Ο «αθάνατος» πλέον Σπύρος Καπράλος πήρε μία θέση την οποία άξιζε και με το παραπάνω, με δεδομένο ότι έχει προσφέρει τα μέγιστα στον ελληνικό αθλητισμό και τη διοίκησή του.
του Παναγιώτη Βότση
[email protected]
Ποιος είναι όμως ο πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής επιτροπής και πλέον μέλος της ΔΟΕ; Ας δούμε τα σημαντικά στοιχεία της πορείας του:
Γεννήθηκε στην Ελλάδα στις 15/4/1955. Το 1978, στην ηλικία των 23 πήρε το πτυχίο του στα οικονομικά από το πανεπιστήμιο Αθηνών και τον επόμενο χρόνο αποφοίτησε με MBA από το Ευρωπαϊκό ινστιτούτο διοίκησης επιχειρήσεων (INSEAD) στη Γαλλία. Αμέσως μετά το πέρας των σπουδών του ξεκίνησε να δουλεύει στον τραπεζικό όμιλο Bankers Trust που δραστηριοποιείται σε Νέα Υόρκη, Παρίσι, Αθήνα Μιλάνο και Λονδίνο, στον οποίο έμεινε μέχρι και το 1990, αφού είχε ανελιχθεί σε αντιπρόεδρο. Στη συνέχεια της καριέρας του, από το 1990 έως το 2000 πέρασε από υψηλόβαθμες διοικητικές θέσεις στην ελληνική τραπεζική κοινότητα, προτού διατελέσει αντιπρόεδρος της εθνικής τράπεζας της Ελλάδας. Από το 2004 έως το 2010 ήταν επικεφαλής του χρηματιστηριακού ομίλου Αθηνών (Athens Exchange) και από το 2008 έως το 2010 επικεφαλής της ομοσπονδίας ευρωπαϊκών χρηματιστηρίων. Από το 2011 δραστηριοποιείται στο ναυτιλιακό τομέα όντας πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Starbulk.
Το αξιοσημείωτο όμως είναι ότι πέρα από την επαγγελματική του καριέρα, ασχολήθηκε σε υψηλό επίπεδο και με τον πρωταθλητισμό. Στα χρόνια των σπουδών του ήταν κολυμβητής, με διακρίσεις σε εθνικό επίπεδο. Στη συνέχεια όμως τον κέρδισε το πόλο, με την εθνική ομάδα του οποίου συμμετείχε σε δύο Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1980 στη Μόσχα (10η θέση) και το 1984 στο Λος Άντζελες (8η θέση), πετυχαίνοντας μάλιστα και 8 τέρματα. Αυτή του η ιδιότητα τον κάνει το δεύτερο Έλληνα Ολυμπιονίκη «αθάνατο» μετά τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο.
Όταν ολοκλήρωσε την αθλητική του καριέρα, η αγάπη του για το χώρο τον ώθησε να ασχοληθεί με τη διοίκηση του αθλητισμού, ξεκινώντας από τη θέση του αντιπροέδρου της κολυμβητικής ομοσπονδίας Ελλάδας (ΚΟΕ) την περίοδο 1991-1993. Η θέση του αυτή του άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (ΕΟΕ), η οποία του εμπιστεύτηκε τη θέση του προέδρου Ολυμπιακής προετοιμασίας και του επικεφαλής της αποστολής για την Ατλάντα το 1996. Τα επόμενα χρόνια δεν μπορούσε να λείπει από το εγχείρημα «Αθήνα 2004», αφού ήταν αθλητικός διευθυντής στην επιτροπή που έθεσε την επίσημη υποψηφιότητα την περίοδο 1996-1997 και στη συνέχεια εκτελεστικός διευθυντής της οργανωτικής επιτροπής την περίοδο 2000-2004. Η τότε κυβέρνηση του έδωσε μάλιστα ειδική υπουργική θέση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004. Από το 2009 μέχρι και σήμερα είναι πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, καλούμενος να διαχειριστεί μία αντικειμενικά δύσκολη περίοδο για τον ελληνικό αθλητισμό.
Με την τελευταία του ιδιότητα έχει συμμετάσχει και σε πολλές ευρωπαϊκές επιτροπές και ομοσπονδίες, με σημαντικότερη την ομοσπονδία ευρωπαϊκών Ολυμπιακών επιτροπών, η οποία τον όρισε επικεφαλής της οργανωτικής επιτροπής των 1ων ευρωπαϊκών αγώνων του Μπακού το 2015 και των 2ων που διεξάγονται αυτές τις ημέρες στο Μινσκ.
Η παρουσία του στη ΔΟΕ είχε ξεκινήσει μερικά χρόνια πριν σε επιτροπές ειδικού ενδιαφέροντος όπως η επιτροπή πολιτισμού και Ολυμπιακής κληρονομιάς (2015-2019), η επιτροπή Ολυμπιακής παιδείας (2014-2015) και η επιτροπή Ολυμπιακής αλληλεγγύης (2018-σήμερα). Το 2006 είχε δεχθεί την ύψιστη τιμή του Ολυμπιακού κινήματος, το βραβείο του Ολυμπιακού τάγματος, ενώ το 2015 πήρε για την προσφορά του άλλο ένα τιμητικό βραβείο από την κυβέρνηση του Αζερμπαϊτζάν. Συνεπώς, με εγχώρια, ευρωπαϊκή και παγκόσμια αναγνώριση της προσφοράς του στο Ολυμπιακό κίνημα, ήταν ο πλέον κατάλληλος για να εκλεγεί «αθάνατος», καταγράφοντας μία προσωπική αλλά και εθνική επιτυχία σε έναν παγκόσμιο, πανίσχυρο θεσμό με ακλόνητες, ελληνικές ρίζες.
