Connect with us

ΣΤΙΒΟΣ

«Νιώθω ευγνώμων που είμαι ασφαλής στην Ελλάδα»

Published

on

Η Αλεξία Παππά αποτελεί πρέσβειρα της Ελλάδας εντός και εκτός αθλητισμού. Η κορυφαία Ελληνίδα δρομέας προκαλεί για άλλη μια φορά το ενδιαφέρον των Αμερικανών με άρθρο της στην Atlantic. Η αθλήτρια του Ερμή 1877 μοιράζεται τις σκέψεις της από το νέο της σπίτι στην Πάτρα.

απόδοση Πηνελόπη Γκιώνη
[email protected]

«Όταν ήμουν 6 ετών και ο μπαμπάς μου με πήγε να παρακολουθήσουμε τους Αγώνες της Ατλάντα το 1996, αναρωτιόμουν πως θα ήταν να αγωνίζεσαι στους Ολυμπιακούς. Είκοσι χρόνια αργότερα, έμαθα.
Έφτασα στο Ρίο το 2016 έτοιμη να αγωνιστώ για την Ελλάδα, στο αγώνισμα των 10.000μ. Ήμουν περήφανη όμως κυρίως αγχωμένη όσο περίμενα να αγωνιστώ, καθώς ο αγώνας ξεκινούσε μερικές ημέρες μετά την τελετή έναρξης. Έπειτα, όταν στεκόμουν στη γραμμή εκκίνησης έτοιμη για την κούρσα, ένιωσα το Ολυμπιακό πνεύμα. Οι συναθλήτριες μου κι εγώ στεκόμασταν μαζί, περιτριγυρισμένες από κάμερες και δεκάδες χιλιάδες θεατές να φωνάζουν. Η αθλήτρια που στεκόταν δίπλα μου με βοήθησε να φτιάξω μια παραμάνα στο bib μου και ένιωσα σα να ήταν η κουμπάρα στο γάμο μου και να μου φτιάχνει το νυφικό. Ήμουν ευγνώμων που είχα παρέα μου αυτές τις γυναίκες, αυτή την αδελφότητα. Ήξερα πως και εκείνες ένιωθαν το ίδιο. Έπρεπε να συμβούν τόσα πράγματα στις ζωές μας για να φτάσουμε εκεί και τώρα είμαστε έτοιμες να γίνουμε μέρος της παλαιότερης παράδοσης στον κόσμο. Και μόνο να φτάσεις ως τους Ολυμπιακούς είναι ένα κατόρθωμα που αναγνωρίζουν όλοι οι αθλητές και οι θεατές. Όσο χαιρετούσαμε τους θεατές, η ευγνωμοσύνη μας και το άγχος πριν τον αγώνα σε συνδυασμό με τον ενθουσιασμό του κοινού δημιούργησε ένα αίσθημα σαν ηλεκτρισμό γεμάτο από εορταστική χαρά.

Όταν πρωτοάκουσα τα νέα ότι οι Ολυμπιακοί του Τόκιο 2020 μπορεί αναβληθούν απογοητεύτηκα. Οι προπονητές μου κι εγώ είχαμε σχεδιάσει το αγωνιστικό μου πρόγραμμα ανά εβδομάδα για να αγωνιστώ την άνοιξη για την Ολυμπιακή πρόκριση.

Ο σύζυγός μου κι εγώ είχαμε οργανώσει ολόκληρη τη ζωή μας με βάσει αυτό το χρονοδιάγραμμα. Όμως, έπειτα, σκέφτηκα τους κολυμβητές, τους γυμναστές και τους αθλητές στα ομαδικά αθλήματα που η προπόνησή τους -σε αντίθεση με τη δική μου- δεν μπορούσε να συνεχίσει κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Και κατάλαβα πως αν πολλοί θεατές βρίσκονταν μαζί τόσο νωρίς, πολλές χιλιάδες άνθρωποι θα μπορούσαν να κολλήσουν τον ιό. Η ΔΟΕ επέλεξε να προστατεύσει τους αθλητές και να κάνει το δικό της χρέος απέναντι στην πανδημία.

