«Θερμά συγχαρητήρια, χίλια μπράβο, σε αθλητές, προπονητές, παράγοντες», έδωσε ο Λευτέρης Αυγενάκης έπειτα από τον τρομερό θρίαμβο που πέτυχαν τα νέα φυντάνια του ελληνικού πόλο.
του Σταύρου Γεωργακόπουλου
[email protected]
Είναι η πρώτη φορά που ο υφυπουργός Αθλητισμού βάζει στην εξίσωση των επιτυχιών και τους παράγοντες. Έστω και αν δεν αναφέρεται σε κάποιους συγκεκριμένα. Στα απίστευτα κατορθώματα του Ανδρέα Βαζαίου στη Γλασκόβη, ο Αυγενάκης είχε γράψει: «η ελληνική κολύμβηση στα καλύτερά της». Χωρίς μία αναφορά στην ΚΟΕ. Για τον Δημήτρη Διαθεσόπουλο, βέβαια, ούτε λόγος.
Ναι, αλλά δεν μπορεί να ‘χει μία ομοσπονδία τρία μετάλλια σε μία τόσο μεγάλη διοργάνωση και να ακολουθεί ακόμα ένα χρυσό με επίδειξη δύναμης απέναντι στα μεγαθήρια του αθλήματος χωρίς να υπάρχει συμβολή και των παραγόντων. Ίσως κάποιοι να διαφωνούν μαζί μου. Αλλά επί Διαθεσόπουλου, η υδατοσφαίριση, παρά τα προβλήματα, συνεχίζει και φτάνει ψηλά. Και μιλάμε για εποχές που χωρίστηκαν τεράστιες δυνάμεις και προέκυψαν περισσότεροι αντίπαλοι. Δεν κατατάσσομαι στους θαυμαστές που έχει ο πρόεδρος της ΚΟΕ. Απλά υπογραμμίζω κάποιες λεπτομέρειες, οι οποίες δεν πρέπει να περνούν απαρατήρητες λόγω… ηλικίας.
Τα παιδιά του πόλο αξίζουν συγχαρητήρια! Και οφείλουμε όλοι να τους επιβραβεύσουμε. Αλλά έχουμε υποχρέωση να πούμε έναν καλό λόγο και για εκείνους που κρατούν το τιμόνι στα χέρια τους. Και όχι να τους βάζουμε όλους στο ίδιο τσουβάλι με οριζόντιες νομοθετικές ρυθμίσεις που εκτός των άλλων εμπεριέχουν και δόσεις άσχημης συμπεριφοράς. Διότι πρέπει να ξέρουμε ότι τα άλογα δεν τα σκοτώνουν όταν γεράσουν. Τους πολιτικούς το ίδιο. Γιατί αποτελούν εξαίρεση οι παράγοντες;
ΥΓ. Με τα μετάλλια που μαζεύει ο Διαθεσόπουλος μετά από τον νόμο του Αυγενάκη, βλέπω χρυσό και στο Τόκιο. Για να μην πω ότι το ίδιο αρχίζει και σκέφτεται πλέον και ο Γιώργος Βασιλακόπουλος.
