Ποτέ στο παρελθόν του ευρωπαϊκού βόλεϊ μια εκλογική αναμέτρηση της CEV (η ευρωπαϊκή συνομοσπονδία) δεν είχε τόσο μεγάλο ενδιαφέρον, όσο αυτή του ερχόμενου Σαββάτου όπου ο νυν πρόεδρος Αντρέ Μέγιερ από το Λουξεμβούργο θα τεθεί αντιμέτωπος με τον νυν πρώτο αντιπρόεδρο Αλεξάντερ Μπόρισιτς από την Σερβία.
του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]
Η συγκεκριμένη μάχη ανεπίσημα ξεκίνησε πριν από ένα χρόνο περίπου, με διαφορετικά δεδομένα, καθώς τον Σεπτέμβριο του 2014 ο τότε πρόεδρος της πολωνικής ομοσπονδίας Μίροσλαβ Πρεντέλσκι ήταν ο τρίτος ισχυρός πόλος της διαδικασίας χωρίς να είναι ξεκάθαρο αν θα είναι ο ίδιος υποψήφιος ή αν θα στηρίξει κάποιον εκ των δύο.
Η φυλάκιση του Πρεντπέλσκι για μίζες που αφορούσαν την διοργάνωση του παγκοσμίου πρωταθλήματος, διαμόρφωσε ένα νέο σκηνικό, αφήνοντας τους Μέγιερ, Μπόρισιτς μοναδικούς μονομάχους σε μια διαδικασία φαινομενικά σιωπηρή, αλλά έντονα παρασκηνιακή.
Ο Πολωνός αποκαθηλώθηκε, σε τέτοιο σημείο που ενώ αποφυλακίστηκε πριν από δύο μήνες, η είδηση αποσιωπήθηκε, ενώ η υποψηφιότητα του για να επανεκλεγεί μέλος στο ΔΣ της CEV φέρεται έχει απορριφθεί από την νομική υπηρεσία της τελευταίας ως… εκπρόθεσμη (ενώ το ίδιο φαίνεται να ισχύει και για κάποιες άλλες υποψηφιότητες των Πολωνών, οι οποίοι χάνουν συνεχώς πόντους).
Για τον 71άχρονο Μέγιερ (γεννημένος το 1944) είναι προφανώς η τελευταία θητεία και θέλει να φύγει νικητής, για τον 65άχρονο Μπόρισιτς είναι η τελευταία ευκαιρία για να βρεθεί στην κορυφαία θέση του ευρωπαϊκού βόλεϊ, εκεί όπου θεωρητικά θα βρίσκονταν από το 2011 αν δεν προέκυπταν ‘αλλαγές’ της τελευταίας στιγμής στις εκλογές της CEV.
Τότε όλοι θεωρούσαν σίγουρη την μεταπήδηση Μέγιερ στην διεθνή ομοσπονδία με την προαγωγή του Μπόρισιτς στην προεδρία, αλλά η εμφάνιση του Άρι Γκράσα άλλαξε άρδην το σκηνικό με τον Βραζιλιάνο να επικρατεί του Νταγκ Μπιλ. Τώρα όμως ήρθε η ώρα για το τελικό ξεκαθάρισμα μεταξύ των δύο σε μια μάχη που όπως όλα δείχνουν θα κριθεί στην ψήφο (εκτός κι αν και σ’ αυτήν την περίπτωση τα exit polls αποδειχθούν άχρηστα όπως στις πρόσφατες ελληνικές εκλογές).
Αν πιστέψει κανείς τα επιτελεία των δύο μονομάχων, τότε στο χώρο του ευρωπαϊκού βόλεϊ έχει συντελεστεί ένα μικρό θαύμα καθώς οι 55 ομοσπονδίες που έχουν δικαίωμα ψήφου, αίφνης έχουν αυξηθεί σε περισσότερες από 80. Γιατί το λέμε αυτό; Γιατί πολύ απλά κι οι δύο πλευρές ισχυρίζονται ότι έχουν εξασφαλισμένες από 40 ψήφους, κάτι που πρακτικά είναι αδύνατο.
Ποια είναι η πραγματικότητα; Οι σίγουρες ψήφοι για κάθε έναν υποψήφιο είναι από 20 έως 22 και το αποτέλεσμα θα κρίνουν οι 10 έως 15 ομοσπονδίες που εμφανίζονται ως αναποφάσιστες. Και γράφουμε «εμφανίζονται» γιατί υπάρχουν ομοσπονδίες που δεν θέλουν να δηλώσουν δημοσίως την προτίμηση τους, αλλά έχουν αποφασίσει ήδη ποιον θα τιμήσουν με την ψήφο τους. Από κει και πέρα η ουσία του θέματος είναι ότι η κόντρα του Σαββάτου είναι μια μάχη δύο εντελώς διαφορετικών κόσμων.
Από τη μια ο γραφειοκράτης Μέγιερ, ο οποίος πηγαίνει by the book κι έχει κρατήσει το βόλεϊ περιχαρακωμένο, ακόμη κι όταν λεφτά υπήρχαν, αλλά άφηνε τις εξελίξεις να περνούν και το άθλημα να μένει στάσιμο.
Από την άλλη ο πραγματιστής Μπόρισιτς, ο οποίος από το 1995 και ένθεν (όταν τελείωσε το εμπάργκο) καθιέρωσε την Σερβία ως παγκόσμια δύναμη σε άνδρες και γυναίκες, μέσα σε τρομερά δύσκολες συνθήκες οικονομικές και κοινωνικές. Κι ήρθε επιτέλους η ώρα το βόλεϊ να βγει από το καβούκι στο οποίο το έχουν κρατήσει εγκλωβισμένο αυτοί οι απίθανοι κεντρο-ευρωπαίοι που το διοικούν από το μιλένιουμ και μετά!
