Επικοινωνιακά ο Λευτέρης Αυγενάκης όχι βγήκε αλώβητος από την Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της βουλής, αλλά εμφανίστηκε ως κυρίαρχος του παιχνιδιού.
του Σταύρου Γεωργακόπουλου
[email protected]
Παρά τις πολλές ενστάσεις για τη συνταγματικότητα κάποιων διατάξεων, το αθλητικό νομοσχέδιο πήρε τον δρόμο προς την ολομέλεια για να ψηφιστεί την Παρασκευή. Η κυβέρνηση έδειξε συσπειρωμένη, έστω και αν η Φωτεινή Πιπιλή, για παράδειγμα, εξέφρασε το μεσημέρι της Τετάρτης τις αντιρρήσεις της για τα όρια ηλικίας.
Το ρεπορτάζ θέλει και τον υφυπουργό Αθλητισμού να επανεξετάζει το όριο των 70 ετών. Από το περιβάλλον του προκύπτει η πρόθεσή του να το ανεβάσει στα 72 χρόνια ως ένδειξη καλής θέλησης. Την ίδια ώρα, πάντως, αρκετά κυβερνητικά στελέχη προαναγγέλλουν σύμπλευση του Αυγενάκη με την πρωτοβουλία της ΕΟΕ για θέσπιση ορίου ηλικίας στα 75 χρόνια. Βλέπουμε, λοιπόν, την παλάντζα μεταξύ 72 και 75. Με τα προγνωστικά να γέρνουν προς τη δεύτερη επιλογή. Για απλούς και ευνόητους λόγους. Ο υφυπουργός θα δείξει μεγαλόψυχος και θα προτάξει την ηρεμία του αθλητικού κινήματος στην ευθεία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Επίσης σε γενικές γραμμές θα πετύχει τον στόχο της ανανέωσης, καθώς ο Γιώργος Βασιλακόπουλος είναι πάνω και από το όριο των 75 ετών.
Για την αναδρομικότητα υπάρχει μία ανοικτή συζήτηση, εντός των τειχών, με την Επιστημονική Επιτροπή της βουλής. Κι αυτή η παράμετρος μπορεί να εκλείψει από τη στιγμή που θα ισχύσει το όριο ηλικίας και η δέσμευση της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής για άμεση εναρμόνιση όλων των αθλητικών ομοσπονδιών με τα καταστατικά των διεθνών φορέων κάθε αθλήματος.
Οι δύο τροποποιήσεις δεν επιβεβαιώνονται από το περιβάλλον του Αυγενάκη. Αλλά όποιος γνωρίζει τον χάρτη των ισορροπιών στην κυβέρνηση, προφανώς θα στοιχημάτιζε πώς όχι μόνο θα αποτυπωθούν στο νομοσχέδιο, αλλά και πως θα βοηθήσουν τον υφυπουργό Αθλητισμού να πετύχει ουσιαστικά τον στόχο του και παράλληλα να βγει διπλά ωφελημένος στο επικοινωνιακό κομμάτι.
