Σαν σήμερα πριν από 18 χρόνια η Βουλιαγμένη έγραφε την πρώτη χρυσή σελίδα του ελληνικού πόλο σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι «μπέμπηδες» του Γιάννη Γιαννουρή σήκωσαν στο ΟΑΚΑ το τρόπαιο του κυπελλούχου Ευρώπης.
Η 22α Μαρτίου είναι μία ημέρα ορόσημο για το ελληνικό πόλο και για τη Βουλιαγμένη ειδικότερα. Σαν σήμερα το 1997 μπροστά σε ένα κατάμεστο κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ από 7.000 κόσμο, η Βουλιαγμένη σήκωσε την κούπα του πρωταθλητή Ευρώπης κερδίζοντας στον τελικό την ιταλική Ρόμα. Ο πρώτος αγώνας στη Ρώμη είχε λήξει ισόπαλος 9-9 και στον δεύτερο τελικό στην Αθήνα η Βουλιαγμένη ολοκλήρωσε το θρίαμβο. Την ομάδα της Βουλιαγμένης αποτελούσαν τότε δώδεκα Έλληνες και ένας μόλις ξένος, ο Πέταρ Τρμπόγεβιτς, με προπονητή τον Γιάννη Γιαννουρή και συνεργάτη του τον Δημήτρη Μαυρωτά. Το ρόστερ της ομάδας αποτελούσαν οι Γιώργος Ρέππας, Γιώργος Αφρουδάκης, Δημήτρης Μάζης , Τόνι Κουτσογιάννης, Γιώργος Μαυρωτάς (αρχηγός), Βασίλης Λαμπάτος,, Τζώρτζης Μουριάδης, Τεο Λοράντος, Σπύρος Μπουλουγουράς, Ζάχος Αφρουδάκης, Δημήτρης Τσίκλος, Νίκος Καφετζόπουλος , Διονύσης Σταθόπουλος και ο Πέταρ Τρμπόγεβιτς.
Μέλος της τότε ομάδας και νυν προπονητής της ο Τεό Λοράντος, τόνισε: «Με χαροποιεί πολύ το γεγονός, γιατί ήμουν μέλος εκείνης της ομάδας που έφερε τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο. Είναι πράγματα που μένουν στο μυαλό και ό,τι μένει στο μυαλό είναι αυτό που κατ’ εμέ παίρνεις μαζί σου και σε τροφοδοτεί με δύναμη. Ούτε τα αναμνηστικά ούτε οι διακρίσεις. Από την άλλη πλευρά βέβαια στεναχωριέμαι, γιατί αν θυμόμαστε τόσο πολύ τις επετείους πάει να πει ότι δεν έχουμε κάνει τίποτα στην πιο πρόσφατη ιστορία και αυτό με προβληματίζει».
Ο τωρινός αρχηγός της Βουλιαγμένης, ο Κώστας Τσαλκάνης, ήταν ένας από τους 7.000 θεατές του παιχνιδιού. Παίκτης της ομάδας των εφήβων, των νέων ανδρών και συμμετέχοντας σιγά σιγά στις προπονήσεις της ανδρικής ομάδας, έχει έντονες αναμνήσεις από την ατμόσφαιρα που επικρατούσε. «Θυμάμαι ότι ένιωσα δέος και περηφάνια όταν μπήκα στο ΟΑΚΑ που ήταν κατάμεστο. Τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι κάτι σπουδαίο γίνεται και ότι μία τοπική ομάδα του βεληνεκούς της Βουλιαγμένης είχε συσπειρώσει τόσο κόσμο. Ήμασταν σίγουροι ότι δεν χάνουμε. Έβγαινε από την κερκίδα αυτή η σιγουριά. Επίσης δεν κρύβω ότι με το που τελείωσε δακρύσαμε, όχι μόνο εγώ αλλά και κάποιο συμπαίκτες μου τότε στις μικρές κατηγορίες αλλά και απλός κόσμος. Η τότε επιτυχία έδειξε το δρόμο σε όλες τις ομάδες και όλους τους αθλητές, ότι τελικά ναι μπορούμε κι εμείς. Υπήρξε απομυθοποίηση».
