Ο εφιάλτης του 2013 πέρασε για τον παγκόσμιο ρέκορντμαν στα 50μ. ύπτιο Λίαμ Τάνκοκ. Το όνειρο της συμμετοχής στους Ολυμπιακούς του Ρίο του δίνει κίνητρο για να επανέλθει.
του Άκη Ιωακείμογλου
[email protected]
Στον αθλητισμό παγκοσμίως συναντάμε πολλές περιπτώσεις αθλητών, που αναγκάστηκαν να βάλουν πρόωρο τέλος στην καριέρα τους λόγω ενός τραυματισμού. Το ρίσκο που παίρνουν όταν πιέζουν τον οργανισμό τους στα όριά του για να αγγίξουν την τελειότητα είναι η αιτία και η κολύμβηση στο υψηλότερο επίπεδο δεν αποτελεί εξαίρεση. Μία τέτοια απειλή ένιωσε ο Λίαμ Τάνκοκ το 2013 μετά από μία λαμπρή καριέρα με χρυσά μετάλλια και παγκόσμια ρεκόρ. Παρά το γεγονός ότι κολύμπησε σε επίπεδο ανδρών από το 2005 σχεδόν χωρίς κανένα τραματισμό, ο κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ στα 50μ. ύπτιο στάθηκε εξαιρετικά άτυχος όταν ένα πρόβλημα στο ισχίο κόντεψε να του τελειώσει την καριέρα. Ο τραυματισμός εκδηλώθηκε μέσω πόνων στον ώμο, που δημιούργησαν πρόβλημα στον Τάνκοκ στο παγκόσμιο του 2013 αν και ο ίδιος είχε κερδίσει το χρυσό στο 50άρι ύπτιο τόσο το 2009 όσο και το 2011. Η παράξενη φύση του τραυματισμού του οδήγησε σε μία σειρά λάθος διαγνώσεων και εκεί που προετοιμαζόταν για τους αγώνες Κοινοπολιτείας βρέθηκε ξαφνικά σε μονάδα εντατικής θεραπείας. Εκεί διαγνώστηκε ο πολύπλοκος τραυματισμός του, που όμως του επέτρεψε να πάρει μέρος στους αγώνες Κοινοπολιτείας και να κατακτήσει δύο χάλκινα μετάλλια.
Συζητώντας το πόσο σοβαρός ήταν ο τραυματισμός του, ο Τάνκοκ επεσήμανε ότι άλλοι στη θέση του θα είχαν κρεμάσει τα γυαλάκια τους. «Το εύκολο για μένα θα ήταν να σκεφτώ ότι έκανα μία αρκετά ενδιαφέρουσα καριέρα και να σταματήσω. Αλλά δεν ήμουν έτοιμος γι’ αυτό. Έχω ακόμα στόχους να πετύχω. Ούτε καν σκέφτηκα να αποσυρθώ. Ακόμα πιστεύω ότι μπορώ να κολυμπήσω πιο γρήγορα και γι’ αυτό προπονούμαι μέρα νύχτα.
Οι επιπτώσεις του τραυματισμού είναι ακόμα αισθητές, παρά το γεγονός ότι το ιδικό πρόγραμμα αποκατάστασης που ακολούθησε δεν επέτρεψε να βγει ξανά ο τραυματισμός του στην επιφάνεια. Ο Τάνκοκ έμεινε αρκετό καιρό εκτός πισίνας και τώρα πρέπει να καλύψει το χαμένο έδαφος. «Χρειάζομαι συνέπεια και τώρα που ξεπέρασα τον τραυματισμό μου θα πρέπει να είμαι συνεπής και να προσπαθήσω πολύ την επόμενη διετία. Η περσινή χρονιά ήταν από αυτές που σε κάνουν πιο δυνατό. Πολλοί αθλητές κοιτώντας πίσω σε τραυματισμούς τους, τους περιγράφουν ως στιγμές από τις οποίες κέρδισαν πολλά». Ο μεγάλος του στόχος παραμένει η παρουσία του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, έστω και αν υπάρχουν ακόμα αρκετές προκλήσεις μέχρι τότε. Το ό,τι κανένας δεν έχει κερδίσει Ολυμπιακό μετάλλιο στα 100μ. ύπτιο σε ηλικία άνω των 30 των και το γεγονός ότι ο ίδιος θα είναι στα 31 το 2016 τον ιντριγκάρει ακόμα περισσότερο.
