Ο Χρήστος Φραντζεσκάκης ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές της ελληνικής αποστολής στο Μπόρας και σίγουρα το κατόρθωμά του με αυτή την μεγάλη βολή δεν προέκυψε έτσι απλά.
ΣυνέντευξηΠηνελόπη Γκιώνη
[email protected]
Ο 19χρονος σφυροβόλος ήρθε στο Μπόρας με την καλύτερη επίδοση και ανέβηκε στο Νο3 όλων των εποχών παγκοσμίως με βολή στα 84.22μ., αντάξια των ικανοτήτων του και που ξέραμε πως έχει στα χέρια του. Ο Φραντζεσκάκης, πέρα από την εξαιρετική επίδοση, έδειξε κουράγιο και μεγαλείο ψυχής αφού μετά από το περσινό σοκ στο Τάμπερε ίσως κάποιοι να πίστευαν πως και φέτος θα συνέβαινε κάτι παρόμοιο, όμως τους έβγαλε όλους λάθος. Μετά από πολλές δύσκολες καταστάσεις και πολύ υπομονή πήρε αυτό που του άξιζε… περίπου γιατί το μότο του «μπορούσαμε και παραπάνω» όπως φαίνεται δεν θα φύγει ποτέ από τα χείλη και το μυαλό του.
Μετά από την μεγάλη επιτυχία του, κάναμε μαζί του μια συζήτηση…
Σκεφτόσουν πως μπορεί να επαναληφθούν τα περσινά; Τι άλλαξε στον τρόπο σκέψης σου φέτος και έδιωξες το άγχος;
Ψυχολογικά είχα αλλάξει πάρα πολύ, ειδικά τον τελευταίο μήνα. Κάθε βράδυ σκεφτόμουν αυτό το πρωτάθλημα και το είχα στο μυαλό μου, όχι σκόπιμα όμως δεν μπορούσα να το βγάλω από το μυαλό μου. Σκεφτόμουν ότι μπορεί πάλι να γίνει κάτι κακό και να έρθουν τα τρία άκυρα όμως προσπαθούσα να με πείσω πως τώρα όχι έχω τον κλωβό και θα πάω να κάνω αυτό που κάνω τόσα χρόνια, θα ρίξω τις βολές που έχω ρίξει τόσες στην ζωή μου και θα πάω πολύ καλά. Ευτυχώς όταν ήρθαμε εδώ δεν κάθισα να σκεφτώ τίποτα και να αγχωθώ, ήμουν πολύ καλά. Σκεφτόμουν τον κόουτς που έχουμε κάνει τόση προσπάθεια και ανταμειφθήκαμε αλλά παράλληλα σκεφτόμουν και πόσο γελοίο θα ήταν να κάνω ξανά τρία άκυρα, τι θα πουν οι άλλοι έλεγα αλλά μετά το άφηνα στην άκρη αυτό. Στην πορεία φέτος έριξα και τον εαυτό μου και έλεγα δεν πας για χρυσό και όλα καλά θα πάνε, αφού είχα και τον τραυματισμό μου και έμεινα εκτός για αρκετό καιρό.
Στους αγώνες, προκριματικό και τελικό, έκανες άκυρες βολές όπως διαχειρίστηκες την κατάσταση πολύ καλά. Πες μου, πως ένιωθες εκείνες τις στιγμές
Στον προκριματικά, κάνω στα δοκιμαστικά δύο βολές τεχνικά άσχημες όμως έγκυρες παραδόξως οπότε σκέφτηκα και λέω αν κάνω άλλη μια τέτοια είμαι οκ θα μπω τελικό. Μπαίνω και κάνω μια άκυρη και εκεί μου κόπηκαν τα πόδια, δεν το έχω ξανανιώσει αυτό ποτέ όμως λέω συνεχίζουμε, δεν γίνεται να μην μπω τελικό. Μπαίνω στην δεύτερη και αποφάσισα όσο έκανα την βολή να ρίξω με τρεις περιστροφές, ενώ κανονικά ρίχνω με τέσσερις, για να σιγουρέψω την εγκυρότητα της βολής και πιάνουμε 75μ. και περνάω. Η βολή αυτή χτύπησε κλωβό, πήγε αργά, ήμουν φοβισμένος και λέω αφού πήγε αυτή 75 αν μπω με θάρρος το έχω. Και πάμε τελικό. Πριν τον τελικό αναπόφευκτα