Connect with us

TOP

Για Νόμπελ ειρήνης η εθνική Αφγανιστάν

Published

on

Με όχημα το ποδήλατό τους οι γυναίκες του Αφγανιστάν προσπαθούν να σπάσουν τα ταμπού και να αποκτήσουν τη θέση που τους αξίζει στην κοινωνία. Πλήθος Ιταλών βουλευτών αναγνώρισε την προσπάθειά τους και πρότειναν την υποψηφιότητα της γυναικείας εθνικής ομάδας για το Νόμπελ ειρήνης.

του Στέφανου Σουλιώτη
[email protected]

Όποιος ξυπνάει αρκετά νωρίς τις Παρασκευές στην Καμπούλ μπορεί να δει επτά-οκτώ γυναίκες με αθλητικά ρούχα και μαντίλα κάτω από το κράνος τους να ποδηλατούν προς την ελευθερία. Θέαμα αρκετά αξιοπερίεργο αν αναλογιστεί κανείς πως αυτό που ορίζει την πόλη είναι το εμπόλεμο παρελθόν της και όχι τα βήματα προς το μέλλον. Οι αθλήτριες της εθνικής ομάδας του Αφγανιστάν κάνουν την επανάστασή τους κόντρα στον κοινωνικό στιγματισμό και τη βία με μοναδικό όπλο τις δύο ρόδες και τα πετάλια. «Πολλά κορίτσια έχουν διαλύσει τα στερεότυπα και έχουν ξεκινήσει ποδηλασία ή άλλο άθλημα», λέει η Ζάχρα Χουσαϊνί, επικεφαλής της γυναικείας εθνικής ομάδας του Αφγανιστάν. «Δεν είναι πάντα εύκολο αλλά είναι γενναίες γυναίκες», προσθέτει με υπερηφάνεια.
Η Χουσαϊνί κατάγεται από το Μπαμίγιαν όπου έχει την έδρα της η ομοσπονδία ποδηλασίας της χώρας. Η γυναικεία ομάδα δημιουργήθηκε το 1986 αλλά μόλις τα τελευταία χρόνια έγινε ενεργή. Σήμερα μετράει στις τάξεις της 40 κορίτσια τα οποία βλέπουν το ποδήλατο σαν τη μοναδική τους διέξοδο. Η ιστορία των γυναικών της εθνικής Αφγανιστάν είδε το φως της δημοσιότητας μέσω ντοκιμαντέρ ξένων ειδησεογραφικών πρακτορείων και σήμερα η ομάδα είναι υποψήφια για το Νόμπελ ειρήνης. 118 βουλευτές του ιταλικού κοινοβουλίου συγκέντρωσαν υπογραφές για τη συγκεκριμένη υποψηφιότητα διότι «οι γυναίκες που κάνουν ποδήλατο στο Αφγανιστάν δίνουν μια μάχη για την ελευθερία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ειρήνη σε μία χώρα όπου μαστίζεται από τον πόλεμο και την τρομοκρατία», όπως αναφέρει ο Ερμέτε Ρελεάτσι, μέλος του Δημοκρατικού κόμματος. «Είναι τιμή μόνο και μόνο να σε προτείνουν για κάτι τέτοιο», σχολιάζει η Χουσαϊνί. «Ως γυναίκες είναι δύσκολο να ποδηλατούμε αλλά το να έχουμε και άνδρες γύρω μας είναι μία τελείως διαφορετική πρόκληση», συμπληρώνει η Χαλίμα Χαμπίμπι, αθλήτρια της Εθνικής ομάδας, εξηγώντας πως οι λεκτικές επιθέσεις, οι προσβολές και τα υποτιμητικά σχόλια που δέχονται είναι πλέον μέσα στο πρόγραμμα.