Συνειδητοποίησα πως ενσαρκώνει το Ολυμπιακό αίσθημα. Οι Ολυμπιακοί δεν θα ήταν γιορτή αν μερικοί αθλητές έπρεπε να θέσουν σε κίνδυνο τον εαυτό τους για να προπονηθούν. Οι αγώνες δεν ήταν γεμάτοι χαρά αν τα στάδια ήταν άδεια. Στο Ρίο 2016 το κοινό ήταν τόσο ζωντανό που οι αγώνες ήταν σαν σόου. Χωρίς θεατές θα ήταν απλά μια κούρσα για να δούμε τον χρόνο.

Οι επαγγελματίες αθλητές είναι εξοικειωμένοι να δέχονται το άγνωστο καθώς ζούμε κάθε μέρα γνωρίζοντας πως ένας αναπάντεχος τραυματισμός ή ακόμη κάτι πιο απλό, όπως ο κακός καιρός την ημέρα του αγώνα, μπορεί να βγάλει εκτός τροχιάς μήνες προσεκτικού προγραμματισμού.

Έχω προσπαθήσει να τα βγάλω πέρα με αυτή την πανδημία σαν κάτι άγνωστ», ακόμη κι αν συνεχίζει να εξελίσσεται. Νιώθω καλύτερα γνωρίζοντας πως άνθρωποι σε όλο τον κόσμο προσπαθούν επίσης να κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να ξεπεράσουν αυτή την κρίση μέρα με τη μέρα και έχω πλήρη γνώμη πως ο κορονοϊός έχει προκαλέσει πολύ σοβαρότερα προβλήματα από το δικό μου.

Νιώθω ευγνώμων που είμαι ασφαλής στην Ελλάδα, που βρίσκεται σε σταθερή κατάσταση, με εξαιρετικό προπονητή και γκρουπ – τους φίλους της καραντίνας μου.

Αρχικά, είχα έρθει εδώ για να είμαι ένα μήνα σε προπονητικό καμπ για να φτάσω στην κορύφωση τον Απρίλιο. Όσο ο μεγάλος αγώνας πλησιάζει οι δρομείς αυξάνουμε την ένταση στην προπόνηση προσθέτοντας ασκήσεις ταχύτητας και προσομοίωση του αγώνα. Μετά την κορύφωση κάνουμε ένα διάλειμμα και έπειτα τους επόμενους μήνες ξαναχτίζουμε τη φόρμα μας. Σκεφτείτε την προπόνηση σαν ένα μολύβι: Τον περισσότερο καιρό είναι δυνατό μα άτονο και περιστασιακά ξύνοντάς το φτάνει σε μια όμορφη και ντελικάτη μορφή.
Μετά την καραντίνα και αφού ο αγώνας μου τον Απρίλιο αναβλήθηκε και έπειτα ακυρώθηκε, ο προπονητής μου κι εγω προσαρμόσαμε το χρονοδιάγραμμα της προπόνησης για έναν αγώνα αργότερα τον Μάιο. Όμως κάθε αγώνας που ήταν προγραμματισμένος για την άνοιξη ακυρωνόταν και η ΔΟΕ ανακοίνωσε την αναβολή ενός χρόνου για τους Αγώνες. Να προγραμματίσεις την κορύφωση ενός αθλητή χρειάζεται θέληση και το να επεκτείνεται το πρόγραμμά μας κατά έναν ολόκληρο χρόνο έχει πνευματικό τίμημα. Χιλιάδες αθλητές προσπαθούν να αντιμετωπίσουν αυτή την απίστευτη προσαρμογή.
Σε αντίθεση με αθλητές άλλων αθλημάτων, εγώ μπορώ να συνεχίσω να προπονούμαι, αν και όχι όπως πριν. Τώρα, αντί να προετοιμάζομαι για την κορύφωσή, ο προπονητής μου έχει αναδιαμορφώσει το πρόγραμμα και έχουμε επικεντρωθεί σε ασκήσεις ευκινησίας και πολλές ασκήσεις ενδυμάμωσης που μπορώ να κάνω στο διαμέρισμά μου (έχω ήδη μοιραστεί μερικές ασκήσεις στα σόσιαλ μίντια). Έχω άδεια από την κυβέρνηση να βγω από το σπίτι, είναι ένα χαρτί που έχω πάντα μαζί μου -μέσα στο καπέλο μου- σε περίπτωση που με σταματήσει η αστυνομία.

