Το γεγονός ότι η έκτη θέση στον κόσμο για την Εθνική γυναικών δεν μας αφήνει απόλυτα ικανοποιημένους δείχνει πόσο ψηλά βρίσκεται ο πήχης. Το Καζάν ήταν ένα καλό τεστ για τι διεθνείς μας. Τα καλύτερα ενόψει Ρίο, έρχονται.
του Άκη Ιωακείμογλου
[email protected]
Στην 6η θέση του κόσμου παρέμεινε η Ελλάδα για δεύτερη συνεχόμενη διοργάνωση. Αναμφίβολα το να βρίσκεσαι σε μία τέτοιο θέση, μπορεί αντικειμενικά να χαρακτηριστεί επιτυχία. Για την Εθνική γυναικών και την ιστορία που κουβαλάει όμως σαν ομάδα οι στόχοι οφείλουν να είναι ψηλότερα και αναμφίβολα η συγκεκριμένη ομάδα μπορεί να βρεθεί ψηλότερα. Γνωρίζαμε από πριν ότι οι διαφορές μεταξύ των ομάδων δεν ήταν μεγάλες. Οι δύο ήττες στο γκολ στα παιχνίδια του ομίλου από την Ολλανδία και την Αυστραλία, που σημειωτέον έφτασαν στην τετράδα, και τα άλλα δύο παιχνίδια που κρίθηκαν στα πέναλτι, δείχνουν ότι οι ομάδες είναι κοντά και οι λεπτομέρειες παίζουν καθοριστικό ρόλο. Αν για παράδειγμα η Εθνική κέρδιζε στο γκολ, αντί να χάσει, κάποιο από τα δύο παιχνίδια του ομίλου τα πράγματα στο χιαστί μπορεί να ήταν διαφορετικά, όπως και η κατάληξη του τουρνουά για την ομάδα μας. Με τα αν βέβαια δεν γράφεται η ιστορία. Αυτό το οποίο έγραψε η ιστορία είναι ότι μία από τις πληρέστερες Εθνικές στην κατηγορία των γυναικών, βρίσκεται ένα κλικ από το να επιστρέψει μετά από καιρό στα υψηλά σκαλοπάτια της παγκόσμιας υδατοσφαίρισης.
Οι προκλήσεις που υπάρχουν μπροστά είναι μεγάλες με αποκορύφωμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, για τους οποίους πλην της διοργανώτριας Βραζιλίας, καμία ομάδα δεν έχει εξασφαλίσει ακόμα πρόκριση. Έχουμε λοιπόν μπροστά μας ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στο Βελιγράδι τον Ιανουάριο, σε μία περίοδο στην οποία όλες οι αθλήτριες είναι στο ζενίθ της αγωνιστικής τους κατάστασης και λίγο αργότερα, τον Απρίλιο στην ολλανδική πόλη Γκούντα το Προολυμπιακό τουρνουά, στο οποίο θα δοθούν άλλα τρία εισιτήρια. Αυτή η Εθνική ομάδα σίγουρα μπορεί να πάρει ένα από εκείνα τα τρία εισιτήρια, αν και κανείς δεν θα πρέπει να την ξεγράψει από τη διεκδίκηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.