Κόντρα στα ταμπού
Ακόμα και κατά τη διάρκεια πρόσφατων γυρισμάτων τηλεοπτικής συνέντευξης για το ινδικό catchnews.com η Χουσαϊνί δέχθηκε τις επικρίσεις μιας παρέας αγοριών επειδή απλά καθόταν στο ποδήλατο. Αλλά μιας και το κίνητρό των Αφγανών γυναικών είναι να σπάσουν τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις, εκείνη δεν έσκυψε το κεφάλι παρά τους ζήτησε ευγενικά να απομακρυνθούν γιατί θα ξεκινούσε την προπόνησή της. Εντυπωσιασμένοι από την αποφασιστικότητά της οι νεαροί αποχώρησαν με τον έναν να λέει στον άλλον: «αν μπορούσα να είχε και δεύτερη σύζυγο, θα την παντρευόμουν».
Η αλήθεια είναι πως τα νεαρά κορίτσια δέχονται πολλές προτάσεις γάμου στο Αφγανιστάν, ίσως και περισσότερες από τις απειλές που εκτοξεύουν εναντίον του οι φανατικοί. «Μόλις αυτή την εβδομάδα απέρριψα τρεις προτάσεις», λέει η Χουσαϊνί χασκογελώντας. Ο γάμος είναι το τελευταίο πράγμα που έχουν στο μυαλό τους. Αυτό που ενδιαφέρει την κάθε Χουσαϊνί αυτή τη στιγμή είναι να προωθήσουν την κοινωνική ισότητα στη χώρα τους. Η Χουσαϊνί θέλει να συμμετάσχει και σε αγώνες. Προπονείται τρεις-τέσσερις ώρες την ημέρα και το κάνει γιατί, όπως λέει η ίδια, ελευθερώνεται σωματικά και συναισθηματικά: «Όταν κάνω ποδήλατο, μπορώ να σκεφτώ καλύτερα», σημειώνει.
Τα μεγαλύτερα εμπόδια στο όνειρο των Αφγανών γυναικών έρχονται από τους ακραίους συντηρητικούς. Χρόνια μετά την πτώση του καθεστώτος των Ταλιμπάν, οι γυναίκες εξακολουθούν να δέχονται απειλές από φονταμενταλιστές που αποδοκιμάζουν τις πράξεις τους. «Εντάξει το να μας βρίζουν στο δρόμο είναι κάτι που μπορούμε να το ανεχτούμε. Όμως μερικές φορές μάς πετάνε αντικείμενα». Αλλά η Χουσαϊνί και οι συναθλήτριές βλέπουν όλα αυτά ως πρόκληση που θα τις κάνει δυνατότερες και όχι ως ανασταλτικό παράγοντα.
«Οι γονείς μου πέθαναν όταν ήμουν μικρή και οι αδελφές μου με μεγάλωσαν σαν αγόρι. Όταν ήμουν παιδί είχα όλες τις ελευθερίες και τα προνόμια που θα απολάμβανε ένα νεαρό αγόρι». Αυτή η ελευθερία έκανε την Χουσαϊνί να αποκτήσει διαφορετικές εμπειρίες απ’ο,τι τα περισσότερα κορίτσια στο Αφγανιστάν. «Πιστεύω πως δεν υπάρχει κάτι που να μη μπορώ να το κάνω», προσθέτει γεμάτη αυτοπεποίθηση. Η Χουσαϊνί έκανε για πρώτη φορά πετάλι το 2012 κατά τη διάρκεια των φοιτητικών της χρόνων, φορώντας αντρικά ρούχα για να μην τραβάει την προσοχή. Τώρα αποτελεί έμπνευση για όλες τις συναθλήτριές της.
Είτε κερδίσουν το βραβείο Νόμπελ είτε όχι αυτές οι γυναίκες είναι ήδη νικήτριες. Έχουν ξεπεράσει ταμπού και δείχνουν το δρόμο για μια ειρηνική αλλαγή στην κοινωνία. Η εκδήλωση για την απονομή των βραβείων θα πραγματοποιηθεί το Δεκέμβριο. Υποψήφιοι για το Νόμπελ Ειρήνης είναι μεταξύ άλλων η 85χρονη Αιμιλία Καμβύση και ο 40χρονος Στρατής Βαλιαμός, αμφότεροι από τη Λέσβο, στα πρόσωπα των οποίων συμβολίζεται η ανθρωπιά και αλληλεγγύη των Ελλήνων νησιωτών στους πρόσφυγες.

Οι απόψεις - editorial που δημοσιεύονται στο Sportsfeed απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Sportsfeed το οποίο τηρεί πιστά τις αρχές της ελευθεροτυπίας: Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης. Copyright © 2022 Sportsfeed.gr

*/