Ένα Ολυμπιακό όριο και ένα μεγάλο ατομικό ρεκόρ που κρατά ολοζώντανο το Ολυμπιακό όνειρο ήταν ο απολογισμός των δύο αθλητριών του Ναπολέοντα Κεφαλόπουλου από το βαλκανικό βάδην.
Με χρόνο 1:30:25 η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη έπιασε το όριο για τους 2ους Ολυμπιακούς Αγώνες της καριέρας της μετά από αυτούς του Ρίο, και πάει για ακόμα καλύτερους χρόνους στο μέλλον. Η 35χρονη αθλήτρια από την Καρδίτσα που κάνει άθλο για να προπονείται καθημερινά έδειξε για άλλη μία φορά το ταλέντο της. Το ίδιο όμως έκανε και η συναθλήτριά της, Χριστίνα Παπαδοπούλου, η οποία, παρά τις δύσκολες συνθήκες του αγώνα, συνέτριψε το ατομικό της ρεκόρ, από 1:38:23 σε 1:36.33. Με αυτή την επίδοση είναι πιο κοντά στο Ολυμπιακό όνειρο καθώς βελτίωσε αισθητά τη θέση της στο ράνκινγκ. Ακολουθούν οι δηλώσεις των αθλητριών αλλά και η αφιέρωση τους:
Αντιγόνη Ντρισμπιώτη
«Ησύχασα τώρα που ξεμπέρδεψα με το όριο. Είχε πάρα πολύ αέρα και αρκετό κρύο, τα οποία δυσκόλεψαν την προσπάθειά μας. Ήταν η πρώτη μου επαφή φέτος με το 20άρι και δεν περίμενα να πάει τόσο γρήγορα, αλλά η προπόνηση βγήκε. Για λίγο έχασα και το πανελλήνιο ρεκόρ στο 10ρι. Δεν το κυνηγούσα αλλά νομίζω ότι ήταν εφικτό. Το δεύτερο 10ρι ήταν λίγο πιο δύσκολο και χρειάζομαι λίγη βελτίωση εκεί. Η Ουκρανή είχε φύγει 60-70 μέτρα μπροστά και διατήρησε το ρυθμό της, οπότε δεν θα έλεγα ότι είχα κάτι να κυνηγήσω, ήμουν μόνη μου. Την Ουκρανή που με κέρδισε στο τέλος δεν την είχα δει καν ότι ήταν πίσω μου γιατί εγώ κοιτούσα το δικό μου αγώνα. Για εμένα σημασία είχε το όριο, δεν κυνηγούσα τη θέση. Είμασταν από τους τυχερούς που τρέξαμε έστω έναν αγώνα εν μέσω αυτής της κατάστασης, και ακόμα περισσότερο που πήγαμε όλοι καλά. Δεν ξέρουμε από εδώ και πέρα πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Εύχομαι όμως να μιμηθούμε τους Ολυμπιακούς του 2004 στους οποίους είχαμε πλήρη ομάδα στο βάδην. Μακάρι να πάμε και οι τρεις καλά γιατί ανεβαίνει το επίπεδο στο βάδην και η μία στηρίζει και δίνει κουράγιο στην άλλη».
Χριστίνα Παπαδοπούλου
«Είμαι πολύ χαρούμενη που πήγαν όλα καλά. Είχαμε τρομερό αντίθετο αέρα όπου ήταν ανοιχτά, και από την προθέρμανση είπα στον εαυτό μου ότι θα είναι δύσκολος αγώνας να τερματίσουμε. Στη στροφή σχεδόν μας έπαιρνε ο αέρας. Εν τέλει μας βγήκε σε καλό, φάνηκε ότι είμαστε σε καλή κατάσταση. Όλη η προσπάθεια που έχουμε κάνει εγώ, ο προπονητής αλλά και όλο το γκρουπ στις προπονήσεις, απέδωσε. Δεν είναι ατομική, είναι ομαδική η προσπάθεια και δείχνουμε με αυτές τις εμφανίσεις ότι βγαίνει η προπόνηση ενώ είναι ακόμα πάρα πολύ νωρίς. Ειδικά και με όσα έγιναν στον προηγούμενο αγώνα στην Πάτρα ήθελα να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μπορώ να πάω και πιο γρήγορα και να μην υπάρχει ζήτημα στο ράνκινγκ με έναν πιο αργό αγώνα. Θέλω να κάνω έναν εξίσου καλούς αγώνες στη συνέχεια, επόμενος στόχος είναι το πανελλήνιο πρωτάθλημα».
Οι αφιερώσεις σε προπονητή και οικογένεια
Για κάθε αθλητή ένα από τα πιο ωραία κομμάτια μετά από έναν καλό αγώνα είναι το «ευχαριστώ» μέσω της αφιέρωσης προς το άτομο ή τα άτομα τα οποία συνέβαλαν με τον τρόπο τους σε αυτό το αποτέλεσμα. Για τις δύο αθλήτριες δεν μπορούσε να λείπει από αυτή τη θέση ο προπονητής τους, Ναπολέων Κεφαλόπουλος, αλλά και οι οικογένειές του που τις στηρίζουν έμπρακτα σε κάθε τους βήμα. Η Ντρισμπιώτη δήλωσε: «Σίγουρα αφιερώνω το όριο στον προπονητή μου αλλά και στην οικογένειά μου που με στηρίζει συνεχώς. Θέλω όμως να κάνω ιδιαίτερη αναφορά στον μπαμπά μου που αυτή την περίοδο περνάει μία περιπέτεια με την υγεία του και ήταν στη σκέψη μου σε όλη τη διάρκεια του αγώνα». Από τη μεριά της η Παπαδοπούλου τόνισε: «Το νέο ατομικό ρεκόρ το αφιερώνω στον κύριο Ναπολέων που είναι παρών όλη μέρα κάθε μέρα και πιστεύει σε εμένα, όταν δεν με έχει πιστέψει κανένας άλλος. Θέλω όμως να το αφιερώσω και στην οικογένειά μου και το αγόρι μου. Δεν έχω στήριξη από το ΣΕΓΑΣ οπότε δουλεύουν σκληρά και μου στέλνουν εκείνοι χρήματα από την Αυστραλία για να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Όπως και η γιαγιά μου με την οποία μένω εδώ και κάνει τα πάντα για να με προσέξει. Μακάρι να είχα χορηγούς να ευχαριστήσω, αλλά σε αυτή την προσπάθεια είμαστε… οικογενειακά».
