Αποστολή Ντόχα: «Να βλέπουμε στίβο κάθε φορά που ανοίγουμε την τηλεόραση»

Η Κατερίνα Στεφανίδη πριν λίγες μέρες κέρδισε το 10ο μεγάλο μετάλλιο της τεράστιας καριέρας της, πάντα όμως η συζήτηση μαζί της ξεφεύγει πέρα από τον αγωνιστικό χώρο και η ίδια έχει πολλά να πει.

Ντόχα Παναγιώτης Βότσης – [email protected]
φωτογραφίες – ΑΝ Sports and Media photo agency

Συναντήσαμε την Κατερίνα στο ξενοδοχείο που μένει με την Εθνική ομάδα στίβου στην Ντόχα και μαζί της είχε βέβαια και το χάλκινο μετάλλιο που κέρδισε την Κυριακή στον τελικό του άλματος επί κοντώ, με άλμα στα 4.85μ. Δεν έχει πέσει όμως η αυλαία στην παρουσία της στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ντόχα, μιας και σήμερα ολοκληρώνεται η ψηφοφορία για τη νέα επιτροπή αθλητών της World Athletics (πρώην IAAF), στην οποία είναι υποψήφια. Με αφορμή αυτό ξεκινήσαμε και τη συνέντευξη:

Είσαι υποψήφια για δύο επιτροπές αθλητών στη ΔΟΕ και την IAAF. Για τη δεύτερη μάλιστα η ψηφοφορία λήγει στις 3/10. Μίλησέ μας για αυτό.
Της ΔΟΕ μου φαίνεται λίγο μακριά και μου φαίνεται και λιγότερο ρεαλιστικό το ότι θα ψηφιστώ. Είναι πολλά αθλήματα, ο στίβος μπορεί να είναι το μεγαλύτερο αλλά πιθανότατα να είναι υποψήφιοι και άλλοι αθλητές του στίβου. Αυτό της IAAF με ενδιαφέρει διαφορετικά γιατί είναι πολύ πιο κοντά στο άθλημά μας. Είναι και μοναδική ευκαιρία γιατί για πρώτη φορά δύο αθλητές, ένας άνδρας και μία γυναίκα θα έχουν ψήφο στο συμβούλιο της IAAF. Αυτό είναι ίσως και αυτό που με έσπρωξε για να βάλω τελικά την υποψηφιότητα, ενώ σε διαφορετική περίπτωση δε θα ήταν προτεραιότητα. Έχω υπάρξει σε working groups και επιτροπές της IAAF τα τελευταία 2-3 χρόνια και έχω απογοητευτεί λίγο με κάποια πράγματα. Όντας μέλος του συμβουλίου θα έχω την ευκαιρία να δω εκ των έσω πως δουλεύουν κάποια πράγματα. Γιατί γίνονται λάθη, τους τα δείχνεις και κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη. Ο στόχος μου είναι, εφόσον ψηφιστώ στην επιτροπή αθλητών, να είμαι η μία εκ των δύο με δικαίωμα ψήφου. Έχουμε ακούσει ιστορίες για τα μέλη της IAAF ότι τους παίρνει ο ύπνος μέσα στο συμβούλιο όταν παίρνονται οι αποφάσεις. Κι εγώ θα είμαι εκεί δίπλα και θα τους λέω Ξύπνα! Από αυτή τη θέση θα μπορώ να προωθήσω κάποια πράγματα που θεωρώ εγώ προσωπικά σημαντικά για το άθλημα.

Θεωρείς σημαντικό πλεονέκτημα να έχουν υπάρξει τα μέλη του συμβουλίου αθλητές;
Το θεωρώ καλό και κακό. Καλό γιατί προφανώς πρέπει να είσαι σε θέση να καταλάβεις τα προβλήματα των αθλητών και για αυτό θεωρώ και πολύ σημαντική την ύπαρξη της επιτροπής των αθλητών. Κακό γιατί θεωρώ ότι στη δική μας παγκόσμια ομοσπονδία «σπρώχνουν» πολλούς αθλητές σε υψηλότερες θέσεις της βαθμίδας. Κάποιοι ίσως το αξίζουν, αλλά κάποιοι άλλοι δεν έχουν την κατάλληλη εμπειρία εκτός του αθλητισμού. Το να είσαι καλός αθλητής δε σε κάνει αυτόματα και καλό businessman ή καλό σύμβουλο. Ίσως να χρειαζόμαστε κάτι διαφορετικό, να πάρουμε κάποιον από το ποδόσφαιρο π.χ. και να είναι αυτός ο CEO μας, να είναι όμως ξεκάθαρα business. Θέλω να ελπίζω ότι είμαι μία από αυτές που έχει μία παιδεία και μία εκπαίδευση διαφορετική, και θέλω να μου δώσω μία ευκαιρία σε αυτό γιατί μπορεί κι εγώ να μην κάνω.

