Πολλοί ξαφνιάστηκαν με την σκληρή κριτική που άσκησε ο Κόμπι Μπράιαντ στην αμερικανική ομοσπονδία μπάσκετ για το πρόγραμμα εκμάθησης του αθλήματος και τον τρόπο με τον οποίο (δεν) αναπτύσσονται οι Αμερικανοί αθλητές σε σύγκριση με τους Ευρωπαίους.
του Γιώργου Συρίδη
[email protected]
Ο Μπράιαντ, 36 ετών, ξέσπασε μετά την ήττα των Λέικερς από τους Γκρίζλις στο Λος Άντζελες και έφερε ως παραδείγματα τα αδέλφια Γκαζόλ, Πάου και Μαρκ, τον Μανού Τζινόμπιλι, αλλά και όλη την ομάδα των Σπερς, για τον ευρωπαϊκό τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται και παίζουν το μπάσκετ, δίνοντας έμφαση στο ταλέντο και δευτερευόντως στα σωματικά προσόντα.
Ο σουπερστάρ των Λέικερς δεν τα είπε τυχαία αυτά. Και δεν είναι η πρώτη φορά που ασκεί κριτική στο πώς μαθαίνεται το μπάσκετ στην Αμερική. Άλλωστε ο ίδιος έχει μάθει τα βασικά βήματα του μπάσκετ επί ευρωπαϊκού εδάφους, αφού ο πατέρας του, Τζο Μπράιαντ, αγωνίστηκε έως το 1991 στην γηραιά ήπειρο.
Τέσσερα χρόνια πριν, το 2010, ο Μπράιαντ επισκέφτηκε την Βαρκελόνη και είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει νεαρά παιδιά να προπονούνται. Τι είχε πει τότε; «Κάθε ένα παιδί, 8-9 ετών, πήγαινε αριστερά, μετά δεξιά. Τα πιο μεγάλα έκαναν εξάσκηση στο χουκ σουτ με το αριστερό χέρι και μετά με το δεξί. Τα ακόμα πιο μεγάλα παιδιά σούταραν από το τρίποντο, έκαναν ασκήσεις για τον έλεγχο της μπάλας στα χέρια τους. Πολλά από αυτά τα παιδιά που μπορεί να μοιάζουν στον Πάου (Γκαζόλ), είναι τόσο προικισμένα… Και τώρα, έχουμε παιδιά στην Αμερική, 20 ετών, που δεν μπορούν να τα κάνουν αυτά! Υπάρχουν παίκτες που παίρνουν μάξιμουμ συμβόλαια και δεν μπορούν να τα κάνουν αυτά! Εγώ είχα έναν εξαιρετικό προπονητή στο λύκειο, πήγα σε ένα εξαιρετικό σχολείο. Είχα τη θέληση να μάθω το παιχνίδι, αλλά ο προπονητής είχε την γνώση να μου διδάξει το παιχνίδι. Από πολύ νωρίς δουλεύαμε σε πολύ βασικά πράγματα, στα πόδια, στο σουτ… Τώρα παρατηρώ ότι οι προπονητές κάνουν τους παίκτες σταρ από τα κολέγια. Δεν θέλουν να τους πουν ότι δεν κάνουν κάτι καλά ή ότι μπερδεύονται. Δεν θέλουν να τους διορθώσουν πράγματα. Φτάνουν πριν το ΝΒΑ και έχουν όλες αυτές τις αδυναμίες στο παιχνίδι. Πρέπει να αλλάξουμε όλο το σύστημα».
Όλα αυτά τέσσερα χρόνια πριν την προχθεσινή έκρηξή του, για την οποία γίνεται μεγάλος ντόρος στο ΝΒΑ!
Δέκα Στογιάκοβιτς
Βέβαια, δεν είναι μόνο η φωνή του Μπράιαντ που δυνάμωσε απέναντι στο αμερικανικό σύστημα «παραγωγής» καλαθοσφαιριστών.
Έντεκα χρόνια πριν, το 2003, στη Θεσσαλονίκη είχε βρεθεί ο – τότε προπονητής των Μιλγουόκι Μπακς – Τζορτζ Καρλ για να μιλήσει στο σεμινάριο που διοργανώνει ετησίως ο Σύνδεσμος Ελλήνων Προπονητών (ΣΕΠΚ). «Το μεγάλο πρόβλημα που έχουμε στην Αμερική είναι ότι μαθαίνουν στα παιδιά 17, 18, 19 ετών όχι πως θα παίξουν σωστό μπάσκετ, αλλά πώς θα βγάλουν γρήγορα λεφτά. Το μυαλό τους είναι στο χρήμα, όχι στο μπάσκετ”»είχε τονίσει ο εκ των κορυφαίων Αμερικανών προπονητών, ο οποίος όταν πληροφορήθηκε ότι ο Πέτζα Στογιάκοβιτς περνούσε τα καλοκαίρια του στην Θεσσαλονίκη, κάνοντας κάθε μέρα προπόνηση στο σουτ απάντησε με πολύ ξεκάθαρο τρόπο: «Give me ten Pejas…» (Δώστε μου 10 Πέτζα).
Ο Μπράιαντ δεν έφερε τυχαία το παράδειγμα των Σπερς. Ο Γκρεγκ Πόποβιτς, κορυφαίος προπονητής στο ΝΒΑ, οδήγησε την περσινή χρονιά το Σαν Αντόνιο στην κατάκτηση του πέμπτου τίτλου έχοντας στην ομάδα του οχτώ παίκτες εκτός Ηνωμένων Πολιτειών (Πάρκερ, Τζινόμπιλι, Ντιάο, Μπελινέλι, Τζόζεφ, Μιλς, Σπλίτερ, Μπέινς) αλλά είχε και τρεις Αμερικανούς (Γκριν, Μπόνερ, Ντέι) που είχαν ευρωπαϊκές εμπειρίες παίζοντας μπάσκετ στην Ευρώπη! Τυχαίο;
