Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουμε αυτό που έγινε σήμερα στο Τόλκρος της Γλασκόβης, όπου ο Ανδρέας Βαζαίος κατάφερε κάτι πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα του αθλητισμού γενικότερα.
Γλασκόβη Παναγιώτης Βότσης – [email protected]
φωτογραφίες Γιάννης Εμμανουηλίδης / Sportsimages.gr
Μετά το χρυσό στα 200μ. μεικτή και το ευρωπαϊκό ρεκόρ με 1:50.85 o Ανδρέας Βαζαίος σήμερα έφερε εις πέρας την πιο δύσκολη αποστολή της καριέρας του και πήρε ένα χάλκινο στα 100μ. μεικτή με πανελλήνιο ρεκόρ 51.62 και άλλο ένα χρυσό μετάλλιο στα 200μ. πεταλούδα με επίσης πανελλήνιο ρεκόρ 1:50.23. Αφού έφτασε στη μεικτή ζώνη μετά και τη 2η απονομή μεταλλίου, μας ανέλυσε τι έγινε σε αυτή την ιστορική μέρα για την Ελλάδα:
«Ας ξεκινήσουμε με τη σειρά. Η αλήθεια είναι ότι τελειώνοντας τον προκριματικό σήμερα το πρωί ένιωθα πολύ κουρασμένος και συζητώ της με τον κύριο Αλέξανδρο (τον προπονητή του) προσπαθούσα να δω αν έπρεπε ή όχι να αφήσω το 200ρι πεταλούδα εφόσον είχε περάσει το περιθώριο για να αποσυρθώ από τα 100μ. μεικτή. Αμφιταλαντευόμουν αν έπρεπε να τα κρατήσω και τα δυο ή όχι. Λίγα λεπτά πριν μπω στο λεωφορείο του ειπα όχι, θέλω να το παλέψω, έχω δουλέψει πολύ σκληρά για να μπορέσω να αντέξω ένα 100ρι και ένα 200ρι και προσπαθούσα μετά να σκεφτώ ένα σχέδιο μάχης μαζί με τα πρακτικά θέματα. Άλλωστε στην ISL κάναμε πολύ πιο γρήγορες αλλαγές στα αγωνίσματα. Τώρα ως προς τα τεχνικά της 1ης κούρσας στο 100αρι μεικτή έκανε λίγα λάθη και αυτό με έσωσε. Ήξερα ότι μπορούσε να βρεθώ στο βάθρο και εφόσον είχα δίπλα μου τους Ρώσους δεν είχα λόγο να μην το παλέψω. Ήταν και μετά το μετάλλιο της Άννας που μου έδωσε μεγάλη χαρά και με πείσμωσε να προσπαθήσω παραπάνω. Μπήκα δυνατά στον αγώνα και με το που τερμάτισα είδα τη θέση, όχι το χρόνο, και σκέφτηκα ότι ξεκινήσαμε καλά. Μετά, τα 200μ. πεταλούδα είναι μία κούρσα που έχω κάνει πάρα πολλές φορές, ειδικά και στις γιάρδες που είναι παρόμοια πισίνα, άρα ακολουθώ παρόμοια τακτική. Προσπάθησα να κρατήσω τον εαυτό μου ήρεμο γιατί ήξερα ότι ήταν περισσότερο ψυχολογικό το θέμα παρά σωματικό. Στα 150μ. είδα ότι ήμουν δίπλα τους και είπα στον εαυτό μου -θέλω να κερδίσω και θα κερδίσω- δεν υπάρχει περίπτωση να βγω αλλιώς από την πισίνα. Τα έδωσα όλα, ήταν το τελευταίο μου 50ρι για αυτό το ευρωπαϊκό και βγήκε το αποτέλεσμα. Πανελλήνιο ρεκόρ, σούπερ χρόνος, είμαι απίστευτα ευχαριστημένος. Σίγουρα δεν έχω καν συνειδητοποιήσει το ευρωπαϊκό ρεκόρ στο 200ρι μεικτή, πόσο μάλλον τα δύο χρυσά και το ένα χάλκινο. Είναι ένας εξαιρετικός τρόπος να κλείσω το 2019. Χαίρομαι πάρα πάρα πολύ και θα μου πάρει λίγο χρόνο κοιτώντας τα μετάλλια για να κατανοήσω τι έχει συμβεί. Όλο αυτό μου δίνει ώθηση και μου δείχνει ότι δουλεύω σωστά και αφοσιωμένα ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων. Έμαθα πολλά αυτή τη χρονιά που είχε δύσκολες στιγμές και νιώθω πιο έτοιμος να ανταπεξέλθω στις δυσκολίες που έρχονται στην επόμενη χρονιά. Έχοντας την εμπειρία μετά από δύο Ολυμπιακούς Αγώνες και μετά από τον ημιτελικό του 2016 στοχεύω μόνο ψηλά και θα προσπαθήσω για το καλύτερο».
Για άλλη μία φορά ευχαρίστησε όλους όσους του στάθηκαν στη διαδρομή μέχρι αυτή την τεράστια επιτυχία: «Είναι μία συλλογική δουλειά όλο αυτό. Σίγουρα θέλω να ξεκινήσω με την οικογένεια μου, τη σχέση μου τους φίλους μου, τους ανθρώπους που είναι δίπλα μου, με βοηθούν και με ανέχονται γιατί είναι και μία δύσκολη χρονιά (γέλια). Έπειτα θέλω να ευχαριστήσω τους προπονητές μου σε Ελλάδα και ΗΠΑ, τον Αλέξανδρο Νικολόπουλο και τον Μπρέιντεν Χόλογουεϊ. Για άλλη μία φορά ευχαριστώ τους χορηγούς μου, την Arena και τον κύριο Παναγιώτη Ρέντζιο, τη Wmarine και τον κύριο Σαραντίδη και την Generali και τον κύριο Δημητρίου. Με βοηθούν στον εξοπλισμό, στην αποκατάστασή μου, καλύπτουν τρύπες που προκύπτουν από παράγοντες που δεν είναι στα χέρια ενός αθλητή να καλύψει. Είναι τιμή μου να τους κάνω περήφανους, να τους δίνω χαρά και να προσπαθώ κάθε μέρα για το καλύτερο».