σκεφτόμουν όσα είχα ακούσει για τις άκυρες βολές, γιατί είχα ακούσει πάρα πολλά, αλλά δεν με ένοιαξε τίποτα εκείνη την ώρα. Έκανε ο Κόκχαν τόσα μέτρα από την πρώτη βολή και δεν με ένοιαξε, μπαίνω κάνω άκυρη. Ξανά ρεκόρ ο Κόχαν, ξανά άκυρη εγώ από χαζομάρα δική μου. Εκεί είπα ο αγώνας δεν θα τελειώσει εδώ για εμένα, πρέπει να μπω. Και μπήκα ξανά με τρεις περιστροφές και οχτάδα και λέω στο προπονητή μου «τώρα τελείωσε» και πάμε στην τέταρτη προσπάθεια. Εκεί μπήκα και έριξα μια βολή πολύ σωστή τεχνικά, σίγουρα πάντα μπορούμε να διορθώσουμε αλλά ήταν τεχνικά αρκετά καλή, και βγάζουμε 84.22μ. και εκεί λίγο άρχισα να σκέφτομαι ανταγωνιστικά. Σκέφτηκα τα μέτρα αντί να ήμουν ικανοποιημένος με την βολή μου και ήθελα να ανέβω πρώτος και να ακουστεί ο Εθνικός μας ύμνος το σκεφτόμουν πολύ καιρό αυτό, γι’ αυτό και ήταν άκυρες οι άλλες δύο δεν έπρεπε να σκεφτώ ανταγωνιστικά εκεί.
Ο μόνος που σε ξεπέρασε ήταν ο Ουκρανός Μιχάιλο Κόχαν με διαφορά 51 εκατοστών. Πως τον αντιμετωπίζεις εσύ σαν αθλητή;
Αν δεν ήταν ο Κόχαν μπορεί να μην μου έβγαινε κι εμένα τόσο μεγάλη βολή, με τσίτωσε πάρα πολύ, κάθε βολή και ρεκόρ είναι πολύ καλός. Από την άλλη, νομίζω πως από πέρυσι τα μέτρα μου δεν είναι σε επίπεδο που μου επιτρέπουν να σκέφτομαι τους αντιπάλους, θέλω να πω γιατί να σκεφτώ τι κάνουν οι άλλοι; Είσαι εκεί και πρέπει απλά να το κάνεις, αν κάνει αυτό που πρέπει θα πάρεις και την θέση που σου αξίζει, δεν υπάρχει κάτι ενδιάμεσο. Όσον αφορά συγκεκριμένα τον Κόχαν, τον παραδέχομαι είναι πολύ καλός και μικρός για τόσα μέτρα. Ρίχνει με την δύναμή του αλλά έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης τεχνικά, δύναμη δεν τον παίρνει άλλο όμως θα σκάσει. Έχει ρίξει τόσα μέτρα στην 7αρα και για τα επόμενα χρόνια αν μείνει εκεί θα είναι καλός, είναι φαινόμενο και πιστεύω δεν θα χαθεί αυτός και καλύτερα γιατί θα έχω κάποιον να με τραβάει, κι ας μην τον κερδίσω και ποτέ. Αν και πιστεύω πως η τεχνική θα κερδίσει την δύναμη κάποια στιγμή.
Άλλαξες κάτι στις προπονήσεις σου για να φτάσεις στα 84.22μ.;
Στις προπονήσεις, αν πήγαιναν καλά έτσι ήμουν καλά και την υπόλοιπη μέρα, αν κάτι δεν πήγαινε τόσο καλά ήμουν κι εγώ περίεργα μετά για όλη την ημέρα, με επηρεάζει πάρα πολύ. Δεν είμαι αθλητής της προπόνησης πια, στους αγώνες μου βγαίνει καλύτερα. Στην προπόνηση δεν είχα ρίξει τόσα μέτρα και πια στο 7αρι έχω ακόμη καλύτερη ψυχολογία. Tην τεχνική μου την εμπιστεύομαι, αυτή δουλεύω πολύ και την στηρίζομαι πολύ γιατί οι περισσότεροι ρίχνουν πολλά μέτρα χωρίς τεχνική οπότε σκέφτομαι εγώ πως αν έχω καλή τεχνική θα πάω πολύ καλά. Θέλω να με βλέπουν οι άλλοι απ’ έξω και να με θαυμάζουν για την τεχνική μου, κι ας μην πάει τόσο μακριά. Η τεχνική είναι αυτή που με πήγε τόσο μακριά και μετά η δύναμη.
