Οι ομάδες των σκυταλοδρομιών στην Ελλάδα, είναι μια πονεμένη ιστορία στο στίβο. Σε αντίθεση με την κολύμβηση, οι επιδόσεις έχουν μείνει στάσιμες και… αραχνιασμένες. Γι’ αυτό δεν φταίνε οι αθλητές βέβαια και οι Ταϊλανδοί σπρίντερ το επιβεβαίωσαν για άλλη μια φορά.
του Θανάση Νικολάου
[email protected] follow me @ThanNikolaou
Στο ασιατικό πρωτάθλημα που διεξάγεται στη Ντόχα, η ομάδα 4Χ100μ. των ανδρών της Ταϊλάνδης έτρεξε στον προκριματικό σε 38.72 κάνοντας ρεκόρ αγώνων και φυσικά εθνικό ρεκόρ. Μια επίδοση που τη σημείωσαν τέσσερις σπρίντερ που ο τεχύτερος από αυτούς έκλεισε το 2018 με 10.53! Ναι πολύ σωστά διαβάσατε. Μια τετράδα από σπρίντερ που μόνο ένας έχει ατομικό ρεκόρ κάτω από 10.41 έτρεξε σε 38.72 τα 4Χ100μ. όταν το πανελλήνιο ρεκόρ είναι 38.61 από το μακρινό 1999 (20 χρόνια πριν!).
Πέρσι η ελληνική ομάδα έτρεξε στο ευρωπαϊκό 39.49 και το 2017 στο ευρωπαϊκό των ομάδων 39.42 σε δύο χρονιές που κατάφεραν να κατέβουν τα 40 δευτερόλεπτα…
Η τετράδα της Ταϊλάνδης που αποτελείται από τους:
Ρουταναπόν Σογουάν – 10.41 ατομικό ρεκόρ – 10.66 το 2018
Τζιραπόνγκ Μεενάπρα – 10.31 ατομικό ρεκόρ – 10.59 το 2018
Μπάντιτ Τσουανγκτσάι – 10.48 ατομικό ρεκόρ – 10.53 το 2018
Σιριπόλ Πούνπα – 10.47 ατομικό ρεκόρ – 10.65 το 2018
…δεν έκανε τίποτα περισσότερο από σωστή προετοιμασία στις αλλαγές. Έναν ολόκληρο χρόνο αυτή η τετράδα συν δύο ακόμα σπρίντερ προπονείται μαζί με στόχο το ασιατικό πρωτάθλημα, το παγκόσμιο και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αντιθέτως στην Ελλάδα δεν έχει γίνει ποτέ σοβαρή δουλειά πάνω στο κομμάτι αυτό και την ευθύνη φέρει τόσο ο ομοσπονδιακός προπονητής όσο και οι ίδιοι οι προπονητές των σπρίντερ που δεν είναι και τόσο θερμοί σε μεγάλης διάρκειας καμπ προετοιμασίας για την ομάδα 4Χ100μ.
Η νέα γενιά των σπρίντερ με Ζήκο, Γρανιτσιώτη, Γκαραγκάνη, Βοσκόπουλο κτλ έχει την ευκαιρία να πετύχει κάτι καλό και να καταρρίψει αυτό το αραχνιασμένο ρεκόρ. Γιατί όχι να κατέβει και τα 39 δευτερόλεπτα. Αυτό δε θα γίνει ποτέ όμως όταν όλοι τους προπονούνται σε διαφορετικά στάδια και πόλεις.
Είναι πολύ καλή η θεωρία, τα σεμινάρια και τα βιβλία, αλλά η πράξη είναι αυτή που έχει ουσία και δυστυχώς εκεί υστερεί ο ΣΕΓΑΣ.
Η ευκαιρία που έχει παρουσιαστεί με τη νέα γενιά των σπρίντερ στην Ελλάδα δεν πρέπει να πάει χαμένη και θα πρέπει να το καταλάβουν και οι ίδιοι. Ο καθένας από μόνος του είναι πολύ δύσκολο να καταφέρει να διακριθεί. Σαν ομάδα όμως, οι κοντοί και μέτριοι ατομικά σπρίντερ της Ταϊλάνδης, τους έδειξαν το δρόμο.
