Χθες είχα την τύχη να παρακολουθήσω το ντοκιμαντέρ “Desert Runners” («Δρομείς της ερήμου» – παραγωγής 2013), της Αμερικανίδας Τζένιφερ Στάινμαν, το οποίο προβλήθηκε στο πλαίσιο του 16ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Αν χρειάζεστε ένα κίνητρο για να αποδράσετε από την αφόρητη ρουτίνα της καθημερινότητάς σας και να αδράξετε τη μέρα, απλά δείτε το.
του Νίκου Κούδα
[email protected]
follow me @nkoudas
Λένε ότι η μεγαλύτερη και πιο μοναχική έρημος είναι πολλές φορές αυτή της ανθρώπινης καρδιάς. Παρακολουθώντας τους «Δρομείς της ερήμου» ένιωσα πραγματικά το πόση αλήθεια εσωκλείει μέσα της αυτή η φράση. Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί τέσσερις απλούς ανθρώπους -τον 56χρονο Ντέιβ από την Ιρλανδία, τον 33χρονο Ρίκι από τις Η.Π.Α., την 25χρονη Σαμάνθα από την Αυστραλία και τον 41χρονο Τρεμέιν από την Αγγλία- στην προσπάθειά τους να γίνουν οι απόλυτοι υπερμαραθωνοδρόμοι, συμμετέχοντας στον διάσημο για τη σκληρότητά του αγώνα «4 Deserts» («4 Έρημοι»).
Σκοπός των τεσσάρων ηρώων μας είναι να ολοκληρώσουν το περίφημο Γκραν Σλαμ, δηλαδή να τερματίσουν με επιτυχία και στους 4 υπερμαραθωνίους που απαρτίζουν τη δοκιμασία μέσα σε ένα ημερολογιακό έτος. Για να το πετύχουν θα πρέπει να διασχίσουν τις τέσσερις μεγαλύτερες ερήμους του πλανήτη: Ατακάμα (Χιλή), Γκόμπι (Κίνα), Σαχάρα (Αίγυπτος), Ανταρκτική. Μοναδικά εφόδια που επιτρέπεται να έχουν μαζί τους για να επιβιώσουν είναι όσα επιτρέπεται να κουβαλήσουν στο σακίδιο πλάτης που έχουν πάντα μαζί τους.
Σύντομα, οι ερασιτέχνες δρομείς αντιλαμβάνονται ότι το εγχείρημά τους είναι πολύ πιο δύσκολο απ’ ό,τι περίμεναν, όχι τόσο λόγω των αβάσταχτων καιρικών συνθηκών και των σκληρών, αφιλόξενων τοπίων που καλείται να αντιμετωπίσει το σώμα τους, όσο κυρίως για τους προσωπικούς δαίμονες που καλούνται να αντιμετωπίσουν στα ατελείωτα, μοναχικά χιλιόμετρα που πρέπει να καλύψουν. Μία πραγματική δοκιμασία για το σώμα, την ψυχή και το πνεύμα, θα αποκαλύψει στον καθένα από τους πρωταγωνιστές τα όριά του, καθώς και την εσωτερική δύναμη που δεν ήξερε ότι έκρυβε μέσα του. Χαρά, θλίψη, θρίαμβος, πόνος και απογοήτευση εναλλάσσονται όπως ακριβώς και στη ζωή, προσφέροντας στον θεατή σπάνιες ανθρώπινες στιγμές.
Τολμώ να πω ότι έφυγα από την αίθουσα νιώθοντας σοφότερος και πιο «γεμάτος», κάτι που είχα πολύ καιρό να αισθανθώ βγαίνοντας από μία κινηματογραφική αίθουσα…
Δείτε το γιατί:
• Σε ταξιδεύει στις 4 γωνίες της Γης, με εντυπωσιακή φωτογραφία και φυσικά τοπία απίστευτης ομορφιάς που κυριολεκτικά καθηλώνουν.
• Διηγείται ορισμένες πολύ δυνατές προσωπικές ιστορίες, αποτυπώνοντας με ωμό ρεαλισμό αλλά και απαράμιλλη ευαισθησία μία τεράστια γκάμα συναισθημάτων.
• Είναι ένας αληθινός ύμνος στη δύναμη της ανθρώπινης επιμονής και αποφασιστικότητας, καθώς και στην αξία της πραγματικής φιλίας.
[youtube id=”R9jc34V-98E” width=”620″ height=”360″]
Δυστυχώς το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε χθες (17/3) για δεύτερη και τελευταία φορά στο πλαίσιο του Φεστιβάλ. Αναζητήστε το σε DVD.
