Η επιστροφή του Μάριαν Ντραγκουλέσκου σε υψηλό επίπεδο και σε ηλικία 34 ετών, ήταν από γεγονότα που ξεχώρισαν στο πρόσφατο παγκόσμιο πρωτάθλημα που έγινε στη Γλασκόβο. Ο Ρουμάνος αθλητής ωστόσο δεν αρκείται σε αυτό, καθώς θέλει να ανέβει στο βάθρο και το καλοκαίρι στο Ρίο.
Το αργυρό μετάλλιο στο παγκόσμιο, στο αγώνισμα του άλματος, ήταν τεράστιο επίτευγμα για τον Ντραγκουλέσκου που είχε να αντιμετωπίσει αθλητές 10 χρόνια νεότερους από τον ίδιο. «Ηταν ένα μακρύ ταξίδι και πολύ δύσκολο. Είμαι όμως πολύ ευτυχισμένος με το αποτέλεσμα. Να είμαι στον τελικό με τόσους νέους και δυνατούς αθλητές και τελικά να κερδίζω το αργυρό μετάλλιο, με έκανε να θέλω να πετάξω».
Ο 34χρονος Ρουμάνος, υπήρξε από τους πρωτοπόρους του αθλήματος, όταν το 1999 δημιούργησε άλμα που πήρε το όνομα του το οποίο τον βοήθησε να πάρει τέσσερις παγκόσμιους τίτλους (2001, 2005, 2006 and 2009). Δυστυχώς όμως για τον ίδιο, αυτό το άλμα δεν ήταν αρκετό για του χαρίσει το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 και του 2008.
Αν και το άλμα «Ντραγκουλέσκου» είναι από τα πιο δύσκολα που υπάρχουν, ο ίδιος γνωρίζει ότι θα πρέπει να κάνει κάτι παραπάνω για να καταφέρει να είναι στο βάθρο των νικητών το επόμενο καλοκαίρι στο Ρίο. «Πρέπει να βελτιώσω τα άλματα μου. Και τα δύο. Με την βαθμολογική αξία που έχουν ξεκινώ την προσπάθεια με μειονέκτημα έναντι των αντιπάλων μου. Πρέπει να εκμηδενίσω τη διαφορά που έχω για να μπορέσω να τους αντιμετωπίσω ισότιμα» τόνισε ο Ρουμάνος, ο οποίος δοκιμάζει να προσθέσει επιπλέον μισή περιστροφή στο άλμα Ντραγκουλέσκου το οποίο θα ονομαστεί Ντραγκουλέσκου 2 αν καταφέρει να το ολοκληρώσει το επόμενο καλοκαίρι στους Ολυμπιακούς.
Στη Γλασκόβη, ο 34χρονος, αγωνίστηκε σε όλα τα όργανα του συνθέτου προκειμένου να βοηθησει τη Ρουμανία να προκριθεί στους Ολυμπιακούς και σχεδόν τα κατάφερε. Καταλαμβάνοντας τη 14η θέση, πήρε το δικαίωμα της 2ης ευκαρίας για το test event του Ρίο. Ο ίδιος με το αργυρό μετάλλιο στο άλμα έχει εξασφλίσει τη συμμετοχή του στο όργανο αυτό και ετοιμάζεται να γράψει ιστορία. «Δημιούργησα το άλμα Ντραγκουλέσκου και για έξι χρόνια ήμουν ο μόνος που το επιχειρούσε. Είμαι ευτυχής που συνεχίζω να αγωνιζόμαι, αλλά και ότι θα συνεχίσει να υπάρχει το όνομα μου, μέσω του άλματος. Ποιος γυμναστής δε θα ήταν περήφανος για άσκηση που έχει πάρει το όνομα του;».
