Connect with us

ΒΡΑΖΙΛΙΑ 2014

Έρχονται οι “διάβολοι”

Published

on

Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου του Βελγίου είναι αυτό το κάτι καινούργιο, κάτι φρέσκο που περιμένουμε όλοι να δούμε στο παγκόσμιο κύπελλο της Βραζιλίας. Τα “τρομερά μωρά” των “κόκκινων διαβόλων” ονειρεύονται τα κατορθώματα της “χρυσής” γενιάς του 1980.

του Νίκου Κούδα
[email protected]
follow me @nkoudas

Mετά από 12 χρόνια ποδοσφαιρικής εξορίας, το Βέλγιο επιστρέφει σε μουντιάλ, με τις προσδοκίες για τη νεανική ομάδα του Μαρκ Βίλμοτς να είναι πολύ υψηλές. Και όχι άδικα, αφού η νέα -και πιο ταλαντούχα- φουρνιά των διαδόχων του Γιαν Κέλεμανς, του Έντσο Σίφο και των υπόλοιπων τετραθλητών κόσμου το 1986 στο Μεξικό, δείχνει ικανή για μεγάλα πράγματα. Πώς όμως ένα έθνος με μόλις 34 επαγγελματικές ομάδες, μοιρασμένες σε δύο εθνικές κατηγορίες, έχει κατορθώσει να συγκαταλέγεται στις 11 καλύτερες ομάδες της ΦΙΦΑ;
Η αφορμή για την… επανεκκίνηση στο βελγικό ποδοσφαιρικό οικοδόμημα δόθηκε μετά το τέλος του μουντιάλ σε Ιαπωνία και Κορέα το 2002. Παρότι οι Βέλγοι έφτασαν μέχρι τη φάση των “16”, η ρετσινιά της αποτυχίας είχε κολλήσει από την παταγώδη αποτυχία του βελγικού (κατά το ήμισυ) EURO 2000, στο οποίο οι οικοδεσπότες απέτυχαν να προκριθούν από τη φάση των ομίλων. Η απαξίωση της εθνικής ομάδας από τους ίδιους τους οπαδούς της (με τα γνωστά θέματα διχασμού και αναζήτησης μίας κοινής εθνικής ταυτότητας) σήμανε την αρχή του τέλους. Ένα φιλόδοξο σχέδιο επανίδρυσης του βελγικού ποδοσφαιρικού μοντέλου μπήκε σε εφαρμογή, με τον πρώην τεχνικό διευθυντή, Μισέλ Σαμπλόν, να τίθεται επικεφαλής της προσπάθειας. Ήταν άλλωστε ο πλέον κατάλληλος άνθρωπος γι’ αυτόν τον ρόλο, έχοντας θητεύσει στο προπονητικό επιτελείο της μεγάλης ομάδας των 80’s, που έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του μουντιάλ του 1986, υποκύπτοντας τελικά στην Αργεντινή του ιδιοφυούς Ντιέγκο Μαραντόνα. “Ή θα αλλάζαμε ή θα γινόμασταν ο περίγελος της Ευρώπης”, δήλωνε χαρακτηριστικά ο Σαμπλόν πριν ξεκινήσει την περιπλάνησή του στα προπονητικά κέντρα σπουδαίων ποδοσφαιρικών σχολών, όπως της Γερμανίας, της Ολλανδίας και της Γαλλίας. Μετά από ενδελεχή έρευνα κατέληξε στην επιβολή του άκρως επιθετικού “4-3-3” σε όλες τις παιδικές και εφηβικές ομάδες της χώρας, μέχρι και την εθνική ομάδα, με την έμφαση να δίνεται όχι στα αποτελέσματα, αλά στην ανάπτυξη των νέων παικτών! Η… κοσμογονία συντελέστηκε αρχικά με απροθυμία και δυσφορία από τους συλλόγους, ωστόσο αργά και μεθοδικά ο σπόρος που φυτεύτηκε το 2006 άρχισε να αποδίδει καρπούς. Και τι καρπούς: Εντέν Αζάρ (ακολουθεί και ο αδελφός του), Αντνάν Γιανουζάι, Βίνσεντ Κομπανί, Μαρουάν Φελαϊνί, Κέβιν Μιραλάς, Γιαν Φερτόνγκεν, Άξελ Βίτσελ, Κρίστιαν Μπεντέκε, Μούσα Ντεμπελέ, Τόμπι Αλντερβέιρελντ, Κέβιν ντε Μπρούιν, Ρομέλου Λουκάκου, Τιμπό Κουρτουά και Σιμόν Μινιολέ για να αναφέρουμε κάποιους μόνο από τους τρομερούς πιτσιρικάδες!
