Ένας αγώνας έμεινε. Ένας για να ολοκληρωθεί η υπέρβαση την Εθνικής ομάδας βόλεϊ των ανδρών. Απόψε περίπου στα μεσάνυχτα η Εθνική Σταχτοπούτα θα μεταμορφωθεί σε πριγκίπισσα.
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Τον Μάιο του 2014 η Εθνική ανδρών χρειαζόταν νίκη με 3-0 ή 3-1 κόντρα στην Σλοβακία (που με ένα σετ έπαιρνε την απευθείας πρόκριση) για να περάσει στα μπαράζ πρόκρισης του ευρωβόλεϊ, αλλά στο κλειστό του Ρέντη γνωρίσαμε μία από τις πιο οδυνηρές ήττες της πρόσφατης ιστορίας μας με 3-0.
Ένα χρόνο αργότερα, η Εθνική βρίσκεται μπροστά στο ίδιο σταυροδρόμι: Νίκη με 3-0 ή 3-1 επί της Κίνας την στέλνει στο φάιναλ 4 του world league, ενώ οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα μας αφήνει εκτός.
Ένα χρόνο αργότερα όμως η Εθνική βρίσκεται σ’ αυτή τη θέση έχοντας κερδίσει δύο φορές (με ανατροπή του σκορ μάλιστα από 0-2) την Σλοβακία, έχοντας επιδείξει φανερά βήματα προόδου.
Το σημερινό ματς με την Κίνα είναι κομβικό, είναι καθοριστικό, ωστόσο από την άλλη μόνο θετικά μπορεί να φέρει για το ελληνικό βόλεϊ.
Το ότι φτάσαμε να παίζουμε την πρόκριση στο φάιναλ 4 την τελευταία αγωνιστική είναι από μόνο του μεγάλη επιτυχία αφού ας μην ξεχνάμε ότι στο Μεξικό δεν υπήρχαν οι Τζούριτς, Στεφάνου.
Κι όμως όπως προφητικά είχαμε γράψει στον δεκάλογο του Γιατί να δω την Εθνική στο Νο5 και στο Νο 6 αυτή η ομάδα ποτέ δεν πετάει λευκή πετσέτα και σχεδόν ποτέ κανένας αγώνας της δεν είναι βαρετός.
Κι αυτό που περιμένουμε όλοι σήμερα είναι να επιβεβαιωθεί και το Νο 10 το οποίο έλεγε: «Γιατί αυτή η παλιοπαρέα, η οποία πέρσι συγκλόνισε με τις εμφανίσεις της (τότε στο κλειστό του Ευόσμου) στους ημιτελικούς και τους τελικούς του ευρωπαϊκού λιγκ, αξίζει το χειροκρότημα και χρειάζεται την ώθηση του κόσμου για να μετατρέψει κι αυτό το καλοκαίρι σε ένα σκαλοπάτι προς τα πάνω».
Σήμερα όλοι οι δρόμοι της Θεσσαλονίκης πρέπει να οδηγούν στο Αλεξάνδρειο γιατί αυτή η ομάδα το αξίζει.
