείχνει τον μέσο όρο του αριθμού των αθλητών-τριων των σωματείων της Θεσσαλονίκης που περιλαμβάνονται στους πίνακες των 50 καλυτέρων αθλητών, στα αγωνίσματα δρόμων ταχύτητας – εμποδίων (100-200-400-100/110εμπ.-400εμπ.-4Χ100-4Χ400μ.) και δρόμων αντοχής (800-1500-5000-10000-στιπλ –Μαραθώνιος)

Πίνακας 3: Δείχνει τον μέσο όρο του αριθμού των αθλητών-τριων των σωματείων της Θεσσαλονίκης που περιλαμβάνονται στους πίνακες των 50 καλυτέρων αθλητών, στα αγωνίσματα των αλμάτων (μήκος-τριπλούν-ύψος-κοντώ) των ρίψεων (σφαίρα-δίσκος- ακόντιο-σφύρα)

*στα σύνθετα αγωνίσματα, κατά μέσο όρο στις ετήσιες λίστες, υπάρχουν 15-25 αθλητές -τριες

Πίνακας 4: Δείχνει το ποσοστό των αθλητών-τριων των σωματείων της Θεσσαλονίκης που περιλαμβάνονται στους 10 πρώτους (20%) των πινάκων των 50 καλυτέρων αθλητών, χωριστά για όλες τις ομάδες των αγωνισμάτων

Ανάλυση των αποτελεσμάτων
Σύμφωνα με τα παραπάνω δεδομένα και ειδικότερα από τον πίνακα 1, το ποσοστό συμμετοχής των αθλητών των σωματείων της Θεσσαλονίκης έχει πτωτική τάση… Από τους 5,5 αθλητές –τριες ο μέσος όρος (μ.ο.) την 1η δεκαετία έπεσε στους 4,3 στη τελευταία 7 ετία.
Από την παρουσίαση των πινάκων 2 και 3 που δείχνει τον μέσο όρο του αριθμού των αθλητών-τριων των σωματείων της Θεσσαλονίκης που περιλαμβάνονται στους πίνακες των 50 καλυτέρων αθλητών, σε όλες τις ομάδες των αγωνισμάτων φαίνεται, πιο αναλυτικά, ότι το ποσοστό συμμετοχής των αθλητών έχει επίσης πτωτική τάση, σε όλες τις ομάδες αγωνισμάτων, από την 1η δεκαετία μέχρι την τελευταία 7ετία.
Ειδικότερα, μεταξύ των ομάδων αγωνισμάτων, τα άλματα παρουσιάζουν το μεγαλύτερο αριθμό αθλητών στους 50 πρώτους (6,3 αθλητές-τριες) και οι δρόμοι αντοχής το μικρότερο (3,3 αθλητές-τριες)…
Τέλος ο πίνακας 4 που δείχνει το ποιοτικό ποσοστό των αθλητών-τριων των σωματείων της Θεσσαλονίκης που περιλαμβάνονται στους 10 πρώτους (20%) των πινάκων των 50 καλυτέρων αθλητών, σε όλες τις ομάδες των αγωνισμάτων βλέπουμε μια σημαντική υπεροχή των ομάδων αγωνισμάτων των δρόμων ταχύτητας (27,1%), των ρίψεων (26,9%) και των συνθέτων αγωνισμάτων(26,6%). Αντίθετα οι δρόμοι αντοχής και τα άλματα παρουσιάζουν τα χαμηλότερα ποιοτικά ποσοστά (20,2% και 20,4% αντίστοιχα).
Αξιοσημείωτη παρατήρηση είναι το γεγονός ότι στα στοιχεία των δρόμων αντοχής δεν περιλαμβάνονται τα αγωνίσματα βάδην γιατί, ουσιαστικά, δεν υπάρχουν αθλητές διαχρονικά σε αυτά τα αγωνίσματα από σωματεία της Θεσσαλονίκης. Προφανώς, εάν περιλαμβάνονταν και το βάδην, το ποσοστό των δρόμων αντοχής θα ήταν πολύ χαμηλότερο…
Επιπλέον, από την ανάλυση των στοιχείων, φαίνεται ότι από τα έτη 2006-2012 υπήρξαν, από όλα τα αγωνίσματα, ο μικρότερος αριθμός σε σχέση με τους 50 αθλητές (4,3 αθλητές) και κυρίως σε ποιοτικό επίπεδο (19.5% των αθλητών-τριων των σωματείων της Θεσσαλονίκης που περιλαμβάνονται στους 10 πρώτους των πινάκων των 50 καλυτέρων αθλητών), ενώ ταυτόχρονα υπήρχαν, σε πολύ καλή κατάσταση, οι ανακαινισμένες αθλητικές εγκαταστάσεις (Καυτανζόγλειο, Αμπελόκηποι) από το 2004.

