Είναι ο πιο πετυχημένος αθλητής στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Στην κατοχή του βρίσκονται 22 Ολυμπιακά μετάλλια (τα 18 χρυσά) τα οποία μαζεμένα τα έχει δει μόλις δύο φορές! Αυτό εκμυστηρεύτηκε ο Μάικλ Φελπς χθες.
Ο Αμερικανός κολυμβητής βρέθηκε χθες στο συνέδριο που διοργάνωσαν Καταριανοί στο Λος Άντζελες, στο περιθώριο των special Olympics. Ήταν στο πάνελ, ανάμεσα με θρύλους του παγκόσμιου αθλητισμού όπως ο Καρλ Λιούις, η Νάντια Κομανέντσι, ο Γκρεγκ Λουγκάνις, ο Άτο Μπόλτον και άλλοι.
Με αυτήν την αφορμή, δέχθηκε να απαντήσει σε πολλές ερωτήσεις.
Που φυλάει τα μετάλλια του
«Υπάρχουν το πολύ πέντε άνθρωποι στο κόσμο που γνωρίζουν που βρίσκονται τα μετάλλια μου. Πρέπει να τα έχω δει όλα μαζί το πολύ δύο φορές. Και αυτό γιατί έχω ακόμα να κάνω πολλά πράγματα μέσα και έξω από την πισίνα. Οι στόχοι μου δεν τελειώνουν ποτέ».
Για την τελετή των Spoecial Olympics στην οποία παραβρέθηκε
«Ήταν κάτι το εκπληκτικό. Ένιωθα την ενέργεια όλων των αθλητών καθώς τους έβλεπα να μπαίνουν στο γήπεδο. Αυτό μου έφερε αναμνήσεις από τους δικούς μου Ολυμπιακούς. Δυστυχώς δεν ήμουν παρών σε καμία τελετή έναρξης καθώς τα αγωνίσματα του ξεκινήσαν νωρίς και δεν μπορούσα να είμαι στις τελετές».
Για την επιστροφή του
«Ήταν βράδυ μεταξύ 21:30 και 22:00 όταν αποφάσισα να τηλεφωνήσω στον προπονητή μου Μπομπ Μπάουμαν και του είπα. ‘Πως θα σου φαινόταν να επιστρέψω στους αγώνες’. Μου είπε να τον ξαναπάρω το πρωί. Ξανατηλεφώνησα λοιπόν και κατάλαβε ότι δεν έκανα πλάκα. Πήγα στη Βαλτιμόρη, κάναμε σύσκεψη και μου είπε ότι θα το κάνουμε αλλά με το σωστό τρόπο. Όπως ακριβώς το κάναμε όλα τα προηγούμενα χρόνια».
Για την πίεση που νιώθει συγκριτικά με το 2012
«Στους Ολυμπιακούς του 2012 έπρεπε να κερδίσω μετάλλια. Έπρεπε να είμαι ο καλύτερος. Τώρα το κάνω για ευχαρίστηση και μόνο».
Οι Ολυμπιακές του αναμνήσεις
«Το πρώτο μου (χρυσό) μετάλλιο ήταν το καλύτερο. Στην Αθήνα το 20024 στα 400μ. μεικτή ατομική με παγκόσμιο ρεκόρ. Δε θα το ξεχάσω ποτέ γιατί όταν πήρα το μετάλλιο προσπάθησα να πάω στη μητέρα μου αλλά υπήρχε ένα χώρισμα που δεν μπορούσα να περάσω. Τελικά όμως τα κατάφερα, έχοντας στο ένα μου χέρι το μετάλλιο και στο άλλο ένα… σάντουιτς με φυστικοβούτυρο και μόλις πέρασα το χώρισμα φώναξα στη μητέρα μου ‘Κοίτα τι έκανα!’ δείχνοντας το μετάλλιο. Ωστόσο όμως η κορυφαία μου κούρσα σε Αγώνες, ήταν τα 200μ. ελεύθερο στο Πεκίνο το 2008. Ήταν ο τέλειος αγώνας. Δεν έκανα κανένα λάθος και το κολύμπι μου ήταν τέλειο».
Για την πρώτη του παρουσία σε Ολυμπιακούς το 2000 στο Σίδνεϊ
«Ήμουν πολύ απογοητευμένος που δεν κέρδισα μετάλλιο. Ήμουν 5ος στη μοναδική μου κούρσα, τα 200μ. πεταλούδα σε ηλικία 15 ετών. Ήταν η πρώτη μου φορά εκτός ΗΠΑ και δεν ήμουν προετοιμασμένος. Ήθελα όμως περισσότερα…».
Για το είδωλο του
«Πάντα θαύμαζα τον Μάικλ Τζόρνταν. Όταν ήμουν παιδί έβλεπα τί έκανε και ήμουν εκστασιασμένος. Ήθελα να κάνω στο κολύμπι ότι έκανε αυτός για το μπάσκετ. Να αλλάξω το άθλημα».
