Όταν τελείωνε το 2019, σε ένα αντίστοιχο κείμενο, έγραφα: «Πια, στο σπίτι μου συγκεντρώνω τις διαπιστεύσεις από τους αγώνες που κάλυψα και ελπίζω του χρόνου τέτοια μέρα αυτές να έχουν διπλασιαστεί και να γράφω στον υπολογιστή μου ένα παρόμοιο κείμενο για την ίδια ομάδα με μεγαλύτερες επιτυχίες. Το 2019 τα είχε όλα. Ελπίζω το 2020 να έρθουν τα ίδια… σε πολλαπλασιασμό». Το διαβάζω και δεν ξέρω αν πρέπει να αρχίσω να γελάω ή να αρχίσω να κλαίω.
Σήμερα, όχι μόνο δεν έχουν διπλασιαστεί οι διαπιστεύσεις αλλά το μοναδικό που βγήκε αληθινό από τις ελπίδες μου είναι πως «γράφω στον υπολογιστή μου ένα παρόμοιο κείμενο». Ούτε καν για την ολόιδια ομάδα. Για επιτυχίες ούτε λόγος. Ο γκαντέμης του Sportsfeed λέγαμε πως είναι ο Πάνος αλλά κι εγώ τελικά δεν πάω πίσω…
Το 2020 ξεκίνησε πολύ αισιόδοξα. Αποστολή στη Βουδαπέστη για το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα πόλο με τη φωτογράφο μας, Στεφανία. 15 ημέρες σε μία όμορφη πόλη και καθημερινά σε μία εξαιρετική αρένα και παρ’ όλο που οι Εθνικές μας δεν έδειξαν τον καλύτερό τους εαυτό, η συναναστροφή μαζί τους μας άφησε τις πιο θετικές εντυπώσεις. Ξεκινήσαμε, σκέφτηκα, συν μία διαπίστευση αλλά μου λείπουν άλλες πόσες. Που να ήξερα ότι θα είναι η τελευταία της χρονιάς; Η Στεφανία, όπως όλοι μας, περίμενε με ανυπομονησία την επόμενη αποστολή μας και δεν ήξερα τι πρέπει να της απαντήσω κάθε φορά. Η πανδημία μας ανέτρεψε τα πάντα.
Κάπου το Φεβρουάριο, με ρωτούσαν διάφοροι γνωστοί και φίλοι τη γνώμη μου για το αν θα αναβληθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες και εγώ απαντούσα με απίστευτη σιγουριά: «Δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί αυτό, αυτό δεν έχει γίνει ποτέ μόνο όταν είχαμε πόλεμο». Εννοείται πως έκανα λάθος και εννοείται πως αφού ήρθε η αναβολή των Αγώνων τα περιμέναμε πια όλα. Και έγιναν. Α! Να κάτι που είχα προβλέψει σωστά. «Το 2019 τα είχε όλα. Ελπίζω το 2020 να έρθουν τα ίδια… σε πολλαπλασιασμό». Νοστράδαμο δε με λες αλλά καλά τα πήγα, πέτυχα τον πολλαπλασιασμό.
Μεγάλες διοργανώσεις μεταφέρθηκαν ή αναβλήθηκαν στις καλές περιπτώσεις, άλλες ακυρώθηκαν. Κι εμείς πίσω από μία οθόνη να καταγράφουμε με θλίψη τα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Θλιβερή περίοδος, για όλο τον πλανήτη. Κουτσά στραβά πήγαμε σε ορισμένες διοργανώσεις, χωρίς θεατές, με μάσκες, με αποστάσεις, χωρίς έστω μία χειραψία. Ήταν δύσκολο αλλά δεν έχουμε δικαίωμα να παραπονεθούμε αφού εμείς είχαμε δουλειά μέσα σε μία τέτοια κατάσταση.
Παρ’ όλα αυτά και σα να μην έχει γίνει ποτέ τίποτα, εμείς σχεδιάζουμε το 2021 χαλαρά σα να μην υπάρχει πανδημία. Στήνουμε πλάνο για διοργανώσεις, ήδη κάναμε τις πρώτες διαπιστεύσεις και συζητάμε «Τι ωραία που θα είναι εκεί» ή «Πω! Πάλι με τη Στεφανία θα είμαι στο δωμάτιο; Δεν αντέχω να μου δείξει άλλες φωτογραφίες με τη γάτα της» και τέτοια. Όμως, επειδή παρατήρησα πως ήμουν λίγο γρουσούζα, για το 2021 θα ευχηθώ μόνο υγεία. Υγεία και λίγη τύχη άμα γίνεται γιατί η ατυχία να πεις δεν μας κάθεται καλά. Και αν τελικά μπορέσουμε να ταξιδέψουμε σε διάφορα μέρη του κόσμου και να γράφουμε μέσα από γεμάτα στάδια, γεμάτα κολυμβητήρια ή γεμάτες αρένες τότε η ευχή μου για τύχη θα έχει πραγματοποιηθεί, η κατάρα της γκαντεμιάς θα έχει σπάσει και θα μείνει μόνος κατσικοπόδαρος ο Πάνος.
ΥΓ. Γράφω αυτό το κείμενο παραμονή Πρωτοχρονιάς (που δεν θα έπρεπε να δουλεύει κανείς στον κόσμο, αντικειμενική άποψη αυτό), με απαγόρευση κυκλοφορίας, κλειστά μπουζούκια (κανένα έλεος πια) και τη μαμά μου να με κυνηγάει να βοηθήσω με τη βασιλόπιτα (αν το διαβάζεις αυτό μαμά σε αγαπώ πολύ και όχι δε γκρινιάζω, έρχομαι). Μελλοντικέ μου εαυτέ, σε συμπονώ για όσα πέρασες μέσα στο 2020…
Καλή χρονιά!
