Στο πάνθεον της άρσης βαρών και του παγκόσμιου αθλητισμού ο Κάχι Καχιασβίλι κατέχει μία ξεχωριστή θέση. Το Sportsfeed τον φιλοξενεί με μεγάλη χαρά σε μία ιδιαίτερη συνέντευξη.
του Ηλία Τάταλα
[email protected]
Το όνομά του έχει γραφτεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία των σπορ, καθώς είναι μεταξύ των μόλις τεσσάρων αρσιβαριστών (μαζί με Πύρρο, Σουλεϊμάνογλου και Μουτλού), που έχουν κατακτήσει τρία χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια. Δέκα χρόνια μετά την αποχώρησή του από τη δράση, οι επιδόσεις του παραμένουν ακόμη ζωντανές, αφού το παγκόσμιο ρεκόρ του στο αρασέ παραμένει ακατάρριπτο.
Τα χρόνια της κυριαρχίας του στα πλατό, τον αποκαλούσαν “κλαρκ”, επειδή όσα κιλά και αν του έβαζαν στη μπάρα εκείνος τα σήκωνε.
Στα 45 του ο Κάχι παραμένει ένας άνθρωπος που λέει τη γνώμη του έξω από τα δόντια, χωρίς διπλωματίες και υπεκφυγές. Στο Sportsfeed μίλησε για όλα. Για το πώς βλέπει τα πράγματα στην ελληνική άρση βαρών, με τις διοικητικές κόντρες, για τις προτάσεις που δέχθηκε, για όσα βίωσε το 2004 κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων και την καχυποψία για προβοκάτσια, για το άθλημα γενικότερα…
Που σε βρίσκουμε Κάχι σήμερα;
Ζω μεταξύ Γεωργίας και Ελλάδας και είμαι συνεχώς μέσα στο άθλημα. Στη Γεωργία είμαι πρόεδρος του συλλόγου Ολυμπιονικών και αντιπρόεδρος στην ομοσπονδία άρσης βαρών. Στη Γεωργία ζω στην Τιφλίδα και τη γενέτειρα μου, το Τσινβάλι δεν μπορώ να το επισκεφτώ. Είναι κάτι σαν τα κατεχόμενα στην Κύπρο, μπορείς να μπεις μόνο με βίζα ή με ρώσικο διαβατήριο και εγώ δεν έχω. Είμαι παρών σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις, αλλά και στην Ελλάδα είμαι κοντά στο άθλημα, τις προάλλες ήμουν στην Καλλιθέα. Δεν λείπω από την άρση βαρών. Παράλληλα ασχολούμαι με την οργανωτική επιτροπή του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος που θα γίνει φέτος στη Γεωργία.
Είσαι ένας από τους τελευταίους μεγάλους σταρ του αθλήματος. Σήμερα δεν υπάρχουν τα μεγάλα ονόματα του παρελθόντος. Γιατί πιστεύεις ότι γίνεται αυτό;
Δεν έχεις άδικο σε αυτό, έχει μειωθεί η ποσότητα των σταρ στο άθλημα. Παλιά έβλεπες σε κάθε κατηγορία 3-4 μεγάλους αθλητές που πρωταγωνιστούσαν και έδιναν μάχες για τα μετάλλια. Σήμερα βλέπουμε 1-2 αθλητές. Από την άλλη πλευρά, πλέον δεν υπάρχουν οι μεγάλες ομάδες που πρωταγωνιστούσαν. Δηλαδή έχει μείνει η Κίνα και σε κάποιες κατηγορίες η Κορέα. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να διεκδικήσουν μετάλλια μεμονωμένοι αθλητές από κάποιες χώρες και έτσι υπάρχει μεγαλύτερη διασπορά μεταλλίων, κάτι που είναι καλό για το άθλημα. Σε ότι έχει να κάνει με τους σταρ, όμως, είναι αλήθεια ότι μειώθηκαν και αυτό είναι κακό διότι έτσι δεν υπάρχει διαφήμιση της άρσης βαρών έναντι των άλλων αθλημάτων. Οι σταρ είναι πρότυπα, φέρνουν κόσμο κοντά στο άθλημα, διότι τα παιδιά θέλουν να μοιάσουν σε αυτούς.
Μήπως μια αλλαγή στις κατηγορίες βάρους θα βοηθούσε το άθλημα;
Δε νομίζω. Εγώ έχω κατακτήσει χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια σε τρεις διαφορετικές κατηγορίες βάρους, στα 90 κιλά, στα 99κ. και στα 94κ. Πιο πολύ μου άρεσαν οι κατηγορίες όταν ήταν στρογγυλά τα νούμερα. Δηλαδή 90 κιλά, 110 κιλά. Και για τον κόσμο ήταν καλύτερο αυτό. Οι αλλαγές γίνονται για να ξεκινούν από την αρχή τα παγκόσμια ρεκόρ.
