Μετά την τοποθέτηση της Κατερίνας Στεφανίδη για το θέμα του συνδυασμού σπουδών και αθλητισμού στις ΗΠΑ (διαβάστε εδώ) αρκετοί αθλητές τοποθετήθηκαν και ίδιοι επί του θέματος θέλοντας να μοιραστούν τις προσωπικές τους εμπειρίες, είτε έμειναν στις ΗΠΑ είτε όχι.
του Παναγιώτη Βότση
[email protected]
Η Στεφανίδη θέλοντας να βοηθήσει ζήτησε να ανοίξει συζήτηση και διάλογος με τους νεότερους που τώρα πάνε ή σκέφτονται να συνεχίσουν τη ζωή και την αθλητική τους καριέρα στις ΗΠΑ. Οι εμπειρίες όλων όσοι έχουν πραγματοποιήσει το υπερατλαντικό ταξίδι, είναι ιδιαίτερα χρήσιμες και μπορούν να αποτελέσουν οδηγό για τους νεότερους. Η τοποθέτηση των αθλητών και αθλητριών στηρίζονται σε δύο βασικά ερωτήματα. Το πρώτο αφορά στο πως βίωσαν οι ίδιοι αυτήν την εμπειρία, τι δυσκολίες αντιμετώπισαν, τι πράγματα πήραν και τι θα έκανα διαφορετικά, ενώ το δεύτερο αφορά στο κατά πόσο θα έκαναν διαφορετική επιλογή αν μπορούσαν να πάνε πίσω το χρόνο. Στο δεύτερο μέρος, προκειμένου να αναδείξουμε όλες τις πλευρές του ζητήματος, συμπεριλάβαμε και την άποψη αθλήτριας η οποία πήγε μεν στην Αμερική, όμως συμειδητοποίησε ότι δεν της ταίριαζε και γύρισε πίσω στην Ελλάδα. Ακολουθούν οι τοποθετήσεις:
Γεωργία Στεφανίδη – άλμα επί κοντώ (πανεπιστήμιο της Τζόρτζια)
Θεωρώ ότι όλες οι εμπειρίες που έζησα στην Αμερική, θετικές και αρνητικές, με βοήθησαν να ωριμάσω σαν άνθρωπος και να καταλάβω τι θέλω από την αθλητική και την επαγγελματική καριέρα μου. Προφανώς και δεν ήταν όλα ακριβώς έτσι όπως τα περίμενα και τα ήθελα… Αλλά πηγαίνοντας στην Αμερική πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι δεν θα τα βρουμε όλα ιδανικά. Από την προσωπική μου εμπειρία στην Αμερική, μπορώ να πω πως κέρδισα πιο πολλά από ότι έχασα. Με την αθλητική μου υποτροφία, κατάφερα να πάρω ένα πολύ καλό πτυχίο από ένα διακεκριμένο πανεπιστήμιο και στην συνέχεια μου δόθηκε η ευκαιρία να πάρω και μεταπτυχιακό πάνω στο αντικείμενο που με ενδιαφέρει! Μπόρεσα μέσα σε 5 χρόνια να πάρω δυο πτυχία και παράλληλα να εκπροσωπήσω το πανεπιστήμιο μου στους αγώνες. Αθλητικά μπορεί να μην κατάφερα όλα όσα ήθελα αλλά είμαι ευγνώμων για όλα αυτά που μου πρόσφερε το πανεπιστήμιο. Εξάλλου πρωταθλητισμό δεν μπορούμε να κάνουμε για πάντα. Πρέπει πάντα να έχουμε και ένα plan B! Αν γύριζα το χρόνο πίσω σίγουρα θα ξαναπήγαινα στην Αμερική για τις σπουδές μου γιατί θεωρώ ότι ο συνδυασμός σπουδών και αθλητισμού εκεί γίνεται πιο οργανωμένα. Τώρα που ξέρω, μπορεί να έπαιρνα κάποιες άλλες μικρές αποφάσεις διαφορετικά αλλά δυστυχώς είναι αδύνατο να ξέρεις κάποια πράγματα πριν να τα ζήσεις…
Αναΐς Καραγιάννη – 60μ / 100μ εμπόδια (πανεπιστήμιο του Φόρντχαμ)
Η αλήθεια ειναι ότι θα έπρεπε να το ψάξω παρά πολύ να βρω ένα πανεπιστήμιο που θα μου ταίριαζε πολύ για να πάω ξανά, αλλά και πάλι θα το σκεφτόμουν αρκετά. Εγώ δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ, και το λέω σαν ένα κορίτσι που έχει μεγαλώσει μιλώντας αγγλικά με την οικογένεια της και πήγαινα σε αμερικανικό σχολιο και έχω ταξιδέψει Αμερική αρκετές φορες. Η αλλαγή είναι τεράστια, από την προπόνηση που κάνουν, μέχρι το τι τρώνε, η νοοτροπία τους, το πως συμπεριφέρονται και πολλά αλλά. Το καλό που προσφέρει η Αμερική είναι ότι μπορείς να σπουδάζεις αυτό που θέλεις παράλληλα με τον αθλητισμό. Το κακό είναι ότι η θα πας σε καλό πανεπιστήμιο αθλητικά ή θα πας σε καλό πανεπιστήμιο. Αν επιλέξεις να πας σε καλό πανεπιστήμιο και περιμένεις να τα πας καλά αθλητικά , θα είσαι πολύ απογοητευμένος με την απόδοση σου, γιαυτο κιόλας αποφάσισα να γυρίσω Αθήνα εγώ. Σε δελεάζει η σκέψη ότι είναι τόσα τα λεφτά που σου προσφέρονται, και ότι πας με υποτροφία, και πας με ένα όνειρο που εν τέλει μπορεί να μην πραγματοποιηθεί έτσι όπως φαντάστηκες. Εγώ είχα προβλήματα με τους προπονητές εκεί που ήμουν, αν και μου άρεσε παρά πολύ το πανεπιστήμιο και όλη η ζωή της Νέας Υόρκης, το αθλητικό κομμάτι με στεναχώρησε πολύ. Αν κάποιος σκέφτεται να πάει Αμερική πρέπει να απόφασισει ποιος θέλει να είναι ο βασικό του στόχος, ο αθλητισμός ή οι σπουδές. Και τότε να μπει στην διαδικασία να δει που θέλει να πάει, να εξασφαλίσει ότι θα υπάρχει πολύ καλή επικοινωνία με τον προπονητή για να πάει σε ένα πανεπιστήμιο που θα του ταιριάξει ακριβως και να μην μπαίνει στον κόπο τσάμπα. Δεν είναι μικρή διαδικασία αυτή, και πρέπει να είσαι έτοιμος για μία καινούργια ζωή μακριά από της συνήθειές σου, την οικογένεια σου, τους φίλους σου και όλα τα σχετικά.
