Μπορεί να τα έχει κατακτήσει όλα, όμως κανένας πρωταθλητής που σέβεται τον εαυτό του δεν επαναπαύεται στις δάφνες του. Τα θέλει και πάλι όλα ξανά και ξανά. Η Αλεξάνδρα Ασημάκη δεν το βάζει ποτέ κάτω και το ομολογεί! Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι είναι μόλις 27 χρονών, μικρή για να έχει χορτάσει επιτυχίες γι’ αυτό και το 2016 θέλει αυτό που λείπει από την τροπαιοθήκη της. Τη διάκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
της Σεβαστής Βρακατσέλη
[email protected]
φωτογραφία Κώστας Αμοιρίδης
[email protected] follow me @amiridiskostas
[email protected]
Ο δρόμος μέχρι εκεί δεν είναι καθόλου εύκολος, και περνάει πρώτα από το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Με την Εθνική υδατοσφαίρισης να έχει αλλάξει σελίδα έχοντας νέο προπονητή τον Σάκη Κεχαγιά, υπάρχει η αισιοδοξία πως το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα θα επανέλθει εκεί που είναι η θέση του. Στην ελίτ της Ευρώπης και του κόσμου.
Νέα σελίδα για την Εθνική. Τί έχει αλλάξει με την παρουσία του Σάκη Κεχαγιά στο τιμόνι της ομάδας;
Δε θα έλεγα ότι άλλαξαν πολλά. Η διάθεση και η όρεξη δεν έλειπε ποτέ από αυτή την ομάδα. Την εβδομάδα που πέρασε και μαζεύτηκε η Εθνική στο Καρπενήσι έγινε πάρα πολύ καλή δουλειά. Εκμεταλλευτήκαμε όσο το δυνατόν περισσότερο αυτό το χρόνο που είχαμε, δουλέψαμε πολύ και πήγε πάρα πολύ καλά η συγκεκριμένη προετοιμασία. Θα συνεχίσει έτσι η προσπάθεια μας μέχρι και τους αγώνες.
Τί έχει και τί δεν έχει η ομάδα συγκριτικά με αυτήν του 2011 που ήταν η καλύτερη στον κόσμο;
Θεωρώ ότι πρέπει να στεκόμαστε σε αυτά που έχει αυτή η ομάδα και είναι πάρα πολλά στοιχεία από το 2011. Πολλά κορίτσια προερχόμαστε από εκείνη την Εθνική συν την προσθήκη κάποιων νεώτερων κοριτσιών που έχουν διακριθεί στις ηλικιακές κατηγορίες τους οπότε βλέπουμε ότι η ομάδα έχει πολλά καλά στοιχεία. Αυτό που ίσως να είχε χάσει λίγο και πρέπει πάλι να αποκτήσει και νομίζω ότι είναι σε πάρα πολύ καλό δρόμο, είναι την πίστη ότι θα τα καταφέρει και ότι μπορεί το καλύτερο. Στον τομέα της φιλοσοφίας θα πρέπει να πηγαίνουμε πλέον σαν Εθνική ομάδα της Ελλάδας που είναι μια πολύ μεγάλη ομάδα με πολλές διακρίσεις και να χτυπάμε το κάθε παιχνίδι. Θέλει πολύ δουλειά και αυτό. Πρέπει να βελτιώσουμε πολλά κομμάτια στο παιχνίδι μας και γι’ αυτό δουλεύουμε τόσο σκληρά. Είμαστε σε καλό δρόμο προς αυτή την κατεύθυνση.