Την ελληνική άρση βαρών πώς τη βλέπεις;
Υπάρχουν δύο παιδιά, δύο πολύ καλοί αθλητές και δεν χρειάζεται να αναφέρω τα ονόματά τους. Εμένα με στεναχωρεί που η ελληνική άρση βαρών έχει κάνει τόσο μεγάλη κοιλιά μετά τη ντριμ τιμ. Αυτή η κοιλιά διαρκεί χρόνια και νομίζω ότι ένας λόγος, πέρα από την κρίση, είναι τα προβλήματα σχετικά με την ομοσπονδία. Αν είναι δυνατόν να λύνονται οι διαφορές στα δικαστήρια. Εμένα με προσέγγισαν και από την ομάδα του Πύρρου και από την ομάδα του Νίκου του Σκιαδά. Αυτό που είπα και στους δύο είναι ότι αν αφήσουν τις διαφορές στην άκρη και συνεργαστούν ενωμένοι για το καλό του αθλήματος, τότε με μεγάλη χαρά θα συμμετάσχω μαζί τους. Αν όμως δω ότι γκρινιάζουν και συνεχίσουν με αυτό τον τρόπο, τότε λυπάμαι, αλλά εγώ θα είμαι απέναντι. Αυτός είναι και ο λόγος που είμαι μακριά από την ελληνική ομοσπονδία σε διοικητικό επίπεδο. Όλη αυτή η κατάσταση επηρεάζει τους αθλητές. Ο αθλητής δεν πρέπει να ασχολείται με τις εκλογές στην ομοσπονδία, τις διαφωνίες και οτιδήποτε άλλο. Παλιά ξέραμε ότι θα ήταν επικεφαλής ο Σγουρός, ο Σκιαδάς, ο Μαμτσαδέλης κλπ. Και εμείς αυτό που έπρεπε να κάνουμε ήταν να βρισκόμαστε 9-10 ώρες στο γυμναστήριο και να σκεφτόμαστε πως θα δουλέψουμε ή πως θα ξεκουραστούμε.
Εσύ τι θα συμβούλευες σήμερα τους αθλητές της Εθνικής ομάδας;
Να μείνουν μακριά απ’ όλα αυτά. Να κοιτάξουν πώς θα γίνουν καλύτεροι, πώς θα βελτιώσουν την τεχνική τους, πώς θα πετύχουν να φτάσουν ψηλά. Να μην ασχολούνται με τα διοικητικά.
Το παγκόσμιο ρεκόρ σου στο αρασέ με 188 κιλά αντέχει ακόμη μετά από 16 χρόνια. Βλέπεις κάποιον που να μπορεί να το απειλήσει;
Ο αθλητισμός εξελίσσεται, το άθλημα προχωρά. Το γεγονός ότι αυτό το ρεκόρ έχει αντέξει τόσα χρόνια είναι σημαντικό για εμένα. Ακόμη πιο σημαντικό όμως, και είμαι περήφανος γι’ αυτό, είναι το ρεκόρ μου με τα 235 κιλά στο ζετέ στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης, όπου αγωνιζόμουν στα 90 κιλά. Εκείνη τη μέρα ζύγιζα 89 κιλά και επομένως σήκωσα 146 κιλά περισσότερα από το σωματικό βάρος μου. Αυτό είναι το απόλυτο ρεκόρ.
Τελικά, τι ήταν αυτό που είχες εσύ και έγινες τόσο μεγάλος αθλητής;
Είναι πολλά πράγματα που παίζουν ρόλο. Πρώτα απ’ όλα μετράει η τεχνική και πόσο καλά έχει δουλευτεί. Παίζει ρόλο η ψυχολογική προετοιμασία για τους αγώνες. Κατά πόσο ξεκουράζεσαι σωστά μεταξύ των προπονήσεων. Κατά πόσο σε υποστηρίζει η χώρα σου. Σίγουρα παίζει μεγάλο ρόλο ο προπονητής, κατά πόσο είναι ευέλικτος ώστε να προσαρμόζει τα προγράμματα και τις ασκήσεις στις ανάγκες του αθλητή. Και υπάρχει και ένας ακόμη παράγοντας. Να έχεις αθλητική τύχη, να είσαι σε καλή μέρα.
Για έναν αθλητή της κλάσης σου νομίζω ότι άξιζε ένα καλύτερο φινάλε απ’ ότι αυτό στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.