Έχουν γίνει κάποιες αλλαγές την τελευταία τετραετία στην IAAF. Προς ποια κατεύθυνση πιστεύεις ότι κινούνται αυτές οι αλλαγές;
Αυτό που μας λείπει είναι περισσότεροι σπόνσορες και τηλεοπτική κάλυψη και η IAAF έχει κάποιες άλλες ιδέες που πιστεύει ότι θα εκτινάξουν το άθλημα, αλλά αυτές δεν έχουν καμία σχέση με το πως λειτουργούν αυτή τη στιγμή η αγορά. Τα τελευταία χρόνια έχω υπάρξει αρκετά τυχερή γιατί έχουμε κάνει σχέσεις με διευθυντές μίτινγκ, με ανθρώπους της IAAF και έχω αρχίσει να καταλαβαίνω πως λειτουργούν τα πράγματα. Όσο περισσότερο γίνεται αυτό, τόσο περισσότερο καταλαβαίνεις και γιατί υπάρχουν προβλήματα. Για την επιτροπή αθλητών πιστεύω ότι αυτή την υπεροχή έχω κυρίως, έχω μία καλύτερη κατανόηση για το πως λειτουργεί όλο το σύστημα του στίβου. Αυτό που σπρώχνω πάρα πολύ και το έχουν καταλάβει και πολλοί άλλοι αθλητές είναι ότι πρέπει να έχουμε μεγαλύτερη τηλεοπτική κάλυψη. Τους πρότεινα να πληρώσουμε εμείς κανάλια για 2-3 χρόνια μέχρι να γίνει πιο δημοφιλές το άθλημα και ας μη βγάζουμε τόσα λεφτά, κάθε φορά όμως που θα ανοίγει κάποιος την τηλεόραση να βλέπει στίβο. Έτσι μαθαίνει ο κόσμος ένα άθλημα. Σιγά σιγά ο κόσμος θα θέλει το βλέπει οπότε τα κανάλια θα αναγκαστούν να πληρώσουν δικαιώματα. Με αυτό τον τρόπο θα έρθουν και από αλλού χρήματα στην IAAF γιατί ο Χ σπόνσορας θα θέλει να διαφημίσει το προϊόν του στον τηλεοπτικό χρόνο.

Πολλοί πιστεύουν ότι πρέπει να αλλάξουν τα πράγματα και στη σκηνοθεσία.
Καλά αυτό το λέμε χρόνια τώρα. Στα 100μ. μας έδειξαν ακόμα και το call room στα προκριματικά και μετά μας λένε ότι κάποια αγωνίσματα είναι πιο δημοφιλή. Η European Athletics είναι πιο μπροστά σε αυτό αρχής γενομένης από το ευρωπαϊκό του 2016. Έχουν καταλάβει καλύτερα τι συμβαίνει, είχαν βάλει διπλές οθόνες στο στάδιο π.χ., και έχουν 1-2 σκηνοθέτες που ασχολούνται αποκλειστικά με αυτό, το οποίο η IAAF δεν το έχει. Εδώ ας πούμε δεν μπορούμε καν να δούμε τον αγώνα από το ξενοδοχείο!