Ποιες ομάδες υπολογίζετε περισσότερο στο ευρωπαϊκό; Χωράνε προγνωστικά σε ένα δύσκολο όμιλο με Ολλανδία, Ρωσία και Ουγγαρία;
Είναι όλες πολύ καλές ομάδες. Η Ολλανδία σίγουρα είναι από τα μεγάλα φαβορί γιατί έχει μια πάρα πολύ καλή πορεία τα τελευταία χρόνια. Άλλωστε στο Καζάν έφτασε μέχρι τον τελικό. Η Ρωσία, την οποία αντιμετωπίσαμε πρόσφατα και ενώ είχαμε μόνο δυο μέρες για να προετοιμαστούμε και προερχόμασταν από μεγάλη κούραση με τα σωματεία μας, είναι πολύ βελτιωμένη φέτος και θα είναι δύσκολη αντίπαλος. Όμως όλες οι ομάδες θα είναι. Η Ισπανία είναι μια πολύ υπολογίσιμη δύναμη βάση της πορείας της. Η Ιταλία είναι πάντα επικίνδυνη και η Ουγγαρία είναι… Ουγγαρία οπότε όλα θα κριθούν στις λεπτομέρειες. Θα πρέπει να είμαστε έτοιμες για όλα τα παιχνίδια και να αντιμετωπίσουμε την κάθε ομάδα ξεχωριστά.
Συζητάτε καθόλου μεταξύ σας τί είναι αυτό που θα επαναφέρει την Εθνική γυναικών στο βάθρο των μεγάλων διοργανώσεων;
Η ομάδα μέσα από κάποιες διαδικασίες που γνωρίζει μόνο η ίδια πρέπει να βρει την πίστη της και τον δρόμο της προς την επιτυχία. Τις δυνατότητες τις έχει. Μένει να το αποδείξουμε.
Με εξαίρεση την Αντιγόνη (Ρουμπέση), είστε η γενιά που έχει κατακτήσει τα πάντα αλλά της λείπει η διάκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το Ρίο είναι απωθημένο;
Φυσικά! Δεν το συζητάω. Η ομάδα θέλει κατ’ αρχάς να πάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Από την παρούσα Εθνική εγώ και η Χριστίνα (Τσουκαλά) μαζι με την Αντιγόνη (Ρουμπέση) ήμασταν στο Πεκίνο το 2008 χωρίς όμως διάκριση. Σαφώς θέλουμε αρχικά να προκριθούμε και ακριβώς επειδή είναι Ολυμπιακοί Αγώνες στοχεύουμε πάντα ψηλά. Θέλουμε τη διάκριση και θα κάνουμε τα πάντα για αυτό. Πρώτος στόχος όμως παραμένει το ευρωπαϊκό γιατί από εκεί κρίνεται η πρόκριση. Είναι πολύ δυσκολό καθώς μόνο ο πρώτος πάει απευθείας αλλά γι’ αυτό λέω ότι πρέπει να αλλάξουμε τη φιλοσοφία μας Να αρχίζουμε να στοχεύουμε και να πιστεύουμε και τα δύσκολα. Αλλιώς δεν γίνεται να πας στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Αν τελικά η Εθνική πάει στο Ρίο και πάρει και μετάλλιο δε θα έχει απομείνει τίποτα πλέον για να κατακτήσεις. Ποιο θα είναι το κίνητρο να συνεχίσεις;
Ο λόγος που ακόμα και τώρα παίζω πόλο δεν είναι κάποιος στόχος. Ο αθλητής κάθε χρόνο εφόσον έχει τις δυνάμεις και είναι σε καλή κατάσταση βρίσκει πάντα κίνητρο και νέους στόχους που τον κάνουν να μένει στο άθλημα. Ότι και να έχεις κατακτήσει δεν σταματάει η πορεία σου. Πάντα θα υπάρχει και κάτι άλλο. Άλλωστε, το να επαναλάβεις μια επιτυχία είναι και αυτό ένα κίνητρο.
Πόσο κουραστικό είναι για σένα να έχεις κάθε φορά να αντιμετωπίσεις ολόκληρη την αντίπαλη άμυνα;
Πολύ! Αυτή όμως είναι η θέση του φουνταριστού. Ίσως όμως καμιά φορά στο άθλημα μας ο ρόλος του φουνταριστού, να είναι λίγο παρεξηγημένος. Ένας παίκτης μπορεί να κάνει πολλές δουλειές σε έναν αγώνα είτε λέγεται φουνταριστός, είτε περιφερειακός, είτε αμυντικός. Έτσι και η δουλειά του φουνταριστού σε άλλα παιχνίδια είναι να βάλει πολλά γκολ, σε άλλα να πάρει πολλές ποινές και μπορεί σε άλλα παιχνίδια να μην ακουμπήσει την μπάλα και να ανοίγει διαδρόμους. Αυτή είναι η φύση της συγκεκριμένης θέσης.