Για μένα ήταν κάτι το πρωτοφανές αυτό που έγινε στην Αθήνα. Για πρώτη φορά στα 25 χρόνια της καριέρας μου, δεν κατάφερα να σηκωθώ με τα κιλά στο επολέ. Ποτέ άλλοτε δεν μου είχε συμβεί αυτό. Κάτι που σκέφτομαι, τόσα χρόνια μετά, είναι ότι κανένας από τους μεγάλους αθλητές της Ελλάδας, τους αθλητές που ήταν στην πρώτη γραμμή δεν κατέκτησε χρυσό μετάλλιο σε εκείνους τους αγώνες, αντιθέτως τα χρυσά ήρθαν από άλλους αθλητές νεότερους. Γενικά σε εκείνους τους αγώνες έγιναν άσχημα πράγματα και μας επηρέασαν. Όπως η υπόθεση του Κεντέρη και της Θάνου ή του Σαμπάνη.
Ο κόσμος ίσως δεν μπορεί να καταλάβει πώς μπορεί να επηρεαστεί ένας αθλητής από τέτοιες υποθέσεις…
Μα τότε όλοι αντί να ασχολούνται με τους Αγώνες και τους αθλητές που θα αγωνίζονταν ασχολούνταν με το θέμα του Κεντέρη και της Θάνου. Όλα τα κανάλια, όλες τις ώρες. Και όταν κάποια στιγμή ζητήσαμε να σταματήσει όλο αυτό, η απάντηση που άκουσα ήταν ότι αυτό το θέμα έκατσε σαν λουκούμι για τα κανάλια. Επειδή τα τηλεοπτικά δικαιώματα των Αγώνων τα είχε η ΕΡΤ και έπαιρνε το μεγάλο μερίδιο των διαφημίσεων, τα υπόλοιπα κανάλια πιάστηκαν από αυτή την ιστορία και την ξεχείλωσαν με αποτέλεσμα όλος ο κόσμος να ασχολείται με αυτό. Για την υπόθεση του Σαμπάνη, που βρέθηκε ντοπαρισμένος, έχω να πω το εξής: Εγώ ήξερα ότι Σαμπάνης ήταν καθαρός και αυτό που έγινε με έβαλε σε μεγάλες σκέψεις. Στα ούρα του Σαμπάνη βρέθηκε τεστοστερόνη σε τεράστιες ποσότητες, κάτι που σημαίνει ότι θα έπρεπε να είχε πάρει είτε την ημέρα του αγώνα είτε την προηγούμενη. Ο Σαμπάνης δεν ήταν ηλίθιος να κάνει κάτι τέτοιο διότι ήταν βέβαιο ότι θα τον έπιαναν. Είχαμε γίνει όλοι πολύ καχύποπτοι για προβοκάτσια και προσπαθούσαμε να προφυλαχθούμε, ακόμη και πριν από αυτή την ιστορία. Εγώ δεν άφηνα την καθαρίστρια να μπαίνει μόνη της στο δωμάτιο, πρόσεχα πάρα πολύ τι έτρωγα και από πού, ενώ ακόμη και την οδοντόβουρτσα μου ή την οδοντόπαστα την έπαιρνα μαζί μου, για να μην μου βάλουν κάτι.
Επομένως τώρα που οι Αλβανοί φωνάζουν για προβοκάτσια στο θέμα με το ομαδικό ντοπάρισμα στο παγκόσμιο, μπορεί να έχουν δίκιο;
Δεν μπορώ να μιλήσω με σιγουριά για αυτό το θέμα επειδή δεν γνωρίζω. Αυτό που ξέρω είναι ότι όλα πρέπει να είναι πολύ ξεκάθαρα αναφορικά με τους ελέγχους και αυτό πρέπει να το δει ο παγκόσμιος οργανισμός.
Γιατί δεν ασχολήθηκες με την προπονητική
Ασχολήθηκα σε ηλικία 17 ετών. Τότε έκανα προπόνηση σε 7 παιδάκια. Μετά δεν μπορούσα να ασχοληθώ και όταν τέλειωσα ως αθλητής αποφάσισα να ασχοληθώ με τα οργανωτικά θέματα του αθλήματος.
Δεν έχεις σκεφτεί να ασχοληθείς διοικητικά με την παγκόσμια ομοσπονδία;
Υπήρχε και παλιότερα αυτή η σκέψη και δεν το έκανα. Ωστόσο βλέπω ότι γενικά το άθλημα χρειάζεται τα μεγάλα ονόματα κοντά στην παγκόσμια ομοσπονδία, είτε στο διοικητικό συμβούλιο είτε σε επιτροπές. Είναι καλό που αξιοποιούνται παλιοί αθλητές όπως Πύρρος. Ίσως να το κάνω το 2016.
Who is who
Γεννήθηκε3 φορές χρυσός Ολυμπιονίκης (1992, 1996, 2000)
3 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής (1995, 1998, 1999),
7 καταρρίψεις παγκόσμιων ρεκόρ
12 μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα (7 χρυσά, 2 ασημένια, 3 χάλκινα)
11 μετάλλια σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (6 χρυσά, 1 ασημένιο, 4 χάλκινα)