Δήμητρα Γναφάκη – 400μ εμπόδια (πανεπιστήμιο του Άκρον)
Αμερική… η χώρα των ευκαιριών! Οι σπουδές στην Αμερική είναι μια τεράστια εμπειρία ζωής για μενα. Πήρα την απόφαση να φύγω στην Αμερική πολύ βιαστικά. Δεν σκέφτηκα είναι η αλήθεια αλλά ούτε και φοβήθηκα. Θυμάμαι ξύπνησα μια μέρα και είπα στους γονείς μου θα πάω να σπουδάσω στην Αμερική. Ο μόνος που μου είχε θίξει το θέμα των σπουδών στην Αμερική ήταν ο προπονητής μου, Μιχάλης Μανουσάκης. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μου είπε: «Θα σου έρθουν προτάσεις να σπουδάσεις Αμερική, μην τυχόν και δεν φύγεις», μεταξύ σοβαρού και αστείου. Όλα έγιναν με συνοπτικές διαδικασίες, δεν κοίταξα όλα τα πανεπιστήμια που είχα προτάσεις μίλησα με μερικά μέχρι που μίλησα με την προπονήτρια μου μέσω Skype και επέλεξα αυτήν με συνοπτικές διαδικασίες πάλι διότι ένιωσα ότι είχαμε πολλά κοινά και στον τρόπο προπόνησης αλλά και ότι είναι και καλή στην δουλειά της. Έχω παρατηρήσει ότι λειτουργώ πολύ με το ένστικτο το οποίο μπορεί να είναι καλό αλλά και κακό την ίδια στιγμή. Mέχρι στιγμής μου έχει βγει σε καλό. Πιστεύω πολύ στο ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Όχι, δεν μετανιώνω στιγμή για τις επιλογές που έκανα. Έφτασα πολλές φορές στο σημείο να πω θέλω να γυρίσω πίσω αλλά ποτέ δεν το έκανα πραγματικά. Το να γυρίσω πίσω θα ήταν ξεκάθαρη αποτυχία για εμένα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν δυσκολεύτηκα. Πέρασα πολλές δυσκολίες ειδικά με τις εναλλαγές προπονητών μετά την αναγκαστική αποχώρηση της προπονήτριας μου λόγω της εγκυμοσύνης της μετά το πρώτο μου εξάμηνο στην Αμερική. Στη συνέχεια ήρθαν άλλοι προπονητές όπου δεν ταίριαξα, τραυματισμοί, όλα είναι μέσα στο παιχνίδι όμως. Τις δυσκολίες που έχουμε περάσει τα παιδιά που πήραμε την απόφαση να φύγουμε είναι δύσκολο να τις περιγράψουμε. Παρόλα αυτά η συμβουλή που θα έδινα στα νεότερα παιδιά είναι να κάνουν πάντα αυτό που τους λέει η καρδιά τους και να μην φοβούνται το άγνωστο, γιατί κρύβει εκπλήξεις που σου αλλάζουν τη ζωή. Η Αμερική για μένα είναι ένα μαγικό ταξίδι που έφτασα στο σημείο την τελευταία μου χρόνια να απολαμβάνω την κάθε στιγμή γιατί το ταξίδι τελειώνει σύντομα. Περνάνε τα χρόνια και πολλές φορές κολλάμε σε πράγματα που δεν θα έπρεπε να δίνουμε καν σημασία. Αυτό βλέπω τώρα που κοιτάω πίσω. Δεν θα άλλαζα αυτήν την εμπειρία με τίποτα στον κόσμο, οι άνθρωποι που γνώρισα, οι φιλίες που έκανα, αλλά και πάνω από όλα το πόσο δυνατή με έκανε όλο αυτό. Νιώθω ότι μπορώ να κάνω τα πάντα πλέον χωρίς ενδοιασμούς και φόβους. Αν το ξανά έκανα τώρα ίσως και να έκανα τις ίδιες επιλογές αλλά θα συμβούλευα όποιον θέλει να φύγει, να ενημερωθεί πρώτα για τα πανεπιστήμια και τις σπουδές που θέλει να κάνει διότι όπως είπε και η Κατερίνα κάποιος μπορεί να έχει ως προτεραιότητα το ακαδημαϊκό παραπάνω από το αθλητικό κομμάτι η το αντίθετο και υπάρχουν τα ανάλογα πανεπιστήμια για το τι ψάχνει ο καθένας. Ένα μεγάλο μπράβο στην Κατερίνα που πήρε αυτήν τη πρωτοβουλία να κάνουν με τo Sportsfeed αυτό το άρθρο.