Η τρομερή σου επίδοση μας προϊδεάζει για μια εξίσου καλή επίδοση με την 7κιλη σφύρα και έτσι πλησιάζεις όλο και πιο κοντά στο Τόκιο. Πως το βλέπεις αυτό το σενάριο εσύ;
Η γκαντεμιά μου, και άκυρος να ήμουν πάλι το χειρότερο να γινόταν, πιστεύω θα σταματούσε εδώ με το 6αρι. Στην 7αρα σφύρα τα πράγματα αλλάζουν, νιώθω πιο σίγουρος είναι αλλιώς. Πιστεύω πως πριν το Τόκιο τα μέτρα μου στην 7κιλη θα είναι μέσα στους 32 καλύτερους του κόσμου όμως θα μπορέσω να είμαι τόσο σταθερός να βρίσκομαι μόνιμα πάνω από 75μ. για να μπορέσω να έχω μια καλή θέση στο ράνκινγκ και να πάω Τόκιο; Θα μπορέσω να κάνω 77.5μ. για το όριο; Βλέπω πως είναι δύσκολο, είμαι θετικός αλλά όχι σίγουρος. Βλέπω σίγουρα ευρωπαϊκό ανδρών πριν το Τόκιο, αυτό σκοπεύω και από εδώ και πέρα θα μπορώ να απολαμβάνω και τον αγώνα γιατί θα είμαι ο πιο μικρός και θα παίρνω εμπειρίες. Φέτος, δεν ξέρω στα πόσα θα φτάσουμε όμως θα πάμε καλά.
Για να φτάσεις εδώ πέρασες αρκετές δύσκολες καταστάσεις, σκέφτηκες ποτέ να αφήσεις τα Χανιά;
Δεν μου έχει κοστίσει τόσο τελικά το γεγονός στο Τάμπερε, δεν θα σε θυμάται κανείς από ένα πρωτάθλημα εφήβων αν μετά δεν συνεχίσεις να κάνεις νίκες. Γι’ αυτό δεν θα αφήσω ποτέ τα Χανιά, δεν νομίζω ότι με έχει επηρεάσει τόσο να δουλεύω για να κάνω προπόνηση. Δεν με νοιάζει που έσκαβα να βρω την βαλβίδα για να κάνω βολές, να μην έχουμε μια ομπρέλα κάτω από τον ήλιο να κάτσουμε ή να μην βραχούμε, να μην έχουμε μια ντουλάπα να κρεμάμε τις σφύρες μας ή, βασικά, να μην έχουμε κλωβό να μην σκοτωθούμε κυρίως ή ότι όταν έβρεχε έπρεπε να παλέψουμε να βγάλουμε την σφύρα από την λάσπη. Αυτά τα προσπαθήσαμε πολύ όλοι και τώρα εγώ είμαι εντάξει με τα βασικά, δεν θέλω να φύγω εμείς τα δουλέψαμε αυτά και ναι είναι δύσκολα αλλά δεν θα τα αφήσω. Και πως να αφήσω τον κόουτς; Δεν αλλάζω προπονητή, με τον κόουτς βλέπω ότι ο,τι μου λέει είναι έτσι και είναι σωστό και νιώθω τυχερός που ξεκίνησα μαζί του και έχουμε όλα τα σωστά θεμέλια.
Από εδώ και πέρα, πως σκέφτεσαι την ζωή σου;
Η σφύρα δεν θα με ταΐζει μια ζωή, θα σπουδάσω κιόλας και θα δουλέψω την δική μας περιουσία. Θέλω να σπουδάσω και θα προσπαθήσω να έχω τις δύο μέρες μου της εβδομάδας που έχω κενές να βάλω εκεί τα εργαστήρια μου και να μπορέσω να σπουδάζω, έχω περάσει στο πανεπιστήμιο στο Ηράκλειο. Σίγουρα θέλω μια καριέρα στην σφυροβολία όμως δεν θέλω να είμαι θύμα του στίβου, θα τα συνδυάσω όσο καλύτερα μπορώ. Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι το επίπεδο μπορεί να ανέβει κι άλλο στις ρίψεις και μακάρι τα ρεκόρ μου να τα καταρρίψουν τα παιδιά και να βλέπουμε ταλέντα να βγαίνουν, όπως ο Ζιώγας που το είχε το ρεκόρ μου των παίδων και ο Ορέστης (Ντουσάκης) φυσικά που μπορεί να το κάνει.
