26 Ιουνίου 2005. Οι 2.500 θεατές, όπως αναφέρει το επίσημο στατιστικό της FIVB, που βρέθηκαν εκείνο το βράδυ στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο δεν μπορούσαν να γνωρίζουν ότι παρακολουθούσαν έναν κατά κάποιο τρόπο ιστορικό αγώνα της Eθνικής ομάδας βόλεϊ ανδρών.
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Η ομάδα του Κώστα Χαριτωνίδη ηττήθηκε με 3-1 (15-25, 25-22, 25-17, 25-20) από την Αργεντινή, στον τελευταίο εντός έδρας αγώνα της για το παγκόσμιο λιγκ 2005, που έμελλε να ήταν κι ο τελευταίος της αγώνας στην διοργάνωση για μια ολόκληρη δεκαετία (εξ ου και η ιστορικότητα του).
Μετά από μια περίοδο όπου το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα συμμετείχε σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις, η χαμένη ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων (με την απίθανη ανατροπή που δεχθήκαμε στον προημιτελικό με τις ΗΠΑ) κι η χαμένη ευκαιρία ου ακολούθησε στο ευρωβόλεϊ 2005 (μείναμε εκτός τετράδας για ένα σετ) ήταν η απαρχή μιας δύσκολης περιόδου η οποία έφερε στην επιφάνεια και τα ουκ ολίγα προβλήματα που αντιμετώπιζε ο χώρος.
Προβλήματα που διογκώθηκαν με την εμφάνιση της οικονομικής κρίσης… Το παγκόσμιο λιγκ έμοιαζε πια με απαγορευμένο καρπό, τόσο αγωνιστικά, όσο και οικονομικά με την Εθνική να αρκείται στο τίμιο αλλά πτωχό ευρωπαϊκό λιγκ ψάχνοντας την ευκαιρία για να επανέλθει ξανά στο προσκήνιο.
Κι αυτή η ευκαιρία δόθηκε πέρσι το καλοκαίρι όταν η ομάδα του Σωτήρη Δρίκου κατάφερε να φτάσει στον τελικό του ευρωπαϊκού, όπου ναι μεν έχασε, αλλά λίγους μήνες αργότερα η επέκταση του παγκόσμιου λιγκ στο οποίο συμμετέχουν 32 ομάδες μας βρήκε να συμμετέχουμε ξανά στην κορυφαία ετήσια γιορτή του παγκόσμιου βόλεϊ.
Κάποιοι γκρίνιαξαν γιατί «δεν είναι πλέον το ίδιο παγκόσμιο λιγκ κι εμείς είμαστε στην 3η κατηγορία», αλλά στην Ελλάδα πάντα θα βρίσκουμε κάτι για να γκρινιάζουμε.
Η χαρά των αθλητών, οι οποίοι την ημέρα της ανακοίνωσης της επιστροφής μας στο WL προσπαθούσαν να επιβεβαιώσουν ότι δεν επρόκειτο για φάρσα, ήταν η καλύτερη απάντηση. Κι η ίδια χαρά κι ανυπομονησία κυριαρχεί στις τάξεις των διεθνών, οι οποίοι σήμερα το βράδυ έχουν την πρώτη τους συγκέντρωση κι από αύριο πιάνουν δουλειά με το κλειστό γυμναστήριο Πολίχνης να είναι η έδρα τους μέχρι τα τέλη του μήνα.
Από το πρώτο κομμάτι των προπονήσεων απουσιάζει ο αρχηγός (και βαρόμετρο) της ομάδας Δημήτρης Τζούριτς ο οποίος αγωνίζεται στους τελικούς του ιταλικού πρωταθλήματος με την Τρεντίνο, ωστόσο από το γκρουπ των 16 αθλητών που έχει επιλέξει ο Σωτήρης Δρίκος μόλις δύο έχουν την εμπειρία του παγκόσμιου λιγκ: Ο λίμπερο του Ολυμπιακού Γιώργος Στεφάνου και ο διαγώνιος (ο οποίος στην Εθνική λογίζεται ως κεντρικός) της ιταλικής Αλεσάνο Τόλης Αρμενάκης.
Ο Στεφάνου δεν ήταν στην 12άδα των αγώνων με την Αργεντινή, αλλά αγωνίστηκε στα τελευταία (γενικά) ματς της Εθνικής στο WL στις αρχές Ιουλίου στο Βελιγράδι (όπου χάσαμε και τα δύο ματς κόντρα στην Σερβία).
Τώρα δέκα χρόνια αργότερα βρίσκεται ξανά στις επάλξεις, συνεχίζοντας να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην γαλανόλευκη και παίζοντας ουσιαστικά το ρόλο του πάτερ φαμίλια, καθώς αυτός ο Αρμενάκης κι ο Ταμπουρατζής είναι οι μοναδικοί άνω των 30 που βρίσκονται στο συγκεκριμένο γκρουπ.
Κι η δική τους εμπειρία σε συνδυασμό με το ταλέντο και την τρέλα των υπολοίπων ελπίζουμε όλοι ότι θα αποδειχθεί καθοριστική σ’ αυτή τη μεγάλη επιστροφή. Όπου ναι μεν μέχρι στιγμής κανείς από τους εμπλεκόμενους δεν έχει ορίσει έναν ξεκάθαρο στόχο, αλλά στο μυαλό όλων είναι το φάιναλ φορ… Από τους τρεις ομίλους του 3ου γκρουπ στην τελική φάση προκρίνεται στην τελική φάση (3-4 Ιουλίου) η διοργανώτρια Σλοβακία και ο πρώτος κάθε ομίλου με την Σλοβακία να βρίσκεται στον όμιλο μας μαζί με Κίνα και Μεξικό.
Το σύστημα διεξαγωγής προβλέπει δύο τουρνουά (όπου θα παίξουν όλοι εναντίον όλων) με το πρώτο να διεξάγεται το τριήμερο 12-14 Ιουνίου στην πόλη Τέπικ του Μεξικό και το δεύτερο το διάστημα 19-21 Ιουνίου στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο Θεσσαλονίκης.
