Τα ντέρμπι Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού ανήκουν στην κατηγορία εκείνη των αγώνων που μπορούν να διαγράψουν μονομιάς οτιδήποτε έχει προηγηθεί και να διαμορφώσουν νέα δεδομένα για ό,τι πρόκειται να ακολουθήσει. Ως εκ τούτου ο Παναθηναϊκός διάλεξε το σωστό παιχνίδι για να κερδίσει. Και ο Ολυμπιακός το λάθος για να χάσει.
του Δημήτρη Χρυσάνθη
[email protected]
follow me @dchryss
Ο Παναθηναϊκός έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο. Με τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζει από την αρχή της σεζόν, με τραυματισμούς, με παρατεταμένο ντεφορμάρισμα βασικών παικτών, με αμφιλεγόμενες μεταγραφικές επιλογές, με αμφισβήτηση στο πρόσωπο του προπονητή, το τελευταίο πράγμα που χρειαζόταν χριστουγεννιάτικα ήταν μια ήττα από τον Ολυμπιακό. Όχι τόσο επειδή θα έχανε το Κύπελλο (το οποίο τώρα θα πάρει, διότι σιγά μην τον κερδίσει ο Άρης στον τελικό της 9ης Φεβρουαρίου…), όσο επειδή αίφνης θα αποκτούσε κάτι άγνωστο γι’ αυτόν την τελευταία 15ετία: κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντι στον «αιώνιο» αντίπαλο!
Τα προηγούμενα χρόνια και κυρίως την εποχή Ομπράντοβιτς, ο Παναθηναϊκός ήταν ο κυρίαρχος και ο Ολυμπιακός αυτός που τον κυνηγούσε. Με δύο σερί ήττες όμως (μετά και από αυτή στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος) τους πρώτους τρεις μήνες της σεζόν οι όροι θα αντιστρέφονταν και ο Παναθηναϊκός θα βρισκόταν από κάτω, ενώ μάλιστα ακολουθούν άλλα πολύ πιο κρίσιμα ντέρμπι στη συνέχεια. Τα δύο στο Top 16 της Ευρωλίγκας και αυτό του πρωταθλήματος στο ΟΑΚΑ, το οποίο θα κρίνει οριστικά την πρώτη θέση στην βαθμολογία της κανονικής περιόδου της Α1 και το πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ. Ο Παναθηναϊκός θα ήταν πεσμένος στο καναβάτσο, από το οποίο δύσκολα θα μπορούσε να σηκωθεί.
Ο Ολυμπιακός από την άλλη πήγε στο ΟΑΚΑ προερχόμενος από συνεχόμενους… περιπάτους σε Ελλάδα και Ευρώπη, που είχαν δημιουργήσει την αίσθηση ότι ήταν ανίκητος. Ενδεχομένως και μια χαλαρότητα. Κανείς βεβαίως στην ομάδα δεν περίμενε να βγει η χρονιά χωρίς ήττα και όλοι περίμεναν ότι κάποτε θα ερχόταν το μοιραίο. Όμως οι νίκες που πέτυχαν ακόμα και με κακές εμφανίσεις, είχαν αρχίσει να πείθουν τους «ερυθρόλευκους» ότι μπορούν να νικούν και με… αυτόματο πιλότο. Δυστυχώς γι’ αυτούς το μοιραίο ήρθε στο μοναδικό από τα 24 ως τώρα παιχνίδια τους που δεν έπρεπε να έρθει.
Ο Ολυμπιακός είχε κι άλλες ευκαιρίες να χάσει και να αποβάλει το άγχος του σερί. Έχασε το πιο λάθος παιχνίδι. Διότι η πρώτη ήττα του για φέτος συμπίπτει με την απώλεια του πρώτου από τους τρεις τίτλους της χρονιάς. Κι αυτό μπορεί να έχει καίριες επιπτώσεις στην ψυχολογία. Τι να τα κάνεις τα σερί, με άλλα λόγια, όταν δεν μπορείς να κερδίσεις τα παιχνίδια που πρέπει να κερδίσεις; Κι όταν, εκτός των άλλων, κρατάς ζωντανό το μεγάλο αντίπαλό σου και δεν τον τελειώνεις;
Ο Ολυμπιακός όχι μόνο δεν τελείωσε τον Παναθηναϊκό, αλλά φάνηκε κατώτερός του. Έδειξε να έχει λιγότερες επιλογές και να εγκλωβίζεται στον αργό ρυθμό του αντιπάλου του. Έδειξε εν ολίγοις πως δεν είναι άτρωτος ούτε φαβορί έναντι του «αιώνιου» αντιπάλου του, όπως προς στιγμήν πολλοί είχαμε πιστέψει. Και έκανε ξανά τη χρονιά ντέρμπι. Όπου, ως συνήθως, δεν χωρούν προγνωστικά…