Ο στόχος από εδώ και πέρα είναι ξεκάθαρα το Τόκιο. Υπάρχουν όμως σκέψεις για μετά;
Στο μυαλό μας έχουμε ως πλάνο να πάμε σίγουρα μέχρι το 2024 στο Παρίσι, πριν κάνουμε παιδί.  Όλοι έρχονται και μου λένε να κάνουμε παιδί μετά το Τόκιο γιατί θα είχα χρόνο να επιστρέψω για το Παρίσι αλλά του χρόνου θα είμαι 30 χρονών, δεν με πήραν και τα χρόνια (γέλια). Δε νομίζω ότι είμαστε σε τέτοια φάση με το Μιτς, ακόμα το διασκεδάζουμε πάρα πολύ, μας αρέσει που είμαστε μόνοι μας. Ευτυχώς οι δύο μεγάλες ξαδέρφες μου έχουν κάνει παιδί στα 37 και στα 36μιση οπότε έχουν δείξει το δρόμο στην οικογένεια.

Θα ήθελες στο μέλλον να μείνεις μόνιμα στις ΗΠΑ ή στην Ελλάδα;
Νομίζω ότι πάντα θα το χωρίζουμε. Υπάρχουν πράγματα που μου αρέσουν και άλλα που δε μου αρέσουν και στις ΗΠΑ και στην Ελλάδα.

Με το Μιτς φαίνεται να έχετε μία πολύ ωραία ισορροπία γιατί είστε αντίθετοι σε πολλά πράγματα. Εκείνος φαίνεται πιο πράος, κι εσύ είσαι πιο εξωστρεφής και πιο διεκδικητική.
Νομίζω και οι δύο έχουμε σπρώξει ο ένας τον άλλο προς το κέντρο, και μας κάνει καλό αυτό. Και εγώ τον έχω βοηθήσει να διεκδικεί περισσότερα και να μιλάει περισσότερο, και εκείνος με έχει μάθει να ελέγχω καλύτερα τα συναισθήματά μου και το θυμό μου, κάτι που φαίνεται και μέσα στον αγώνα. Πιο πριν θα έχανα την ψυχραιμία μου μέσα στον αγώνα αν γινόταν κάποιο λάθος π.χ. από τους κριτές, τώρα έχω μάθει να συγκρατούμαι. Και πάντα λέμε ότι ο Μιτς είναι αυτός που συμπαθεί ο κόσμος και εγώ είμαι αυτή που φωνάζω, αλλά λύνω και κάποια προβλήματα κατά κάποιον τρόπο (ξανά γέλια).

Ποιες είναι οι εντυπώσεις σου από το παγκόσμιο της Ντόχα;
Μετά το 2017 στο Λονδίνο όπου και να γινόταν το πρωτάθλημα η σύγκριση θα ήταν δύσκολη. Σίγουρα ήταν πιο δύσκολη επειδή ήρθε εδώ και επειδή ο κόσμος δεν ξέρει στίβο και δε γεμίζει το στάδιο. Η μόνη διαφορά είναι όταν έχει μεγάλα κενά, στα οποία έρχονται σε μεγάλα γκρουπ θεατές από Κένυα-Αιθιοπία-Ουγκάντα που φτιάχνουν ατμόσφαιρα. Και το οργανωτικό κομμάτι δεν ήταν πολύ καλό, ίσως όμως δεν ήταν όσο κακό περιμέναμε.

;Eνα σχόλιο για τον αγώνα. Πώς βλέπεις το επίπεδο του επί κοντώ; Ήταν ένας τελικός σε πολύ υψηλό επίπεδο.
Πιστεύω ότι στο επί κοντώ ωριμάζεις μετά τα 30. Αν έχεις καταφέρει να φτάσεις σε αυτή την ηλικία υγιής έχεις αρκετή εμπειρία ώστε να σώζεις κάποια άλματα και την πορεία ενός αγώνα. Το έχουμε δει πολύ και στους άνδρες, με ατομικά ρεκόρ μετά τα 35. Σε εμάς, είμαστε οι περισσότερες κοντά στην ηλικία. Το μέσο επίπεδο έχει ανέβει πάρα πολύ, είναι περισσότερες αυτές που περνούν το 4.60μ. – 4.70μ. σταθερά. Αλλά ήταν και ιδανικές οι συνθήκες. Αν αυτός ο τελικός είχε γίνει στο Βερολίνο θα είχε διαφορετική έκβαση πιστεύω. Από τις νέες αθλήτριες ξεχωρίζω την Πεϊνάντο γιατί θεωρώ ότι είναι δυνατή πνευματικά, παρόλο που μπορεί να μην έχει τα τέλεια σωματικά προσόντα.