Με μέσο όρο ηλικίας τα 25,2 έτη, οι Βέλγοι βασίζονται σε ένα μείγμα άψογης τεχνικής κατάρτισης, παλιομοδίτικης δύναμης και ασύλληπτης ταχύτητας, αναγκάζοντας αρκετούς δημοσιογράφους να τους έχουν κολλήσει το παρατσούκλι «πυραυλοκίνητοι». Το ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι οι διεθνείς εμπειρίες και παραστάσεις των Βέλγων πιτσιρικάδων από τα καλύτερα ξένα πρωταθλήματα στα οποία αγωνίζονται, με την αγγλική Πρέμιερ Λιγκ να έχει τη μερίδα του λέοντος, φιλοξενώντας 12 συνολικά ποδοσφαιριστές στους κορυφαίους συλλόγους της χώρας (τρεις σε Τσέλσι και Τότεναμ, δύο στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και από έναν σε Έβερτον, Μάντσεστερ Σίτι, Άρσεναλ και Λίβερπουλ). Βέβαια πέρα από την ευλογία του εξαιρετικού τάιμινγκ στο βελγικό ποδόσφαιρο, σημαντικότατο ρόλο έπαιξε και η επέλαση της παγκοσμιοποίησης. Τα παιδιά των μεταναστών ενσωματώθηκαν στη νέα τους πατρίδα, φέρνοντας μαζί τους τα ιδιαίτερα ταλέντα των πατρογονικών τους πατρίδων: Κογκό, Μάλι, Κόσοβο, Μαρτινίκα, Μαρόκο κ.α. συνθέτουν το πιο εξωτικό κοκτέιλ όλων των εποχών στο βελγικό ποδόσφαιρο, με τα εντυπωσιακά αποτελέσματα να ξεδιπλώνονται στο γκαζόν του γηπέδου!
Η πρόκριση των “κόκκινων διαβόλων” σε τελική φάση παγκοσμίου κυπέλλου για πρώτη φορά μετά από 12 χρόνια, σε συνδυασμό με τη στέψη του νέου βασιλιά της χώρας Φίλιππου τον περασμένο Ιούλιο, έφερε στο διχασμένο (σε Φλαμανδούς και Βαλλώνους) βελγικό έθνος έναν άνεμο ευφορίας και εθνικής υπερηφάνειας μετά από πολύ καιρό. Μέχρι που είναι όμως ικανοί να φτάσουν οι επίγονοι των Σίφο και Κέλεμανς; Στα χαρτιά, η ομάδα έχει το ταλέντο και τις ικανότητες να συναγωνιστεί τους καλύτερους, ωστόσο το μεγάλο ερωτηματικό παραμένει η απειρία και η απόδοσή τους υπό πίεση, σε διοργανώσεις τέτοιου μεγέθους. Το πρώτο τεστ των “κόκκινων διαβόλων” απέναντι στις «αλεπούδες της ερήμου» από την Αλγερία, θα δώσει τις πρώτες απαντήσεις για το μέταλλο που διαθέτει αυτή η ομάδα…

Η “χρυσή” γενιά των 80s (Προπονητής: Γκι Τάις)
Ζαν Μαρί Πφαφ, Έρικ Γκέρετς, τα αδέρφια Λίο και Φράνκι Βαν Ντερ Ελστ, Φρανκ Φερκότερεν, Έντσο Σίφο, Γιαν Κέλεμανς, Ζορζ Γκρουν, Νίκο Κλάεσεν, Μισέλ Ρενκέν, Ντάνιελ Βέιτ, Στεφάν Ντεμόλ, Πάτρικ Φέρβουρτ, Μισέλ Ντε Βολφ, Ρενέ Βαντερέικεν, Λίο Κλάιστερς, Έρβιν Βάντερμπεργκ, Φιλίπ Ντεσμέ, Ζακ Μουναρόν, Ούγκο Μπροος.

Οι απόψεις - editorial που δημοσιεύονται στο Sportsfeed απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Sportsfeed το οποίο τηρεί πιστά τις αρχές της ελευθεροτυπίας: Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης. Copyright © 2022 Sportsfeed.gr

*/