Στα περισσότερα διεθνή δημοψηφίσματα, σε κατατάσσουν ως την κορυφαία φουνταριστή όλων των εποχών στο γυναικείο πόλο. Σαν τίτλος είναι ιδιαίτερα τιμητικός. Νιώθεις το βάρος του;
Δεν το γνώριζα αυτό! Σίγουρα είναι πολύ ωραίο και τιμητικό. Ο κάθε αθλητής που σέβεται τον εαυτό του και την προσπάθεια του, ανεξάρτητα σε τι επίπεδο μπορεί να παίζει, πάντα νιώθει ένα βάρος ευθύνης ειδικά όταν μιλάμε και για ένα ομαδικό άθλημα που πρέπει η απόδοση του να είναι τέτοια ώστε να βοηθά την ομάδα και να είναι ανάλογη και του επιπέδου του. Σίγουρα υπάρχει βάρος και πίεση. Δεν το συζητώ και όσο περνάν και τα χρόνια, αυτό μπορεί να μεγαλώνει. Αυτό είναι και το δύσκολο που πρέπει να το διαχειριστείς και να είσαι πάντα σε ένα καλό επίπεδο.
Κερδίζεις όλα τα πέναλτι της Εθνικής. Για πιο λόγο δεν εκτελείς ποτέ κανένα;
Από τακτικής άποψης αυτός που τα κερδίζει που συνήθως είναι από τη θέση του φουνταριστού είναι πολύ κουρασμένος καθώς εκείνη τη στιγμή έχει καταναλώσει όλη του την ενέργεια και δεν έχει το καθαρό μυαλό που χρειάζεται για να τα εκτελέσει. Αλλά όταν μιλάμε και για την Εθνική ομάδα υπάρχουν τόσα κορίτσια που είναι σπεσιαλίστριες οπότε θα το εκτελέσουν σίγουρα. Καθένας έχει το ρόλο του.
Με ποια αντίπαλο στην Ελλάδα και ποια στο εξωτερικό πέφτει το περισσότερο… ξύλο;
Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή οι περισσότερες μάχες γίνονται με τα κορίτσια της Βουλιαγμένης αλλά πάντα είναι στα πλαίσια του παιχνιδιού. Μόλις τελειώσει ο αγώνας είναι όλα εντάξει μεταξύ μας. Στο εξωτερικό έχουν πέσει κάτι… ψιλές με την Αμερικανίδα (Μελίσα Σάιντμαν) που αντιμετώπισα πέρυσι κόντρα στην Σαμπαντέλ και με πολλές άλλες φυσικά. Αυτή όμως μου έρχεται πιο έντονα τώρα.
Τι είναι αυτό που σε χαλαρώνει όταν πιέζεσαι και αυτό που σε πεισμώνει και συνεχίζεις ότι και αν γίνεται γύρω σου;
Είναι πολύ δύσκολο να το απαντήσω αυτό γιατί είναι τόσο εσωτερικό αυτό που σε χαλαρώνει κάθε φορά όταν νιώθεις πολύ πιεσμένος. Είναι φορές που νιώθεις ότι δεν αντέχεις άλλο και χρειάζεται αυτό το κάτι να σε χαλαρώσει και να σε πεισμώσει που πραγματικά είναι τόσο μέσα σου που δύσκολα μπαίνει σε λέξεις. Ο καθένας μας το βρίσκει μέσα του αυτό που τον χαλαρώνει.
Πως θα χαρακτήριζες την Αλεξάνδρα με μια φράση;
Δεν το βάζει κάτω!
