Ο Καρίμ Αμπντουλ Τζαμπάρ αποθεώνει το μπιτς βόλεϊ!

Είναι ο κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία του NBA, είναι ένας πραγματικός θρύλος του παγκόσμιου αθλητισμού κι όπως φάινεται ένας μεγάλος λάτρης του μπιτς βόλεϊ.

του Δημήτρη Τυχάλα
[email protected]

Γεννήθηκε ως Φέρντιναντ Λιούς Άλτσιντορ Τζούνιορ, αλλά ο κόσμος τον γνωρίζει ως Καρίμ Αμπτνούλ Τζαμπάρ, με το όνομα δηλαδή που πήρε όταν έγινε Μωαμεθανός.

Πρωταθλητής με τους Μιλγουόκι Μπακς, πρόσθεσε άλλα πέντα δαχτυλίδια ως αθλητής των Λος Άντζελες Λέικερς και παρόλο που αποσύρθηκε το 1989 εξακολουθεί να παραμένει ο πρώτος σκόρερ του NBA με 38.387 πόντους.

Μετά την απόσυρση του έχει γράψει αρκετά βιβλία για το μπάσκετ και την άθληση γενικότερα, ωστόσο ποτέ δεν είχε δείξει κάποια ιδιαίτερη προτίμηση προς τα αθλήματα του φιλέ (βόλεϊ σάλας ή μπιτς βόλεϊ) κάτι που έκανε με ένα άρθρο-ύμνο για το μπιτς βόλεϊ στην ηλεκτρονική έκδοση του Guardian (Δείτε ΕΔΩ) με τίτλο «Το μπάσκετ είναι η πρώτη μου αγάπη, αλλά η αθλητικότητα (η αθλητική ικανότητα) του μπιτς βόλεϊ είναι απίστευτη».

Στο κείμενο του ο θρύλος του ΝΒΑ υπενθυμίζει στους πολλούς ότι ο φίλος και μέντορας του Ουίλτ Τσάμπερλεϊν όταν ολοκλήρωσε την τεράστια καριέρα του στο NBA με τους Λέικερς έπαιξε βόλεϊ στο εθνικό πρωτάθλημα των ΗΠΑ, όντας ιδιοκτήτης ομάδας και τεράστιος φαν του αθλήματος (εξ ού και η είσοδος του στο hall of Fame του αθλήματος).

«Για ένα μεγάλο διάστημα το βόλεϊ έγινε ένα τόσο μεγάλο κομμάτι της ζωής μου, όπως ήταν και το μπάσκετ κάποτε. Και το να συναγωνίζομαι τους καλύτερους στη σάλα ή στην άμμο είναι κάτι για το οποίο είμαι πραγματικά περήφανος», είχε πει ο Τσάμπερλεϊν κι αυτή την ατάκα του φίλου του θυμήθηκε ο Τζαμπάρ βλέποντας τους τελικούς του παγκοσμίου πρωταθλήματος μπιτς βόλεϊ που έγιναν πριν από δύο εβδομάδες στο Αμβούργο της Γερμανίας.

«Σαράντα οκτώ ομάδες ανδρών και ισάριθμες γυναικών συναγωνίστηκαν σε ένα από τα πιο εξαντλητικά, χαριτωμένα, εκρηκτικά και συνάμα διασκεδαστικά σπορ που παίζονται ανά τον κόσμο σήμερα. Βλέποντας άνδρες και γυναίκες να καρφώνουν και να κάνουν βουτιές για να βγάλουν την άμυνα σε ένα γήπεδο που είναι αδύνατο να καλυφθεί επαρκώς από δύο άτομα, σε κάνει να εκτιμάς ακόμη περισσότερο τις αθλητικές ικανότητες αυτών των ανθρώπων», αναφέρει μεταξύ άλλων ο Τζαμπάρ ο οποίος κάνει μια τρομερή ιστορική αναφορά στην πορεία του μπιτς βόλεϊ από το 1895 (όταν και ξεκίνησε από κάποια παραλία της Χαβάη) μέχρι σήμερα.

«Οι Αμερικανοί έχουν κερδίσει 6 από τα 12 Ολυμπιακά μετάλλια από το 1996 και μετά, όταν έγινε Ολυμπιακό άθλημα, αλλά πλέον όσο το άθλημα μεγαλώνει, τόσο μεγαλώνει και ο συναγωνισμός κι αυτό κάνει το μπιτς βόλεϊ ακόμη πιο συναρπαστικό. Ήδη το παλιό στιλ όπου απλά υποδεχόσουν και περνούσες τη μπάλα έχει ξεπεραστεί και δεν είναι αποτελεσματικό απέναντι σε δίμετρους αθλητές οι οποίοι προπονούνται όλο το χρόνο μετατρέποντας ένα χόμπι σε σοβαρό επάγγελμα» τονίζει χαρακτηριστικά με έμφαση στη δυναμική των γυναικών στο σπορ, ενώ κλείνοντας σημειώνει:

«Το μπιτς βόλεϊ δεν είναι πλέον μια γιορτή των τύπων που αράζαν στις παραλίες με τις μπύρες τους γύρω από μια φωτιά, αλλά ένα σπορ που συνεχώς προκαλεί τα σωματικά και ψυχικά όρια των αθλητών. Και σίγουρα τώρα καταλαβαίνω το γιατί ο Ουίλτ Τσάμπερλεϊν αγαπούσε τόσο πολύ αυτό το παιχνίδι»