Προσπαθώ να εκμεταλλευτώ αυτό τον έξτρα χρόνο σαν ευκαιρία να διογκωθώ αντί να συρρικνωθώ. Και ελπίζω όταν γίνουν οι Αγώνες να είμαι πιο έτοιμη από ποτέ. Δεν υπάρχει κάποια εγγύηση για το ότι θα αγωνιστώ εκεί όμως παραμένω επιφυλακτικά αισιόδοξη ενώ το συντομότερο θα ξέρω και πότε θα τρέξω για την πρόκριση το φθινόπωρο, θεωρώντας πως ως τότε θα έχουν ξεκινήσει οι αγώνες.

Οι συναθλητές μου στην Ελλάδα μου έμαθαν τη λέξη «Συναγωνισμός» που είναι όταν προσπαθείς πάρα πολύ και ελπίζεις πως και οι συναθλητές σου κάνουν το ίδιο.

Η σημασία έχει διαφορά από το να θέλεις απλά να κερδίσεις. Εφαρμόζει μια βαθύτερη αίσθηση τιμής ευχόμενος πραγματικά να τα πάνε καλά οι συναθλητές σου ώστε ο αγώνες να είναι αγνό μέτρο αθλητικής ικανότητας. Έχει να κάνει με το να σέβεσαι το άθλημα και να είσαι χαρούμενος με την επιτυχία όλων, μαζί με τη δική σου. Η λέξη αυτή δείχνει το πως ένιωσα στον αγώνα μου στο Ρίο. Τερμάτισε 17η όμως «πετούσα» που είχα κάνει νέο ατομικό ρεκόρ και είχα καταρρίψει το πανελλήνιο ρεκόρ. Ήμουν το ίδιο ενθουσιασμένη με κάποιον που κατέρριψε ένα παγκόσμιο ρεκόρ ή που έκαναν επίσης εθνικά ή ατομικά ρεκόρ. Ο καλός αγώνας έχει να κάνει με το να γιορτάζεις το ίδιο το άθλημα.

Μια ομάδα είναι τόσο δυνατή όσο ο πιο αδύναμος παίκτης της. Αυτό μπορεί να ακούγεται σαν ένα σλόγκαν όμως είναι αλήθεια και το συναίσθημα αυτό αντηχεί περισσότερο από ποτέ. Οι Ολυμπιακοί δεν αφορούν κανένα συγκεκριμένο αγώνα. αλλά αφορούν το δικό μας Ολυμπιακό όνειρο. Και αν αθλητές αρρωστήσουν ή θέσουν άλλους σε κίνδυνο επειδή ένιωσαν την πίεση να προπονηθούν σπώντας την καραντίνα, τότε θα πήγαιναν όλα πίσω. Αυτή η ένταση μεταξύ του τι είναι καλό για τον εαυτό μας και τι είναι καλό για την ομάδα βρίσκεται στο κέντρο του δύσκολου επιτεύγματος της κοινωνικής απόστασης. Βάζοντας στην άκρη τις προσωπικές σου ανάγκες για χάρη της κοινωνίας μπορεί να είναι δύσκολο όμως εν τέλει θα είναι μια δράση που θα σώσει ζωές. Ο,τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τον κόσμο να ξεπεράσει την πανδημία θα είναι ένα δώρο για τους μελλοντικούς μας εαυτούς. Δεν είναι θυσία. Είναι ευθύνη. Είμαστε όλοι συναθλητές στη μάχη κατά του COVID-19.
Όταν οι Ολυμπιακοί διεξαχθούν τον Ιούλιο του 2021 πιστεύω πως θα κουβαλούν ένα ακόμη βαθύτερο νόημα από κάθε άλλους Αγώνες. Είτε τα καταφέρω να βρεθώ εκεί είτε όχι υπό αυτές τις συνθήκες, ξέρω πως δεν θα είμαι η μοναδική που θα κλαίει από χαρά στην τελετή έναρξης. Γιατί τώρα οι Ολυμπιακοί θα είναι κάτι περισσότερο από τη γιορτή των καλύτερων αθλητών του κόσμου. Θα είναι η και η γιορτή της ανθρωπότητας που θα έχει θριαμβεύσει σαν μια ομάδα απέναντι σε μια απειλή. Όταν η Ολυμπιακή φλόγα σημάνει την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, τότε όλοι θα μοιραστούμε το Ολυμπιακό αίσθημα».

Οι απόψεις - editorial που δημοσιεύονται στο Sportsfeed απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του Sportsfeed το οποίο τηρεί πιστά τις αρχές της ελευθεροτυπίας: Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης. Copyright © 2022 Sportsfeed.gr

*/