Επιπλέον πληροφορίες
– Από όλα τα αγωνίσματα το άλμα επί κοντώ παρουσίασε το μεγαλύτερο αριθμό αθλητών στις 50αδες (14 αθλητές) και ταυτόχρονα το μικρότερο ποσοστό σε επίπεδο ποιότητας (μόνο το 11,8% περιλαμβάνονται μέσα στους 10 πρώτους από το σύνολο των αθλητών του επί κοντώ της Θεσσαλονίκης που υπάρχουν στις λίστες των 50 αθλητών).
– Η καλύτερη χρονιά σε ποιοτικά χαρακτηριστικά (10 πρώτοι) και σε επίπεδο φύλου, μεταξύ ανδρών – γυναικών, με βάση τις ομάδες αγωνισμάτων ήταν:
α. για τους άνδρες το 1997 οι ρίψεις (45,7% από το σύνολο των αθλητών –τριων των ρίψεων της Θεσσαλονίκης που περιλαμβάνονται μέσα στους 50)
β. Για τις γυναίκες το 2014 οι ταχύτητες- εμπόδια (50% από το σύνολο των αθλητών-τριων των δρόμων ταχύτητας της Θεσσαλονίκης που περιλαμβάνονται μέσα στους 50)
– Μια αθλήτρια δρόμων αντοχής ΚΑΤOΡΘΩΣΕ να περιλαμβάνεται στις λίστες από το 1990 μέχρι το 2016!
– Ο αριθμός των σωματείων που είχαν αθλητές –τριες στους 50 πρώτους το 1990 ήταν 7 (Αετός, Άρης,ΒΑΟ,Ηρακλής,ΠΑΟΚ,Τρίτων,ΧΑΝΘ) και το 2016 ήταν 16 (Αετός, Αίολος, Αλέξανδρος Α.Σ., Αμπελόκηποι ΓΑΣ, Άρης, Βεργίνα, Γ.Σ. Ηρακλής, Μακεδών, Ολυμπιακή Δομή, Ο.Π.Θ., Π.Α.Ο.Κ., Πυγμή, Ρήγας, ΣΑΠΚ Νεάπολης, Σπάρτακος, Τρίτων). Επιπλέον το 2016 υπάρχουν 7 σωματεία που δεν έχουν ούτε ένα αθλητή-τρια στους 50 πρώτους και 5 νέα σωματεία που ιδρύθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια και ουσιαστικά δουλεύουν μόνο με ακαδημίες..

Συμπεράσματα – προτάσεις
1. Οι συγχωνεύσεις σωματείων πιστεύω ότι είναι μια θετική προοπτική με δεδομένο ότι η δημιουργία πολλών σωματείων δεν βοήθησε στην ανάπτυξη του αθλήματος.
2. Η δημιουργία του θεσμού του «διασωματειακού» προπονητή αποτελεί μια σημαντική προοπτική επίλυσης των προβλημάτων κατάλληλης προπόνησης των αθλητών, με δεδομένο ότι τα περισσότερα σωματεία έχουν στις αγωνιστικές κατηγορίες μόνο 1-2 προπονητές, που φυσικά δεν μπορούν να γυμνάσουν τους αθλητές από όλες τις ομάδες των αγωνισμάτων. Ο «διασωματειακός» προπονητής θα μπορεί να γυμνάσει αθλητές μιας ομάδας αγωνισμάτων από 3-4 σωματεία που θα έχουν αναλάβει, σε ανάλογο ποσοστό, την μισθοδοσία του προπονητή.
3. Η κατάλληλη διαχείριση του μεγάλου αριθμού των παιδιών των ακαδημιών, που δυστυχώς, κατά πλειοψηφία, φεύγουν από το στίβο πριν να αρχίσουν να αγωνίζονται στις αγωνιστικές κατηγορίες.
4. Η σωστή αξιοποίηση των παιδιών των ακαδημιών, με αγωνιστικά κριτήρια, έτσι ώστε να στελεχώσουν το αγωνιστικό τμήμα στο κατάλληλο αγώνισμα.